مستحبات و مکروهات دفن

‏‏مستحبات و مکروهات دفن‏

‏‏اما مستحبات چند چیز است:‏

‏‏از آن جمله است: ‏‏گود کردن قبر تا حد ترقوه یا قامت انسان.‏

‏‏و از آن جمله است: ‏‏قرار دادن لحد در زمین سخت، به این که زیر دیوارۀ طرف قبلۀ قبر‏‎ ‎‏به اندازه جسد میّت کنده شود و میّت را در آن قرار دهند. و در زمین سست شکافی در‏‎ ‎‏وسط قبر به صورت نهری کنده و میّت را در آن قرار می دهند و روی آن سقف می زنند.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏قبل از آن که جنازه در قبر قرار داده شود، جنازۀ مرد را در پایین‏‎ ‎‏پای قبر و جنازۀ زن را در جلوی قبر در طرف قبله قرار دهند.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏ناگهانی و با شتاب او را در قبر وارد نکنند، بلکه به فاصلۀ دو یا سه‏‎ ‎‏ذراع کنار قبر قرار دهند و بعد از صبر مختصر، مقدار کمی جلوتر آورند و صبر کنند، سپس‏‎ ‎‏او را در لبۀ قبر قرار دهند تا آمادگی برای سؤال پیدا کند، زیرا قبر دارای هول های عظیم و‏‎ ‎‏بزرگی است که از آن ها، به خدا پناه می بریم. سپس او را از تابوت بیرون آورده و با سر اگر‏‎ ‎‏مرد باشد و به پهنا اگر زن باشد و با مدارا وارد قبر کنند.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏بعد از قرار دادن در قبر، تمام گره های کفن باز شود.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏گونه اش را بعد از باز کردن صورت، روی زمین قرار می دهند و‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏لحد را با خشت یا سنگ بپوشانند تا خاک به میّت نرسد و اگر با‏‎ ‎‏گل آن را محکم کنند بهتر است.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏کسی که میّت را وارد قبر می کند، با طهارت، سربرهنه، دگمه ها باز‏‎ ‎‏شده بدون عمامه و رداء و نعال باشد.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏کسی که زن را وارد قبر می کند و گره های کفن او را باز می نماید،‏‎ ‎‏شوهر یا محرم او باشد و با نبود آنان نزدیک ترین خویشان مرد و گرنه زنان سپس مردان‏‎ ‎‏غیر محرم باشند، و شوهر از همۀ آن ها اولی است.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏مردم بیگانه (نه خویشان او) با پشت دست خاک روی او بریزند.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏دعاهایی که از معصومین ‏‏علیهم السلام‏‏ در کتاب های مفصل و برای مواضع‏‎ ‎‏مخصوصی ذکر شده، در هنگام بیرون آوردن از تابوت، و در وقت روبرو شدن با قبر و‏‎ ‎‏حین وارد کردن به قبر و بعد از قرار دادن او در قبر و بعد از گذاشتن او در لحد و در وقت‏‎ ‎‏اشتغال به مسدود کردن لحد و هنگام بیرون آمدن از قبر و در حال ریختن خاک بر روی او‏‎ ‎‏خوانده شود.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏عقاید حقّه ـ اصول دین و مذهب ـ را، بعد از آن که در لحد‏‎ ‎‏قرار دادند قبل از آن که مسدود شود، به کیفیتی که از معصومین ‏‏علیهم السلام‏‏ وارد شده، به او‏‎ ‎‏تلقین نمایند.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏قبر را به اندازۀ چهار انگشت باز یا بسته از زمین بلند کنند.‏

‏‏و از آن جمله است: ‏‏مربع قرار دادن قبر، به این که آن را مسطح کرده و دارای چهار‏‎ ‎‏زاویۀ قائمه قرار دهند. و به صورت کوهان شتر (قوس دار) درآوردن قبر مکروه، بلکه‏‎ ‎‏احوط ترک آن است.‏

‏‏و از آن جمله است: ‏‏پاشیدن آب روی قبر و اولی آن است که رو به قبله نموده از سر‏‎ ‎‏میّت شروع کرده و به طرف پای میّت و سپس دور زده و تا سر میّت آب بپاشند، سپس آب‏‎ ‎‏اضافی را روی وسط قبر بریزند.‏

‏
‏‎

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏پس از پایان دفن و برگشتن و انصراف تشییع کنندگان، ولیّ میّت‏‎ ‎‏یا کسی که ولیّ به او امر می کند، با صدای بلند، اصول دین و مذهبش را، که عبارت از اقرار‏‎ ‎‏به توحید و پیامبری خاتم انبیاء ‏‏صلی الله علیه و آله وسلم‏‏ و امامت ائمۀ معصومین ‏‏علیهم السلام‏‏و اقرار به آنچه که‏‎ ‎‏پیغمبر ‏‏صلی الله علیه و آله وسلم‏‏ آورده است و اقرار به رستاخیز و حشر و حساب و میزان و صراط و بهشت و‏‎ ‎‏جهنم را ، به او تلقین کند و به سبب این تلقین ان شاء الله از سؤال نکیر و منکر‏‎ ‎‏جلوگیری می شود.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏اسم میّت روی قبر یا بر لوح یا سنگی نوشته شود و نزد سر او‏‎ ‎‏نصب نمایند.‏

‏‏و از آن جمله این که: ‏‏خویشان، نزدیک هم دفن شوند.‏

‏‏و از آن جمله است: ‏‏محکم کردن قبر.‏

‏‏اما مکروهات هم چند چیز است: از آن جمله این که: دفن دو میّت در یک قبر مانند‏‎ ‎‏قرار دادن آن ها در یک تابوت مکروه است. و از آن جمله است: فرش کردن داخل قبر با‏‎ ‎‏ساج، مگر آن که زمین مرطوبی باشد، و اما کراهت فرش کردن با غیرساج مانند سنگ و آجر‏‎ ‎‏مورد تأمل است، اگرچه استحباب قرار دادن میّت بر روی خاک خالی از وجه نیست. و از‏‎ ‎‏آن جمله است: وارد شدن پدر در قبر فرزند، زیرا ترس آن است که بی تابی کرده اجرش از‏‎ ‎‏بین برود. و از آن جمله این که: خویشان روی او خاک بریزند. و از آن جمله است: مسدود‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎