جلوه های کرامت انسانی در حقوق اجتماعی و فقه اجتماعی
سرکار خانم سهیلا فرخی
خداوند همه انسان ها را اعم از مؤمن و غیر مؤمن، دارای کرامت و منزلت قرار داده است و حقیقت وجودی انسان را بر پایه کرامت گذاشته است و انسان با توجه به مقام و کرامت الهی خویش از ناسپاسی خداوند پرهیز می نماید و از نعمت های الهی به خوبی و درستی استفاده می کند. از این رو، بر بسیاری از مخلوقات برتری داده شده است.
هر اجتماعی، از آنجا که برگرفته از تشکل افرادی است، باید حقوق و تکالیفی از طرف افراد به اجرا در آید تا این اجتماع بتواند مجموعه ای هماهنگ باشد و در مسیر اهداف کل و جزئشان حرکت نماید. بنابراین، کرامت همان طور که وصف ممتاز شخص حقیقی است، می تواند وصف برجسته شخصیت حقوقی نیز قرار بگیرد که معرّف سیره علمی و عملی آن باشد؛ مثلاً وصف حکومت قرار گیرد: «الّلهمّ إنّا نرغب إلیک فـی دولة کریمة تعزّ بها الإسلام وأهله و ...».(دعای افتتاح)
در این نوشتار، جلوه کرامت انسانی و حقوقی که از ناحیه کرامت خداوندی نصیب فرد و جامعه می گردد، مورد بررسی قرار گرفته است. این حقوق برگرفته از آیات متعددی است که بر نبی مکرم اسلام(ص) نازل شده است و توجه به مجموع آیات، انسان را به این امر واقف می نماید که اصلی ترین مراد شارع، ایجاد نظام حقوقی مناسب برای تسهیل شرایط هدایت عمومی به سوی خداوند است.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 57