نواقض و موجبات وضو

‏‏نواقض و موجبات وضو‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏حدث هایی که وضو را باطل کرده و موجب وضو می شوند، چند چیز است:‏

‏‏اول و دوم: بیرون آمدن بول و آنچه در حکم آن است مانند رطوبت مشتبهی که قبل از‏‎ ‎‏استبراء بیرون می آید و بیرون آمدن غائط از مخرج طبیعی یا از غیر آن، چه مخرج طبیعی‏‎ ‎‏مسدود باشد چه نباشد، غائط زیاد باشد یا کم، اگرچه همراه کرم یا مثلاً هسته ای خارج‏‎ ‎‏شود. سوم: بیرون آمدن باد از دُبر اگر از معده یا روده ها باشد چه صدا و بو داشته باشد، چه‏‎ ‎‏نداشته باشد، ولی بادی که از قُبل زن خارج می شود و بادی که از معده و یا روده ها نباشد‏‎ ‎‏(هرچند از دبر خارج شود) مثل این که بادی از بیرون داخل شده سپس خارج گردد، وضو‏‎ ‎‏را باطل نمی کند. چهارم: خوابی که بر حس بینایی و شنوایی چیره شود. پنجم: هر چیزی‏‎ ‎‏که عقل را از بین ببرد مانند دیوانگی، بیهوشی، مستی ومانند این ها. ششم: استحاضۀ قلیله‏‎ ‎‏و متوسطه، بلکه بنابر احتیاط (واجب) استحاضۀ کثیره نیز موجب وضو می شود، هرچند‏‎ ‎‏استحاضۀ کثیره و متوسطه موجب غسل هم می باشد.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏اگر آب اماله (تنقیه) بیرون آید وچیزی از غائط با آن نباشد، وضو باطل‏‎ ‎‏نمی شود و همچنین است اگر در بیرون آمدن چیزی از غائط با آب اماله شک کند. و‏‎ ‎‏همین طور اگر کرم یا هسته ای که آلوده به غائط نیست بیرون آید وضو باطل نمی شود.‏

‏‏مسأله 3 ـ ‏‏اگر برای مسلوس و مبطون زمانی که بتوانند طهارت و نماز را ولو با اکتفا به‏‎ ‎‏اقل واجبات آن انجام دهند پیش می آید، باید منتظر آن زمان بمانند تا نماز را در آن وقت‏‎ ‎‏انجام دهند. و اگر چنین زمانی نباشد، دو صورت دارد: اول این که خارج شدن حدث در‏‎ ‎
‏‎

‏‏واما در صورت دوم بنابر احتیاط باید برای هر نماز وضو بگیرند، و جایز نیست که دو‏‎ ‎‏نماز را ـ چه واجب، چه مستحب، چه مختلف باشند ـ با یک وضو انجام دهند، اگرچه بعید‏‎ ‎‏نیست که برای شخص مسلوس، در صورتی که در فاصلۀ دو نماز از او بولی بیرون نیاید،‏‎ ‎‏این تکرار وضو لازم نباشد، بنا بر این مسلوس مادامی که در فاصلۀ نمازها از او بولی خارج‏‎ ‎‏نشده هرچند که در اثنای نماز خارج شود می تواند با یک وضو نمازهای زیادی را بخواند،‏‎ ‎‏ولی ترک احتیاط سزاوار نیست و بنابر اقوی کسی که بی اختیار از او باد بیرون می آید حکم‏‎ ‎‏مبطون را دارد ، بلکه بعید نیست چنین کسی موضوعاً مبطون شمرده شود.‏

‏‏مسأله 4 ـ ‏‏شخص مسلوس باید به وسیلۀ کیسه ای که در آن پنبه و مانند آن باشد از‏‎ ‎‏سرایت بول جلوگیری نماید، و ظاهراً واجب نیست برای هر نماز کیسه را تعویض یا‏‎ ‎‏تطهیر نماید. البته اگر برایش سخت و حرج نباشد بنابر احتیاط (واجب) باید حشفه را‏‎ ‎‏تطهیر نماید. و نیز بر شخص مبطون واجب است در حد امکان از سرایت غائط جلوگیری‏‎ ‎‏کند، چنان که بنابر احتیاط (واجب) در صورت امکان اگر موجب حرج نباشد او نیز باید‏‎ ‎‏مخرج را تطهیر نماید.‏

‏‏مسأله 5 ـ ‏‏مسلوس و مبطون پس از بهبود یافتن واجب نیست نمازهای گذشتۀ خود را‏‎ ‎‏قضا کنند. البته ظاهر این است که اگر در وقت نماز بهبودی یافتند و به اندازۀ نماز با‏‎ ‎‏طهارت وقت داشتند باید نماز را اعاده کنند.‏

‏‎