کمال انسان و انسان کامل
دکتر علی نقی امیری
در نظام خلقت، هر موجودی برای هدفی خلق شده است و برای رسیدن به این هدف لزوماً دارای پتانسیل و استعدادهای وجودی خاصی است که هدف هم متناسب با آنها تبیین می گردد و نکته مهم آن است که این هدف همیشه نسبت به وضع موجود، حالتی است مطلوب که باید به آن رسید. وضع مطلوب از حیث کمی و کیفی، افزون از وضع موجود است و به همین دلیل از آن به «کمال» تعبیر می شود.
این مسأله راجع به انسان هم صادق است. فلسفه خلقت انسان هم رسیدن به رشد و کمال است و همه امکانات و سرمایه هایی را که در اختیار دارد باید در این راه به کار گیرد. بسیاری از صاحب نظران کمال خواهی و کمال جویی انسان را یک امر فطری دانسته و مدعی اند میل به کمال ریشه در ذات و نهاد انسان دارد. بنابراین، سخن گفتن از کمال چیزی جز بحث از میل و فطرت انسانی نیست. البته صاحب نظران درباره اصل این مسأله، یعنی کمال خواهی انسان اتفاق نظر دارند؛ اما درباره معنای کمال و مصادیق عینی آن دچار اختلاف شده اند.
در این تحقیق، مفهوم کمال انسان و نظریات مختلف پیرامون آن و نیز مفهوم انسان کامل از دیدگاه اسلام و به ویژه دیدگاه امام خمینی(ره) مورد بررسی قرار گرفته است.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 59