اهداف مبارزه

‏‏اهداف مبارزه‏

‏‏ ‏

‏‏     ‏‏در زمان ائمه دین هرکس از تاریخ مطلع است، می داند که زمانی بوده که برای امامان‏
‏‎

‎‏و شیعیان آنها در کمال سختی و تقیه بوده که اگر سلاطین و خلفای آن وقت اطلاع از‏‎ ‎‏شیعیان آنها پیدا می کردند جان و مال و عرض آنها به باد فنا می رفت. امامان از طرف‏‎ ‎‏پیغمبر، از جانب خدای عالم مأمور بودند که هرطور شده است حفظ کنند جان و ناموس‏‎ ‎‏و عرض شیعیان را. از این جهت گاهی یک حکم را به طور تقیه برخلاف دستور اولی‏‎ ‎‏خدا می دادند برای اینکه در بین خود شیعیان هم اختلاف شود و مخالفین نفهمند.(514)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ‏‏ائمه، علیهم السلام، و پیروانشان، یعنی شیعه، همیشه با حکومتهای جائر و قدرتهای‏‎ ‎‏سیاسی باطل مبارزه داشته اند. این معنی از شرح حال و طرز زندگانی آنان کاملاً پیداست.‏‎ ‎‏بسیاری اوقات گرفتار حکام ظلم و جور بوده اند، و در حال شدت تقیه و خوف به سر‏‎ ‎‏می برده اند. البته خوف از برای مذهب داشتند نه برای خودشان. و این مطلب در بررسی‏‎ ‎‏روایات همیشه موردنظر است. حکام جور هم همیشه از ائمه(ع) وحشت داشتند. آنها‏‎ ‎‏می دانستند که اگر به ائمه، علیهم السلام، فرصت بدهند قیام خواهند کرد.‏‏(515)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ائمه(ع) نه فقط خود با دستگاههای ظالم و دولتهای جائر و دربارهای فاسد مبارزه‏‎ ‎‏کرده اند، بلکه مسلمانان را به جهاد بر ضد آنها دعوت نموده اند. بیش از پنجاه روایت در‏‎ ‎‏وسائل الشیعه و مستدرک و دیگر کتب هست که «از سلاطین و دستگاه ظلمه کناره گیری‏‎ ‎‏کنید، به دهان مداح آنها خاک بریزید، هرکس یک مداد به آنها بدهد یا آب در دواتشان‏‎ ‎‏بریزد چنین و چنان می شود». خلاصه دستور داده اند که با آنها به هیچ وجه همکاری‏‎ ‎‏نشود و قطع رابطه بشود‏‎[1]‎‏.(516)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ‏‏ائمۀ ما ـ علیهم السلام ـ که همه شان کشته شدند، برای این ‏‏[‏‏بود‏‏]‏‏ که همۀ اینها مخالف با‏
‏‎

‎‏دستگاه ظلم بودند. اگر امامهای ما تو خانه هایشان می نشستند و عرض می کنم، آنطوری که‏‎ ‎‏اینها می گویند ... مردم را دعوت می کردند به بنی امیه و بنی عباس؛ اینها که محترم بودند، روی‏‎ ‎‏سرشان می گذاشتند آنها ائمه ما را، لکن آنها می دیدند هر یک از ‏‏[‏‏ائمه‏‏]‏‏ حالا که نمی تواند‏‎ ‎‏لشکرکشی کند، از باب اینکه مقتضیاتش فراهم نیست، دارد زیرزمینی اینها را از بین می برد‏‎ ‎‏اینها را می گرفتند، حبس می کردند. ده سال در حبس آنها بودند. برای نماز و روزه بود که‏‎ ‎‏حبس کردند حضرت موسی بن جعفر را؟ چون نماز می خواند؟ چون روزه می گرفت؟ چون‏‎ ‎‏مردم را دعوت می کرد به ‏‏[‏‏پیروی از‏‎ ‎‏]‏‏هارون الرشید و ... ‏‏[‏‏که‏‏]‏‏ شما بروید و با آنها بسازید؟‏‎ ‎‏هرچه آنها ظلم می کنند شما حرف نزنید؟! یا قضیه این نبوده است آنها از باب اینکه می دیدند‏‎ ‎‏این خطرناک است برای دولت خطرناک است، برای قدرتها اینها خطرناک بوده اند برای اینها؛‏‎ ‎‏از این جهت، اینطور شد که آنها را حبس کردند، کشتند، ‏‏[‏‏اذیت‏‎ ‎‏]‏‏کردند، تبعید کردند.‏

‏‏     می گویند مردیکه از ‏‏[‏‏مدینه‏‏]‏‏ برمی دارد امام ـ علیه السلام ـ را می آورد در اینجا، یا حضرت‏‎ ‎‏عسکری را در سامرا چندین سال نگه می دارد و تحت فشار و در نظام، در عَسْکر ... در جُند‏‎ ‎‏ایشان را نگه می دارد و محبوس است امام ـ علیه السلام ـ در آنجا. این از باب این ‏‏[‏‏بود‏‏]‏‏ که نماز‏‎ ‎‏می خواست بخواند؟ خوب ...، خود آنها هم نماز می خواندند، به نماز چه کار داشتند؟ چون‏‎ ‎‏امام ـ علیه السلام ـ پسر پیغمبر بود، آن وقت پسر پیغمبر خیلی هم ‏‏[‏‏مورد احترام بود‏‏]‏‏؛ اگر پسر‏‎ ‎‏پیغمبر سر جای خودش می نشست و کار نداشت به مردم، چیزی نبود؛ اما آنها گاهی به اشارۀ‏‎ ‎‏آنها ... (چون موردی بود که اگر می فهمیدند، ریشۀ اینها را می کندند) در ظاهر وقتی که یکی از‏‎ ‎‏این هاشمیون قیام می کردند بر ضد حکومتها؛ در ظاهر اینها یک انتقاد صوری هم از آن‏‎ ‎‏می کردند، لیکن با دست اینها بود. اینها آنها را وادار می کردند به اینکه این کار را بکنند. دعا‏‎ ‎‏می کند امام  ‏‏ـ‏‏ علیه السلام ـ به زید‏‎[2]‎‏ و امثال اینها که قیام کردند بر ضد این خلفا و بر ضد این‏‎ ‎‏قدرتمندها.‏‏(517)‏

‏‏23 / 7 / 57 ‏

‏‏*  *  *‏

‏
‏‎

‎‏     علمای اسلام، پیغمبر اسلام، ائمۀ اسلام، همیشه مخالفت با این سلاطین عصرشان‏‎ ‎‏کرده اند.(518)‏

‏‏30 / 7 / 57 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     در زمان ائمه، اولاد ائمه قیام می کردند و به تحریک خود ائمه بوده؛ نه این است که‏‎ ‎‏ائمه اطلاع نداشتند. گاهی هم امام ـ علیه السلام ـ یک چیزی می فرموده اند برای حفظ او‏‎ ‎‏یا برای جهات دیگر؛ اما به حَسَب واقع اینها همانها بودند و برای خاطر ائمه، آنها قیام‏‎ ‎‏می کردند. زید برای آن قیام آنقدر ثنا از او کردند. اگر زید یک آدمی بود برخلاف کرده‏‎ ‎‏بود، دیگر ائمه ـ علیهم السلام ـ چرا تعریف از او می کردند؟ چرا تأسف می خوردند‏‎ ‎‏اینقدر؟ (519)‏

‏‏30 / 7 / 57 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     وقتی می آییم سراغ آنهایی که دین را تبلیغ می کردند، مثل خود پیغمبر، حضرت امیر،‏‎ ‎‏سلام الله علیه، خلفای پیغمبر؛ یعنی خلفای صوری پیغمبر تا آن وقتی که باب خلافت توی‏‎ ‎‏کار بود و به سلطنت نرسیده بود، بعد از آن علمای اسلام، شما اگر تاریخ را ملاحظه‏‎ ‎‏کنید، همیشه جنگ مابین این طایفه و قلدرها بوده؛ هیچ وقت همچون نبوده است که‏‎ ‎‏اینها ساکت بنشینند؛ منتها به مقدار قدرت و به مقداری که عرض می کنم، توانایی داشتند‏‎ ‎‏و کم بوده است توانایی شان.(520)‏

‏‏8 / 8 / 57 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     شهادت امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ و نیز حسین ـ علیه السلام ـ و حبس و شکنجه و‏‎ ‎‏تبعید و مسمومیتهای ائمه ـ علیهم السلام ـ همه در جهت مبارزات سیاسی شیعیان، علیه‏
‏‎

‎‏ستمگریها بوده است.(521)‏

‏‏16 / 9 / 57 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ائمۀ ما که در پشت پرده تقیه، اسلام را ترویج و قرآن را تأیید کردند.(522)‏

‏‏18 / 12 / 57 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     کسی که تاریخ اسلام را می داند، می داند که این خاندان هر یکی شان مثل یک انسان‏‎ ‎‏کامل، بلکه بالاتر، یک انسان الهی ـ روحانی، برای ملتها و مستضعفین قیام کردند در‏‎ ‎‏مقابل کسانی که می خواستند مستضعفین را از بین ببرند.(523)‏

‏‏22 / 1 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ائمۀ اطهار اکثراً یا کشته شدند یا ‏‏[‏‏مسموم‏‏]‏‏ شدند؛ لکن مکتبشان محفوظ بود.کشته‏‎ ‎‏شد، مکتبش محفوظ بود. بلکه مکتب را زنده کرد. با این کشته شدن مکتب را زنده کرد.‏‎ ‎‏سیدالشهدا دیدند که مکتب دارد از بین می رود. قضیۀ قیام سیدالشهدا و قیام‏‎ ‎‏امیرالمؤمنین در مقابل معاویه، قیام انبیا در مقابل قدرتمندان و کفار مسئله این نیست که‏‎ ‎‏بخواهند یک مملکت‏‏] ‏‏را‏‎ ‎‏[‏‏بگیرند. همۀ عالم پیش آنها هیچ است. مکتب آنها این نیست،‏‎ ‎‏مقصد آنها این نیست، که کشورگشایی بکنند.(524)‏

‏‏7 / 4 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     تمام جنگهایی که در اسلام واقع شده برای این بوده است که این جنگلیها و وحشیها‏‎ ‎‏را وارد کنند در حصار ایمان، قدرت طلبی تو کار نبوده و لهذا، در سیرۀ نبی اکرم و سایر‏
‏‎

‎‏انبیا و اولیای بزرگ، حضرت امیر ـ سلام الله علیه ـ اولیای بزرگ، در سیرۀ آنها می بینیم که‏‎ ‎‏اصل قضیه قدرت طلبی در کار نبوده و اگر برای ادای وظیفه نبود و برای ساختن این‏‎ ‎‏انسانها نبود، حتی این خلافت ظاهری را هم قبول نمی کردند، می رفتند.(525)‏

‏‏21 / 3 / 59 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ما باید در این امور از پیغمبر اکرم و از ائمۀ هدیٰ که در طول مدتشان یا در جنگ‏‎ ‎‏بودند با کفار و یا در حبس بودند به دست اشخاصی که با اسم اسلام آنها را به حبس و‏‎ ‎‏زجر می کشیدند، سرمشق بگیریم و به آنها اقتدا بکنیم. اسلام عزیز چیزی است که‏‎ ‎‏پیغمبر اکرم در راه او جانفشانی کرد و ائمۀ هدیٰ در راه او جانفشانی کردند و یاران پایدار‏‎ ‎‏پیغمبر در راه او جانفشانی کردند. و ما نیز باید به آنها اقتدا کنیم.(526)‏

‏‏26 / 1 / 60 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     ائمۀ ما ـ علیهم السلام ـ همه شان یا در حبس بودند یا در تبعید بودند یا در‏‎ ‎‏محاصره بودند. اینها یک چیزی بود که برای آنها از باب اینکه برای اسلام بود سهل‏‎ ‎‏بود.(527)‏

‏‏3 / 2 / 60 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     سیرۀ انبیای عظام، صلّی الله علی نبیّنا و علیهم اجمعین، و ائمۀ اطهار، علیهم السّلام،‏‎ ‎‏که سرآمد عارفان بالله و رستگان از هر قید و بند، و وابستگان به ساحت الهی در قیام‏‎ ‎‏به همۀ قوا علیه حکومتهای طاغوتی و فرعونهای زمان بوده و در اجرای عدالت در جهان‏‎ ‎‏رنجها برده و کوششها کرده اند، به ما درسها می دهد و اگر چشم بینا و گوش شنوا‏‎ ‎‏داشته باشیم راهگشایمان خواهد بود «مَنْ اصْبَحَ وَ لَمْ یَهْتَمَّ بِامورالْمُسْلِمینَ‏
‏‎

‎‏فَلَیْسَ بمُسْلِمٍ‏‎[3]‎‏».(528)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     بنای انبیا و اهل بیت ـ علیهم السلام ـ این نبوده است که از مردم کناره گیری کنند؛ آنان‏‎ ‎‏با مردم بودند و هر وقت دستشان می رسید، حکومت را می گرفتند.(529)‏

‏‏19 / 12 / 63 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     آنها تمام عمر خودشان را صرف کردند برای اسلام. تاریخ، از پیغمبر اسلام آن طور‏‎ ‎‏نقل می کند، از ائمۀ هدیٰ هم نقل می کند که اینها دائماً مشغول مجاهده بودند. علاوه بر‏‎ ‎‏آن مجاهدات معنوی که فوق طاقت ماهاست، مشغول مجاهده بودند برای تحکیم مبانی‏‎ ‎‏اسلام و کوتاه کردن دست کسانی که به ملتها ظلم می کنند، منتها هر کدام به آن مقداری‏‎ ‎‏که آن وقت قدرت داشتند. و مع الأسف، نگذاشتند که آن قدرتی که باید، برای آنها‏‎ ‎‏حاصل بشود تا ما طعم او را بچشیم و بتوانیم تبعیت کنیم.(530)‏

‏‏28 / 4 / 65 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏     اگر تابع ائمۀ هدیٰ هستیم، ببینیم که اینها در ایام حیاتشان چه کردند. نشستند و مسئله‏‎ ‎‏گفتند؟ چنانچه مسئله گو بودند، چه کار داشتند بهشان این ظالمین و این مستکبرین که‏‎ ‎‏بکشندشان و حبسشان کنند و تبعیدشان کنند و ببرندشان به خارج و نگذارند که کسی‏‎ ‎‏پیششان برود؟ در عین حالی که همۀ این مضیقه ها بوده، شما می بینید که فقه چه جور‏‎ ‎‏دامنه ای دارد و چه جور دامنه هایی خواهد داشت و همه اش از کتاب و سنت است.(531)‏

‏‏19 / 8 / 66 ‏

‏‏*  *  *‏

‏
‏‎

‎‏     ائمۀ معصومین ما ـ صلوات الله و سلامه علیهم ـ در راه تعالی دین اسلام و در راه پیاده‏‎ ‎‏کردن قرآن کریم که تشکیل حکومت عدل یکی از ابعاد آن است، در حبس و تبعید به سر‏‎ ‎‏برده و عاقبت در راه براندازی حکومتهای جائرانه و طاغوتیان زمان خود شهید‏‎ ‎‏شدند.(532)‏

‏‏15 / 3 / 68 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• )) وسائل الشیعه؛ ج 12، ص 127ـ139.
• )) زیدبن علی(ع) (شهادت: 121 ه .ق) فرزند امام سجاد بود. وی برای اصلاح امر امت پیامبر(ص) قیام کرد و به دست ناپاک حکام اموی به شهادت رسید.
• )) «کسی که صبح کند و به امور مسلمانان اهتمام نورزد مسلمان نیست» اصول کافی؛ ج 3، ص 238.