قانونمندی
حکومت اسلامی در صدر اسلام بود و هیچ وحشتی هم در زمان حکومت علی بن ابی طالب ـ سلام الله علیه ـ نبود و مردم در امان بودند.(674)
15 / 10 / 57
* * *
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 260
حضرت امیر دستور می دهد که بروید صدا کنید آن آدمهایی که هستند، برای زکات صدا کنید، بگویید که ـ به حسب روایت ـ که زکاتتان را داده اید یا نداده اید؟ اگر گفتند داده ایم، برگردید بیایید. و آنها هم تخلف نمی کردند. وقتی یک حکومت آنطور شد و مردم در مقابل خدا مسئول شدند و خداوند را شاهد دیدند، آنها هم تخلف نمی کردند و آنها هم مالیاتی را که باید بدهند می دادند؛ زکات را می دادند؛ خمس را می دادند.(675)
30 / 3 / 58
* * *
حکومت رسول الله ، حکومت امیرالمؤمنین ـ سلام الله علیه ـ حکومت قانون است. یعنی قانون آنها را سرِ کار آورده است. أَطِیعُواالله َ وأَطِیعُواالرَّسُولَ وأُولِی الأَمْرِ مِنکُم حکم خداست. آنهابه حکم قانون، واجب الاطاعه هستند. پس حکم مال قانون است؛ قانون حکومت می کند.(676)
4 / 4 / 58
* * *
در حکومت علی بن ابی طالب هم این جور نبوده که هرج و مرج باشد، هر کس هر کاری دلش بخواهد بکند، اگر یک کار خلاف می کرد، حضرت امیر می آورد و حدَّش می زد. این طور است مسئله.(677)
13 / 8 / 58
* * *
در صدر اسلام در دو زمان، دو بار حکومت اصیل اسلام مُحقَّق شد. یک زمان رسول الله و دیگر وقتی که در کوفه علی بن ابیطالب ـ سلام الله علیه ـ حکومت می کرد. در این دو مورد بود که ارزشهای معنوی حکومت می کرد؛ یعنی یک حکومت عدل برقرار و حاکم ذرّه ای از قانون تخلّف نمی کرد. حکومت در این دو زمان، حکومت
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 261
قانون بوده است.(678)
17 / 8 / 58
* * *
حکومت اسلامی مثل حکومت علی بن ابیطالب دیکتاتوری تویش نیست. حکومتی است که به عدل است. حکومتی است که زندگی خودش از زندگی سایر رعیتها بدتر است. آنها نمی توانستند مثل او زندگی کنند. او نان جو هم سیر نمی خورد. یک لقمه، دو تا لقمه برمی داشت بایک خرده نمک می خورد. این حکومت اصلاً می تواند دیکتاتوری؟ دیکتاتوری برای چه بکند؟ عیش و عشرتی نیست تا اینکه بخواهد دیکتاتوری بکند برای او.(679)
26 / 9 / 58
* * *
زمان پیغمبر هم قانون حکم می کرد. پیغمبر مجری بود. زمان امیرالمؤمنین هم قانون حکم می کرد. امیرالمؤمنین مجری بود. همه جا باید اینطور باشد که قانون حکم کند. یعنی خدا حکم بکند. حکم خدا.(680)
11 / 10 / 58
* * *
دولت حقّۀ حضرت امیر ـ سلام الله علیه ـ که ولیِّ امر بر همه چیز بود. مع ذلک آن حکومتی که در صدر اسلام بود، در خدمت مردم بود. اینطور نبود که حکومت بخواهد حکومت کند و مردم همین طور بیخود اطاعت کنند. این طور نبود که حکومت بخواهد به وسیلۀ قدرتی که دارد اجحاف کند به مردم و ظلم کند که مردم به واسطۀ آن ظلم از او متنفر باشند.(681)
28 / 8 / 59
* * *
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 262
هر چه مقامات بیشتر است راجع به معصیت هایی که در عالم می شود، بیشتر اذیت می شود. اگر بشنود که در آن سر دنیا یک کسی یک کسی را اذیت کرده این ناراحت بشود، نه از باب این که شهر خودم است، نه از باب این که مملکت خودم است، اقربای خودم است، از باب این که یک مظلوم در دنیا واقع شده. ولهذا می بینید که حضرت امیر آن طور می فرماید که وقتی که آن چیز را از پای یک ذمّی بیرون آوردند، می فرماید مرگ برای انسان چطور است. از «ظلم، بماٰ انَّهُ ظلْمٌ» بدش می آید، نه از ظلمِ به خودم.(682)
1 / 1 / 64
* * *
کتابسیمای معصومین (ع) در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 263