بعثت پیامبر(ص)

‏‏ ‏

‏‏بعثت پیامبر(ص)‏

‏‏ ‏

‏‏     ‏‏خدای جهان در آن زمان که بشر در هرجا زندگی می کرد بزرگی و سرافرازی خود را‏‎ ‎‏به آن می دانست که یا آتشکده اش از همه آتشکده ها بزرگتر و افروخته تر باشد. و یا‏‎ ‎‏بتخانه اش سرفرازتر و بُتهایش بزرگتر و از فلزات پر قیمت تر باشد. آنهائی که خدایشان‏‎ ‎‏طلا بود و عرض و طولش بیشتر بود البتّه اهمیت و سربلندیشان بیشتر بود. حتی خدایان‏‎ ‎‏را در جنگها با ارابه های بزرگ حمل می کردند، چنانچه اهل مکه هبل را که بت بزرگ بود‏‎ ‎‏برای جنگ با مسلمین آوردند. در چنین روزی پیغمبر اسلام را از جانب خود به رسالت‏‎ ‎‏مبعوث کرد. اول پیشنهادی که به بشر آن روز کرد این بود که این خدایان که ساختید باید‏‎ ‎‏در هم شکنید و با توحید خدای جهان به رستگاری رسید «قولوا لا اله الاالله تفلحوا‏‎[1]‎‏»‏‎ ‎‏پس از آن کم کم قانونهای آسمانی که همه پایه اش بر اساس عقل استوار بود برای بشر‏‎ ‎‏آورد و آراء و پندارهای جاهلانه و سرخودیهای آنها را برانداختند.(237)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     در یک روایتی است که رسول خدا که مبعوث شد، آن شیطان بزرگ فریاد کرد و‏‎ ‎‏شیطانها را دور خودش جمع کرد و اینکه مشکل شد کار بر ما.(238)‏

‏‏14 / 8 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏
‏‎

‎‏     ‏‏باید عرض کنم که روز بعثت رسول اکرم در سرتاسر دهر؛ «مِنَ الازَلِ اِلَی الاَبَد‏‎[2]‎‏»، روزی‏‎ ‎‏شریفتر از آن نیست؛ برای اینکه حادثه ای بزرگتر از این حادثه اتفاق نیفتاده. حوادث بسیار بزرگ‏‎ ‎‏در دنیا اتفاق افتاده است؛ بعثت انبیای بزرگ، انبیای اولوالعزم و بسیاری از حوادث بسیار بزرگ،‏‎ ‎‏لکن حادثه ای بزرگتر از بعثت رسول اکرم نشده است و تصور هم ندارد که بشود؛ زیرا که، بزرگتر‏‎ ‎‏از رسول اکرم در عالمِ وجود نیست غیر از ذات مقدس حق تعالی و حادثه ای بزرگتر از بعثت او‏‎ ‎‏هم نیست؛ بعثتی که بعثت «رسول ختمی» است و بزرگترین شخصیتهای عالم امکان و بزرگترین‏‎ ‎‏قوانین الهی. و این حادثه در یک همچو روزی اتفاق افتاده است و این روز را بزرگ کرده است و‏‎ ‎‏شریف. و همچو روزی ما دیگر در ازل و ابد نداریم و نخواهیم داشت. لهذا، این روز را بر همۀ‏‎ ‎‏مسلمین و بر همۀ مستضعفین جهان تبریک عرض می کنم‏‏.(239)‏

‏‏21 / 3 / 59 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     پیغمبر غصه می خورد برای اینکه، دعوت می کند و اجابت کم می شود؛ فَلَعَلَّکَ بٰاخِعٌ‏‎ ‎‏نَّفْسَکَ‏‎[3]‎‏. و یکی از غصه های انبیا هم همین است که تعلیماتشان را نتوانستند به ثمر‏‎ ‎‏برسانند به آنطوری که تعلیم اقتضا می کند. پیغمبر می خواست همۀ مردم را علی بن‏‎ ‎‏ابیطالب کند ولی نمی شد. و اگر بعثت پیغمبر هیچ ثمره ای نداشت الاّ وجود علی بن‏‎ ‎‏ابیطالب و وجود امام زمان ـ سلام الله علیه ـ این هم توفیق بسیار بزرگی بود. اگر خدای‏‎ ‎‏تبارک و تعالی، پیغمبر را بعث می کرد برای ساختن یک همچه انسانهای کامل، سزاوار‏‎ ‎‏بود؛ لکن آنها می خواستند که همه آنطور بشوند، آن توفیق حاصل نشد.(240)‏

‏‏21 / 3 / 59 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     مسئلۀ بعثت یک تحول علمی ـ عرفانی در عالم ایجاد کرد که آن فلسفه های خشک‏
‏‎

‎‏یونانی را که به دست یونانیها تحقق پیدا کرده بود و ارزش هم داشت و دارد، لکن مبدل‏‎ ‎‏کرد به یک عرفان عینی و یک شهود واقعی برای ارباب شهود.(241)‏

‏‏21 / 2 / 62 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     آن چیزی که ما در روز مبعث باید توجه به آن بکنیم این است که با بعثت رسول خدا،‏‎ ‎‏بعثت رسول خدا برای این است که راه رفع ظلم را به مردم بفهماند، راه اینکه مردم‏‎ ‎‏بتوانند با قدرتهای بزرگ مقابله کنند به مردم بفهماند. بعثت برای این است که اخلاق‏‎ ‎‏مردم را، نفوس مردم را، ارواح مردم را و اجسام مردم را، تمام اینها را از ظلمتها نجات‏‎ ‎‏بدهد، ظلمات را بکلی کنار بزند و به جای او نور بنشاند، ظلمت جهل را کنار بزند و به‏‎ ‎‏جای او نور علم بیاورد، ظلمت ظلم را به کنار بزند و به جای او عدالت بگذارد، نور‏‎ ‎‏عدالت را به جای او بگذارد و راه او را به ما فهمانده است، فهمانده است که تمام مردم،‏‎ ‎‏تمام مسلمین برادر هستند و باید با هم وحدت داشته باشند، تفرق نداشته باشند.(242)‏

‏‏21 / 2 / 62 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     پیغمبر اکرم ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ که ختم همۀ پیامبران است و کامل ترین دین‏‎ ‎‏را عرضه کرده است بر بشر، قرآن را که به وسیلۀ وحی بر او نازل شده است عرضه کرده‏‎ ‎‏است.(243)‏

‏‏20 / 9 / 63 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     این عید سعید را، که باید گفت بزرگترین اعیاد اسلامی است، من به همۀ مسلمین‏‎ ‎‏جهان و مستضعفین جهان تبریک عرض می کنم. قضیۀ بعثت مسئله ای نیست که ما‏‎ ‎‏بتوانیم در اطراف او صحبتی بکنیم. ما همین قدر می دانیم که با بعثت پیغمبر اکرم،‏
‏‎

‎‏انقلاباتی حاصل شد و چیزهایی در دنیا حاصل شد که قبل از او نبوده است. آن معارفی‏‎ ‎‏که به برکت بعثت رسول اکرم در عالم پخش شد ـ کسانی که مطلع اند که این معارف چی‏‎ ‎‏است و تا آن اندازه ای که ماها می توانیم ادراک بکنیم ـ می بینم که از حد ‏‏[‏‏درک‏‎ ‎‏]‏‏بشریت‏‎ ‎‏خارج است؛ اعجازی است فوق ادراک بشریت از یک انسانی که در جاهلیت متولد شده‏‎ ‎‏است، در جاهلیت بزرگ شده است و یک آدمی بوده است که در یک محیطی پرورش‏‎ ‎‏یافته است که اسمی از این مسائل اصلاً نبوده در آن وقت. محیط آنجا اصلاً راجع به‏‎ ‎‏مسائل دنیا و به مسائل عرفان و فلسفه و سایر مسائل اصلاً آشنایی نداشتند و در تمام‏‎ ‎‏عمرش، حضرت آنجا بوده، یک سفر مختصری کرده است که چند وقتی، یک چند‏‎ ‎‏روزی، سفر کرده و برگشته. آن وقت، وقتی که بعثت حاصل شد، انسان می بیند که یک‏‎ ‎‏مطالبی پیش آورده است که از حد بشریت خارج است. این اعجازی است که برای اهل‏‎ ‎‏نظر، دلیل بر نبوت پیغمبر است، و الاّ ایشان به خودش نمی توانست این کار را بکند. نه‏‎ ‎‏تحصیلاتی داشت، حتی نوشتن را هم نمی دانست. مسائل، یک مسائل بزرگی است که‏‎ ‎‏ما نمی توانیم در اطرافش صحبت کنیم و کشف هم نشده است؛ برای خود ایشان است و‏‎ ‎‏کسانی که خاص الخاص ایشان هستند. مسائل اجتماعی در اسلام ـ می دانید که ـ هست؛‏‎ ‎‏همه جور مسائل هست و به درجۀ اعلا هست که از عهدۀ یک نفر آدمی که در آن محیط‏‎ ‎‏زندگی کرده است و یا در هر محیطی ‏‏[‏‏برنمی آید که‏‏]‏‏ یک نفر آدم بتواند این طور در دنیا‏‎ ‎‏همه چیز را بیابد که مطابق عقل حالا باشد و آینده. این یک امر اعجاز است؛ غیر از‏‎ ‎‏اعجاز چیز دیگر نمی تواند باشد.(244)‏

‏‏8 / 1 / 66 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     در زمان پیغمبر، وضع جوری بود که پیغمبر حتی احکامی ‏‏[‏‏را‏‏]‏‏ که می خواست‏‎ ‎‏بگوید، تقیه می کرد حضرت؛ مسائلی که می خواست بگوید حضرت، ملاحظه می کرد و‏‎ ‎‏موفق نشد پیغمبر به آن چیزی که می خواست، آن چیزی که دلخواهش بود بعث کرد.‏‎ ‎‏همه چیز گفت، در رساندن مطلب هیچ قصوری نبود، اما در فهماندن مردم، آشنا کردن‏
‏‎

‎‏مردم به مسائل، یک مسئله ای نبود که از عهدۀ کسی برآید. و لهذا، می بینید فساد در آن‏‎ ‎‏وقت بود و حالا هم هست و تا آخر هم خواهد بود.(245)‏

‏‏8 / 1 / 66 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• )) بگویید نیست خدایی جز خدای یگانه تا رستگار شوید.
• )) از روز اول تاریخ جهان تا روز آخر آن.
• )) «ای رسول نزدیک است که تو اگر امت به قرآن ایمان نیاورند جان عزیزت را از شدت حزن و تأسف بر آنان هلاک سازی» (کهف / 6).