فصل اول: صفات انبیا
تعبد و تسلیم
ائمۀ هدیٰ، علیهم السلام، و انبیای عظام در مناجات خود تمنای فضل را داشته اند و از عدل و مناقشۀ در حساب خوفناک بودند. مناجات خاصان درگاه حق و ائمۀ معصومین، صلوات الله علیهم، مشحون به اعتراف به تقصیر و عجز از قیام به عبودیت است. جایی که افضل موجودات و ممکنِ اقربْ اعلان «ما عَرَفْنٰاکَ حَقَّ مَعْرِفَتِکَ، و ما عَبَدْناکَ حَقَّ عِبٰادَتِکَ» دهد حال سایر مردم چه خواهد بود؟(31)
* * *
اولیای خدا با آنکه از اسر و رقیّت به کلی خارج شده بودند و به حریّت مطلقه نایل بودند، با این حال دلهای آنها چنان لرزان بود و از عاقبت امر چنان ناله می کردند و جزع می نمودند که عقول متحیر از آن است.(32)
* * *
پیغمبران به نعمتهایی که به مردم معمولی می دهند نظر ندارند و آن نعمتها را به هیچ نمی شمرند بلکه در همین دنیا که منزل ثواب و رسیدن به آن مقامات معنویه به حسب حقیقت نیست نیز این سخن جریان دارد. فرعونیان و فرعون با آنکه سلطنتها و ممالکی داشتند که موسی آن را نداشت ولی نزد موسی از کمالات روحیه چیزهایی بود که به
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 17
مملکت فرعون اعتنا نداشت و فرعونیان و فرعون از آن لذاتی که موسی با آن دلخوشی داشت در خواب هم نمی دیدند.(33)
* * *
آنان، علیهم صلوات الله و سلامه، برای مقاصد الهی و انسانی همۀ کوششهای لازم را می فرمودند امّا نه مثل ما کوردلان که با استقلال، نظر به اسباب داریم بلکه هر چیز را در این مقام که از مقامات معمولی آنان است از او جّل و علا می دانستند و استعانت به هر چیز را استعانت به مبدأ خلقت می دیدند و یک فرق بین آنان و دیگران همین است. من و تو و امثال ما با نظر به خلق و استعانت از آنها، از حق تعالی غافل هستیم و آنان استعانت را از و می دانستند به حسب واقع. گرچه در صورت، استعانت به ابزار و اسباب است و پیش آمدها را از او می دانستند، گرچه در ظاهر نزد ماها غیر از آن است و از این جهت از پیش آمدها هرچند ناگوار به نظر ما باشد؛ در ذایقۀ جان آنان گوارا است.(34)
* * *
انبیا با هم نزاع نداشتند. همۀ انبیا اگر جمع بشوند در یک جایی با هم هیچ اختلافی ندارند.(35)
28 / 12 / 59
* * *
سیر الی الله همان سیره و روش انبیا و خصوصاً پیغمبر اسلام و ائمه معصومین است، که در عین حالی که در جنگ وارد می شدند و می کشتند و کشته می دادند و حکومت می کردند همه چیز سیر الی الله بود. این طور نبود که آن روزی که حضرت امیر مشغول است، سیر الی الله نباشد و فقط در هنگامی که نماز می خواند سیر الی الله باشد. هر دویش سیر الی الله بود. لذا پیغمبر می فرماید ضربت علی در روز خندق افضل از
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 18
عبادت ثقلین است.(36)
4 / 10 / 61
* * *
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 19