مزار شهدا
نبش قبر مسلمانان و کسی که در حکم او است، حرام می باشد، مگر آنکه بداند از بین رفته و میت پوسیده و خاک شده است. ولی نبش قبور انبیاء و ائمه معصومین ـ علیه السلام ـ اگر چه از دفن آنها مدت طولانی گذشته باشد جایز نیست بلکه همچنین است نبش قبور امام زادگان و صلحا و شهدا که زیارتگاه و پناهگاه شده است. و منظور از نبش قبر آنست که جسد میتی که با دفن پوشیده شده آشکار شود بنابراین اگر قبری را بکنند و خاک آن را بیرون آورند بدون آنکه جسد میت آشکار شود نبش حرام نیست.
و همچنین است اگر میت را روی زمین قرار داده و بر او بنایی کرده باشند و یا در تابوتی از سنگ و مانند آن باشد، سپس او را بیرون آورند(نبش حرام نیست).(615)
* * *
محو آثار قبرهایی که یقین به از بین رفتن میت آنها باشد، جایز است در صورتی که محذوری نداشته باشد، مانند آنکه، آن آثار ملک سازنده اش بوده و یا زمین قبر از مباحات بوده که ولی میت
کتابایثار و شهادت در مکتب امام خمینی (س)صفحه 383
آن را جهت قبر حیازت کرده است و مانند اینها. و اگر اینگونه آثار در قبرستانی که وقف مسلمین است باشد، و مورد نیاز آنان(هم) می باشد جواز محو آنها اولی است، مگر قبور شهدا و صلحا و علما و اولاد ائمه(علیهم السلام) که زیارتگاه شده اند.(616)
* * *
سؤال: جوان رزمنده ای در خط مقدم جبهه، مجروح و در بیمارستان شهید می شود، مسئولین چون از مسأله اطلاع نداشته اند، بدون غسل و کفن آن شهید را دفن کردند و بعد از دفن متوجه مسأله شدند. حالا حکم آن چیست؟
جواب: اگر ممکن است و هتک میّت نیست، باید میّت را بیرون آورند و تغسیل و تکفین نمایند.(617)
* * *
سؤال: در کدام حالت می توان شهید را در جبهۀ نبرد دفن کرد؟ احکام دفن در حالت اضطرار چگونه است؟
جواب: اگر وصیّت به دفن در مکان معینی نکرده و دفن در جبهه هتک نباشد مانع ندارد در همان محل دفن شود.(618)
* * *
کتابایثار و شهادت در مکتب امام خمینی (س)صفحه 384