کرامت انسان در حکومت امام علی(ع)
جناب آقای محمد زارع قراملکی
زمامداری امام علی(ع) اگر چه در مدت کوتاهی به انجام رسید، اما فرصت مناسب و بی نظیری بود تا امام(ع) بتوانند عملاً رفتار حکومت اسلامی را در ابعاد گوناگونش با توجه به عزّت و کرامت ذاتی انسان محقّق سازند. اگر امام(ع) چنین فرصتی نمی یافتند، چه بسا خیلی از مباحث سیاسی ـ اجتماعی اسلام در هاله ای از ابهام باقی می ماند و به عنوان مباحث آرمانی و تحقق نیافتنی تلقی می گردید و به فراموشی سپرده می شد.
کرامت و عزّت انسان در فرهنگ اسلامی و حکومت امام علی(ع)، از اساسی ترین و ارزشمندترین حقوق خدادادی است و منشأ رشد و پویایی و عامل حرکت و اقتدار و نیز زمینه ساز شکوفایی استعدادها و سرمایه ها است.
در این مقاله، برآنیم که مفهوم کرامت را از نگاه سیاسی ارائه دهیم و سپس مبانی انسانی شناسی حضرت علی(ع) که مبنای رفتار کریمانه آن حضرت با رعیت بود، بیان نماییم.
بی شک، برای تبیین کرامت انسان در حکومت علوی لازم است که مؤلفه های کرامت مورد توجه قرار گیرد و آن گاه رفتار و برخوردهای حکومتی امام علی(ع) در حوزه های مختلف: سیاسی، اقتصادی، قضایی، فرهنگی و اخلاقی مورد بررسی قرار گیرد.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 45