هادی مردم
پیغمبر اکرم و اهل بیت مکرم او، صلوات الله علیهم، تمام عمر خود را صرف در بسط احکام و اخلاق و عقاید نمودند و یگانه مقصد آنها نشر احکام خدا و اصلاح و تهذیب بشر بوده و هر قتل و غارت و ذلت و اهانتی را در راه این مقصد شریف سهل شمردند و از اقدام باز نماندند.(495)
16 / 5 / 65
* * *
همیشه امامان شیعه با آنکه حکومتهای زمان خود را حکومت ظالمانه می دانستند و با آنها
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 190
آن طورها که می دانید سلوک می کردند در راهنمایی برای حفظ کشور اسلامی، و در کمکهای فکری و عملی کوتاهی نمی کردند و در جنگهای اسلامی در زمان خلیفه جور باز شیعیان علی(ع) پیشقدم بودند. جنگهای مهم و فتحهای شایانی که نصیب لشکر اسلام شده مطلعین می گویند و تاریخ نشان می دهد که یا به دست شیعیان علی یا به کمکهای شایان تقدیر آنها بوده [است]. شما همه می دانید که سلطنت بنی امیه در اسلام بدترین و ظالمانه ترین سلطنتها بوده و دشمنی و رفتارشان را با آل پیغمبر و فرزندان علی بن ابیطالب همه می دانید و در میان همۀ بنی هاشم بدسلوکی و ظلمشان نسبت به علی بن الحسین زین العابدین بیشتر و بالاتر بود. به همین سلطنت وحشیانه جائرانه ببینید علی بن الحسین چقدر اظهار علاقه می کند.(496)
* * *
حضرت امیر، علیه السلام، منبری بودند و در منابر مردم را نصیحت فرموده، آگاه، هوشیار و راهنمایی می کردند؛ سایر ائمه، علیهم السلام، نیز چنین بودند. (497)
* * *
پیغمبرهای بزرگ و ائمۀ اطهار، علیهم السلام، دنبال این بودند که تربیت کنند مردم را. خدای تبارک و تعالی انبیا را فرستاده برای تهذیب مردم؛ برای اصلاح مردم.(498)
24 / 2 / 58
* * *
ائمۀ ما با همان دید الهی که داشتند، می خواستند که این ملتها را با هم بسیج کنند و یکپارچه کنند از راههای مختلف. اینها را یکپارچه کنند تا آسیب پذیر نباشند.(499)
14 / 8 / 59
* * *
شیوۀ ائمۀ ما و اولیای خدا و انبیای خدا بوده است که خودشان را خدمتگزار مردم
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 191
می دیدند و با حسن معاشرت و با رفتار انسانی، با رفتار الهی رفتار می کردند و کارهایی را که باید انجام بدهند، با همین حسن رفتار انجام می دهند.(500)
13 / 8 / 61
* * *
ما تابع حضرت رسول و ائمه ـ علیهم السلام ـ هستیم که همۀ امور دست آنها بود، حکومت تشکیل دادند و مردم را هدایت نمودند.(501)
4 / 3 / 62
* * *
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 192