بخش سوم: مراتب امر به معروف و نهی از منکر

فقها و دخالت در امور سیاسی و قضایی

‏ ‏

فقها و دخالت در امور سیاسی و قضایی

‏ ‏

تکفل امور مسلمین

‏ ‏

‏ ‏

‏هیچ کس حق ندارد متکفل امور سیاسی مانند اجرای حدود،‏‎ ‎‏قضایی و مالی مثل گرفتن مالیات و خراج شرعی، بشود مگر امام‏‎ ‎‏مسلمانان ـ علیه السلام ـ یا کسی که امام او را بدین جهت،‏‎ ‎‏گماشته باشد.(426)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

جانشینان ولی عصر (عج) در عصر غیبت

‏ ‏

‏در عصر غیبت ولیّ امر و حاکم زمان، حضرت مهدی ـ عجل اللّه ‏‎ ‎‏تعالی فرجه الشریف ـ نایبان عام آن حضرت ـ فقهای‏‎ ‎‏جامع الشرایط فتوا و قضاوت ـ جانشین آن حضرت در اجرای‏‎ ‎‏امور سیاسی و آنچه که در شأن امام است، می باشند جز‏

کتابامر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 223

‏جهاد ابتدایی.(427)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

وظیفۀ نایبان عام

‏ ‏

‏بر نایبان عام امام، واجب کفایی است که به قدر توان و در صورتی‏‎ ‎‏که دست آنها باز، و ترسی از حاکمان ستمگر نداشته باشند،‏‎ ‎‏اموری را که در مسأله قبل گفته شد، عهده دار شوند.(428)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

وظیفۀ مردم در عصر غیبت

‏ ‏

‏ ‏

‏بر مردم، واجب کفایی است در صورت امکان، فقها را در اجرای‏‎ ‎‏امور سیاسی و امور حسبیه‏‎[1]‎‏ ـ که از مختصات فقها در دوران‏‎ ‎‏غیبت است ـ یاری نمایند، و در صورت عدم امکان، به هر مقدار‏‎ ‎‏که میسور و ممکن باشد، مساعدت لازم است.(429)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

تکفل امور از سوی ستمگر

‏ ‏

‏ ‏

‏سرپرستی حدود و قضاوت و غیر آن از طرف ستمگر جایز نیست‏‎ ‎‏تا چه رسد به اجرای سیاسات و امور سیاسی غیر شرعی، پس اگر‏‎ ‎‏کسی از جانب ستمگر با آزادی و اختیار عهده دار آن امور شد و‏‎ ‎‏کاری که موجب ضمان باشد انجام داد، ضامن خواهد بود و کار او‏‎ ‎‏معصیت کبیره نیز هست.(430)‏


کتابامر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 224

‏ ‏

حکم اطاعت از ستمگر در صورت اجبار

‏ ‏

‏ ‏

‏اگر ستمگری او را به سرپرستی یکی از امور ـ جز کشتن ـ مجبور‏‎ ‎‏کرد، جایز است؛ و در این مورد شخص ستمگر ضامن است و در‏‎ ‎‏الحاق ایجاد جراحت به کشتن، جای تأمل است. بله بعضی از‏‎ ‎‏موارد مهم ملحق به قتل است و ما در پیش به آن اشاره کردیم.(431)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

وظیفۀ فقیه در پذیرش مسئولیت از ستمگر

‏ ‏

‏ ‏

‏اگر فقیه جامع الشرایط از جانب حاکم ستمگر، قضاوت و اجرای‏‎ ‎‏حدود شرعی را عهده دار شود، در صورتی که سرپرستی او دارای‏‎ ‎‏مصلحتی باشد، جایز است؛ بلکه بر او واجب است بنابر موازین‏‎ ‎‏شرعی، اجرای حدود و قضاوت و امور حسبیه را به عهده بگیرد و‏‎ ‎‏نمی تواند از حدود معین شده در شریعت، تجاوز کند.(432)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

رعایت عدم مفسده در پذیرش مسئولیت

‏ ‏

‏ ‏

‏اگر فقیه بداند که سرپرستی او از جانب حاکم ستمگر، باعث‏‎ ‎‏اجرای حدود و سیاستهای شرعی می شود، سرپرستی این امور بر‏‎ ‎‏او واجب است مگر اینکه سرپرستی او، دارای مفسدۀ بیشتری‏‎ ‎‏باشد.(433)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

حدود اختیارات مجتهد متجزی

‏ ‏

‏ ‏

‏مجتهد متجزی‏‎[2]‎‏ حق سرپرستی هیچ یک از امور گذشته را ندارد؛‏‎ ‎

کتابامر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 225

‏و بنابر احتیاط، حال او در این مورد با عامی‏‎[3]‎‏ تفاوتی ندارد؛ بله‏‎ ‎‏اگر ‏‏مجتهد مطلق نباشد، دور نیست بتواند قضاوت را به عهده بگیرد‏‎ ‎‏در صورتی که در باب قضا مجتهد باشد؛ و مجتهد متجزی، بنابر‏‎ ‎‏احتیاط بر دیگر مؤمنین عادل در سرپرستی امور حسبیه مقدم‏‎ ‎‏است.‏‏(434)‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

حکم رجوع به حاکم و قاضی حکومت جور 

‏ ‏

‏ ‏

‏در نزاعها و خصومتها، مراجعه به حاکمان ستمگر و قاضیان آنان‏‎ ‎‏جایز نیست؛ بلکه بر طرفین نزاع، واجب است به فقیه‏‎ ‎‏جامع الشرایط مراجعه کنند؛ و اگر امکان مراجعه به فقیه‏‎ ‎‏جامع الشرایط باشد، ولی به غیر او مراجعه کنند، آنچه را بنابر‏‎ ‎‏حکم او می گیرد، حرام است. (این مسأله دارای تفصیل‏‎ ‎‏است.)‏‎[4]‎‏(435)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

وجوب پذیرش قضاوت فقیه

‏ ‏

‏ ‏

‏اگر مدعی، طرف نزاع خود را به محاکمه نزد فقیه دعوت کند،‏‎ ‎‏پذیرش بر او واجب است، همچنان اگر طرف نزاع راضی به‏‎ ‎‏محاکمه نزد فقیه شد، مدعی حق ندارد به غیر او مراجعه کند.(436)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏


کتابامر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 226

‏ ‏

وجوب حضور، نزد حاکم شرعی 

‏ ‏

‏ ‏

‏اگر مدعی مرافعه را نزد حاکم شرعی برد و حاکم طرف دعوی‏‎ ‎‏(مدعی علیه) را خواست، حضور برای او واجب است و حق‏‎ ‎‏تخلف ندارد.(437)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

حکم پذیرش محاکمات

‏ ‏

‏ ‏

‏بر حاکمان شرعی، پذیرش حل مرافعات، واجب کفایی است و در‏‎ ‎‏صورت انحصار بر او متعین است.(438)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏


کتابامر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 227

‎ ‎

کتابامر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 228

  • )) امور حسبیه، اموری را گویند که شارع مقدس راضی نیست بر زمین بماند؛ بلکه باید انجام شود. مانند سرپرستی اموال مجهول و یتیم و...؛ و البته متصدی اینگونه کارها، هر کس نمی تواند باشد، بلکه چون از اهمیت برخوردار است، افراد خاصی باید عهده دار شوند و آنها فقهای جامع الشرایط هستند که نواب عام امام زمان ـ عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ـ می باشند.
  • )) متجزی: مجتهدی است که در یک بخش یا بیشتر، نه در همه بابهای فقه، به مرحلۀ اجتهاد رسیده است.
  • )) مراد، شخصی است که در هیچ بابی از فقه مجتهد نیست.
  • )) تفصیل در مسأله اینکه: برخی فقها آنچه را به حکم قاضی جور بگیرد، حرام می دانند، چه عین باشد و چه مال، به صورت کلی مثل پول؛ ولی برخی می گویند اگر عین مال خود را (مثلاً فرش را) توسط قضاوت قاضی جور بگیرد، اشکالی ندارد؛ ولی اگر مثلاً پولی طلبکار است و قاضی به نفع او حکم کند، نمی تواند بگیرد، هر چند واقعاً طلبکار باشد.