اینک این کاروانیان سبز است

‏‏اینک این کا‏‏ر‏‏وانیان سبز ‏‏ا‏‏ست‏

‏‏ میهن زورقی ‏

‏‏باز تکرار خاطرات فراق‏

‏‏فصلی از جنس درد خواهد ساخت ‏

‏‏بال پروانکان ‏‏نه‏‏ تنها سوخت‏

‏‏جام دلها از این فراق ‏‏گداخت‏

‏

‏‏کوچه دل‏‏گر‏‏فتگیها سبز است‏

‏‏از شمیم بهار حسرت و‏‏ ‏‏آه‏

‏‏ صدهزاران نگاه می سوزد‏

‏‏زانکه پژمرد یک شکوه نگاه‏

‏

‏‏یاد دارم که ‏‏پیش‏‏ از‏‏ ‏‏آن شب سرد‏

‏‏ دشت دلها شکوفه زار نیاز ‏

‏‏حاجتی بود بین خلق خدای ‏

‏‏تیرشان باز‏‏ ‏‏دیده دارد باز‏

‏

‏
‏‎

‏‏دود شد غنچه های سبز امید‏

‏‏ کاش آن شب ستاره می خوابید‏

‏‏ کاش خورشید هم نمی تابید ‏

‏‏ ‏

‏‏غرش تند ‏‏آ‏‏سمان سیاه‏

‏‏ناگهان چتر تیر‏‏گی‏‏ بگشود‏

‏‏از میان هزار یاس شفیق ‏

‏‏دست غم ‏‏گو‏‏هری یگانه ربود ‏

‏

‏‏پیکر اوست در حصار سکوت‏

‏‏ روز تودیع روز همهمه بود‏

‏‏ما سراپا نوا و شیون و شور‏

‏‏او حریری بسان زمزمه بود‏

‏

‏‏ماه و خورشید همصدا بودند‏

‏‏ چه جوابی است ناشکیبا را‏

‏‏ فکر تنها‏‏یی‏‏ و نبودن او‏

‏‏می فزود التهاب دلها را‏

‏‏ ‏

‏‏بی تو بودن اگرچه آسان نیست‏

‏‏ لیک تقدیر ایزد یکتاست ‏

‏‏یاد‏‏ ‏‏تو در فضای سینه ما‏

‏‏مثل تنها‏‏یی‏‏ خدا تنهاست‏

‏

‏
‏‎

‏‏باز میثاق عشق می بندیم‏

‏‏باز نحل صبور می کاریم‏

‏‏فصل سبز‏‏ ‏‏کتاب لبخندیم‏

‏

‏‏نخلها‏‏یی‏‏ که کاشتیم اینک‏

‏‏هم صدایند و همزبان سبزند‏

‏‏اینک ا‏‏ی‏‏ رهنما‏‏ی‏‏ لاله و سرو‏

‏‏باز این کاروانیان سبزند‏

‏

‏‎