تعالیم قرآن و وحدت

‏‏ ‏

‏‏تعالیم قرآن و وحدت‏

‏‏ ‏

‏‏     ‏‏از مراجعۀ به تواریخ، خصوصاً تاریخ جنگهای اسلام و فتوحات عظیمۀ آن، مطلب‏‎ ‎‏خوب روشن می شود، که در اوایل طلوع این قانون الهی، چون شمه ای از این اتحاد و‏‎ ‎‏وحدت در بین مسلمین بوده و مساعی آنها، مشفوع به تخلیص نیّات نوعاً بوده، در مدت‏‎ ‎‏کمی چه فتوحات بزرگی کردند، و در اندک زمانی به سلطنتهای بزرگ آن زمان، که عمدۀ‏‎ ‎‏آن ایران و روم بوده، غلبه کردند و با عدۀ کم بر لشکرهای گران و جمعیتهای بی پایان‏‎ ‎‏غالب شدند. و پیغمبر اسلام عقد اخوّت بین مسلمین در صدر اوّل اجرا فرمود و به نصّ‏
‏‎

‎‏«إنَّماالمُؤْمِنوُنَ إخْوَةٌ‏‎[1]‎‏». اخوّت بین تمام مؤمنین برقرار شد.(413)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     همین فقرا و گداها با تعلیم قرآن در زمان خود رسول اکرم حجاز را فتح کردند!(414)‏

‏‏14 / 8 / 57 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     قرآن انسان ساخت؛ یک انسان الهی ساخت که با آن قدرت الهی پیشبرد کرد، و کمتر‏‎ ‎‏از نیم قرن بر امپراتوریها غلبه کرد.(415)‏

‏‏17 / 1 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     در پناه قرآن بود که اسلام در نیم قرن بر همۀ امپراتوریها در آن وقت غلبه کرد.(416)‏

‏‏5 / 2 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏     قدرت اینطور بود که ایران را، آن امپراتوری بزرگ ایران را، شکست دادند، آن‏‎ ‎‏امپراتوری بزرگ روم را هم شکست دادند. در عین حالی که وضع یک وضع ساده ای‏‎ ‎‏بود، بین خودشان به دستور قرآن رحمت بود، و بر دیگران شدت.(417)‏

‏‏23 / 3 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     همان طور که سربازهای صدر اسلام در عین حالی که سربازی می کردند، وظایف‏‎ ‎‏صوریۀ اسلام را هم به تمام معنا به جا می آوردند، همان طوری که شمشیر می کشیدند و‏‎ ‎‏می کشتند دشمنهای اسلام را، با خودشان به طور رأفت، به طور دوستی، برادری رفتار‏‎ ‎
‏‎

‎‏می کردند. همین دستور قرآن کریم است که از اوصاف مؤمنین صدر اسلام و اینها نقل‏‎ ‎‏می فرماید که اینها رحیم هستند بین خودشان: رُحَمَاءُ بَیْنَهُم‏‎[2]‎‏ خودشان با هم با رحمت‏‎ ‎‏رفتار می کنند؛ أَشِدَّاءُ عَلَی الکُفَّارِ وقتی به کفار می رسند، شدت.(418)‏

‏‏11 / 6 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• )) (حجرات / 10).
• )) (فتح / 29).