مقام و معرفت

‏‏مقام و معرفت‏

‏‏     ‏‏بعضی از آنها در وقت نماز رنگ مبارکشان تغییر می کرد و پشت مبارکشان می لرزید از‏‎ ‎‏خوف آنکه مبادا در امر الهی لغزشی شود، با آنکه معصوم بودند.(489)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     کمال عمل اولیا، علیهم السلام، به واسطۀ جهات باطنّیۀ آن بوده، والا صورت عمل‏‎ ‎‏چندان مهمّ نیست.(490)‏

‏‏سرالصلوة، ص 41 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     اهل بیت عصمت، علیهم السلام، معادن وحی و تمام فرمایشاتشان و علومشان از‏‎ ‎‏وحی الهی و کشف محمّدی صلی الله علیه و آله و سلمّ است.(491)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ای ضعیف، جایی که رسول خدا، صلی الله علیه و آله، که اعرف خلق الله است و عمل‏‎ ‎‏او از همه کس نورانی تر و با عظمت تر است اعتراف به عجز و تقصیر کند و «مٰا عَرَفْنٰاکَ‏‎ ‎‏حقَّ مَعْرِفَتِکَ وَ مٰا عَبَدْنٰاکَ حَقَّ عِبٰادَتِکَ‏‎[1]‎‏» گوید و ائمۀ معصومین، علیهم السلام، آن طور‏‎ ‎
‏‎

‎‏در محضر مقدس اظهار قصور و تقصیر کنند، از پشه لاغری چه خیزد؟(492)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ‏‏ما خود بالضرورة می دانیم که اعمال ما و همۀ بشر عادی بلکه همه ملائکة الله و روحانیّین‏‎ ‎‏در میزان مقایسه با اعمال رسول خدا، صلّی الله علیه و آله، و ائمّۀ هدی، سلام الله علیهم، قدر‏‎ ‎‏محسوسی ندارد و به هیچ وجه در حساب نیاید. آنگاه، اعتراف به تقصیر و اظهار عجز از قیام‏‎ ‎‏به امر از آن بزرگواران متواتر بلکه فوق حد تواتر است.‏‏(493)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     اولیای عظیم المنزله ای که لحظه ای به دنیا و زخارف آن توجه نکرده اند و بجز به خدا‏‎ ‎‏و اوامر او نیندیشیده اند و به جز رضای او قدم بر نداشته اند.(494)‏

‏‏16 / 5 / 65 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• )) «آن چنانکه حق شناخت توست تو را نشناختیم  آنگونه که حق پرستیدن توست تو را نپرستیدیم.» مرآة العقول؛ ج 18، ص 146، «کتاب الایمان و الکفر»، «باب الشکر».