سخنرانی برای جمعی از اهالی تهران (لغو لایحه انجمن های ایالتی)

‏‏سخنرانی‏‎[1]‎

‏‏زمان: 9 آذر 1341 / 2 رجب 1382‏

‏‏مکان: قم‏

‏‏موضوع: ‏‏لغو تصویبنامۀ انجمنهای ایالتی و ولایتی‏

‏‏حضار: ‏‏جمعی از اهالی تهران‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏اَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِاَصحابِ الفِیلِ * اَلَم یَجعَل کَیدَهُم فِی تَضلِیلٍ * وَ اَرسَلَ علَیهِم طَیراً‏‎ ‎‏اَبابِیلَ * تَرمِیهِم بِحِجارَةٍ مِن سِجِّیلٍ‏‏ *‏‏ فَجَعَلَهُم کَعَصْفٍ مَأکولٍ.‏‎[2]‎

‏‏    ‏‏بعد از اطلاع از صدور تصویبنامه از طریق دولت مبنی بر عدم قابلیت تصویبنامۀ‏‎ ‎‏انجمنهای ایالتی و ولایتی برای اجرا، اطمینان پیدا کردم که قضیه خاتمه یافته، لکن باز‏‎ ‎‏ترسیدم که دولت در مقام خدعه باشد و فقط خواسته است علما را قانع نماید که آن‏‎ ‎‏مجلس مهم دینی که بنا بود در مسجد سید عزیزالله تشکیل شود تعطیل نمایند و این‏‎ ‎‏سوءظن الآن هم موجود است؛ زیرا دولت به قول و قراری که با علما گذاشته بود که‏‎ ‎‏تصویبنامه را در رادیو و جراید اعلان ‏‏[‏‏کند‏‏]‏‏ عمل نکرد، اینها فقط از مجلس تهران‏‎ ‎‏ترسیدند، اینها تصور می کنند تشکیل این مجلس برای ما مخارجی دارد مثل خودشان که‏‎ ‎‏اگر بخواهند مجلس ننگینی به وجود آورند باید هزارها تومان خرج کنند که افراد‏‎ ‎‏معدودی را دور هم جمع نمایند، خیر، اینطور نیست.‏

‏‏     مردم مطیع علمای خود هستند و اگر علما اشاره نمایند که مسلمانان عموماً در خارج‏‎ ‎‏از تهران جمع شوند، اطاعت می کنند و دست از کسب خود برمی دارند. مسلمین حاضر‏‎ ‎‏نیستند برای شغلشان دست از قرآن بردارند و دین خدا را در خطر بیندازند.‏

‏
‏‎

‎‏هدف اجانب، هدم قرآن و کشور مسلمین‏

‏‏     ما تا به حال به دولت نصیحت کرده و بنای مسالمت داشتیم، ولی دولت با ما حیله‏‎ ‎‏می کند. دولت باید بداند که علمای اسلام اهل اطلاع هستند و انسان بصیر و با دیانت‏‎ ‎‏نمی تواند قرآن و دیانت را در خطر ببیند و ساکت باشد. و آن مسلمانی که احتمال دهد‏‎ ‎‏ـ ولو به نحو یک در هزار ـ قرآن در خطر است نباید آرام باشد. ذخایر مردم را بردند،‏‎ ‎‏تحمل کردند؛ مادیات را بردند، صبر کردند؛ حالا دست دراز کرده اند به قرآن و نوامیس‏‎ ‎‏مسلمین. استانهای این کشور را که باید مسلمانان حفظ و اداره نمایند. اینها می خواستند با‏‎ ‎‏تصویب لایحۀ انجمنهای ایالتی و ولایتی و الغای شرط اسلام از رأی دهنده و‏‎ ‎‏انتخاب شونده، مقدرات مسلمین را به دست غیر مسلمانان مانند یهودیهای بهایی‏‎ ‎‏بسپارند. اگر استانهای این کشور به دست غیر مسلمان بیفتد چه بسا ممکن است از حلقوم‏‎ ‎‏خبیث آنان صدایی غیر از قرآن شنیده شود و آن روز است که خطرهای بزرگی متوجه‏‎ ‎‏می شود؛ نه تنها اسلام و قرآن حفظ نخواهد شد، بلکه تمام حیثیات شما خواهد رفت.‏‎ ‎‏اقتصادیات، بازار، ذخایر مملکت، همه و همه خواهد رفت. ای مؤمنین بیدار باشید.‏‎ ‎‏اجانب به فکر از بین بردن ایران و کشور مسلمین افتاده اند. جز قرآن مانعی نمی بینند.‏‎ ‎‏عمال خود را وادار کردند به هر حیله ای که ممکن است قرآن را از بین ببرند. غافلند قرآن‏‎ ‎‏با چه خونهای مقدسی و رفتن چه عزیزانی به دست مسلمین رسیده است. الآن روز جمعه‏‎ ‎‏است، هر گوشی که سخنان را بشنود لازم است به دیگران بگوید، مردم را متوجه کنید تا‏‎ ‎‏به دولت بگویند: ما حاضر نیستیم استانهای این کشور تحت تصرف بهایی نماهای یهود‏‎ ‎‏درآید. آگاه باشید خطر بزرگ و تکلیف مهم است. قرآن و دیانت اسلام بر مردم حقها‏‎ ‎‏دارد. ادا کردن این حق مشکل است. به هر حال دشمنان دین و کشور باید بدانند که با یک‏‎ ‎‏ملتی روبه رو هستند که دانشمندان بصیر، تاجر اقتصادی و دکتر دارند و ممکن نیست گول‏‎ ‎‏بخورند؛ بلکه با کمال توانایی از اسلام و کشور خود دفاع خواهند کرد.‏

‏‏     برادران ایمانی! اینها با تمام مقدسات ملی و مذهبی بازی می کنند. جراید را مجبور‏‎ ‎‏می کنند که بر علیه دین و منافع عمومی مردم مقاله بنویسند. شما ملاحظه فرمایید‏
‏‎

‎‏روزنامه ها جریان 17 دی مفتضح و ننگین را که تعفن آن دنیا را گرفته، می نویسند و یک‏‎ ‎‏صفحۀ تمام را اختصاص به تبلیغات مشروبات الکلی داده، از هر طرفی مظاهر شهوت و‏‎ ‎‏بی عفتی را در صفحات روزنامه ها و مجلات منعکس می نمایند و اجتماع مسلمین را به‏‎ ‎‏فساد اخلاق و بی عفتی سوق می دهند؛ ولی از قوانین اسلام و احساسات عمومی مسلمین‏‎ ‎‏یک کلمه هم درج نمی کنند.‏

‏‏توطئۀ رژیم بر علیه روحانیت‏

‏‏     اینها برای از بین بردن روحانیت چند نفر از همکاران خود را به لباس روحانی‏‎ ‎‏درآورده. سازمان امنیت جراید را مجبور می سازد که عکس آنها را کشیده و آنان را به‏‎ ‎‏عنوان قاچاقچی و بدعمل معرفی کنند و با این وسایل می خواهند روحانیت را رسوا‏‎ ‎‏نمایند. ولی عموم مردم و حتی خود اینها بهتر می دانند که روحانیت، مختصر نان خود را‏‎ ‎‏می خورد و از اسلام و استقلال و نوامیس اسلام و مسلمین دفاع می کند و در نتیجه هم در‏‎ ‎‏نزد خود و رسول و هم نزد خدا سرافراز است. رسوا و مفتضح نزد خدا و خلق آنهایی‏‎ ‎‏هستند که بعد از چند روز ریاست و وزارت، کاخ چند طبقه درست نموده و ملتی را‏‎ ‎‏بدبخت می نمایند. فضاحت برای آن چند نفر معدودی است که وقتی ...‏‎[3]‎‏ می کنند، ملت‏‎ ‎‏جشن می گیرند، من نمی دانم اگر اینها سقوط کنند ملت از خوشحالی چه خواهد کرد.‏

‏‏حفظ حیثیت اسلام و روحانیت‏

‏‏     به هر حال علمای اسلام نمی خواهند فساد تولید شود، در مقام حفظ قرآن و کشور‏‎ ‎‏خود هستیم و در این راه از هیچ اقدام لازمی مضایقه نخواهیم کرد. عده ای به من اظهار‏‎ ‎‏کردند ما حاضریم اقدام نموده کشته شویم. من گفتم اگر دیدیم قرآنمان در خطر است‏‎ ‎‏خودمان جلو می رویم نمی گذاریم مردم جلو بروند. بگذارید تا کشته شویم بعد قرآنمان‏‎ ‎‏از بین برود. ‏‏[‏‏گریۀ حضار‏‏]‏‏ نمی نشینیم که به دست دستگاه پوسیدۀ چند نفری، حیثیت‏‎ ‎‏روحانیت و اسلام از بین برود؛ دین ما و قرآن ما از بین برود. ما به هر جهت مهیا هستیم.‏
‏‎

‎‏لکن باید همه دست به دست هم بدهیم و نگذاریم این کشتی غرق شود. اجازه ندهیم‏‎ ‎‏خائنین به دین و کشور آزادانه هر عملی بخواهند انجام دهند و ان شاءالله هم نخواهیم‏‎ ‎‏گذاشت، به طوری که تا به حال به عناوین مختلف قصد داشتند حیله نموده و مقاصد شوم‏‎ ‎‏خود را عملی سازند و موفق نشدند. یک مرتبه به مأمور خود در قم و بار دیگر به مقامی‏‎ ‎‏در مشهد دستور دادند که به مردم بگویید قضیه خاتمه پیدا کرده و با این حیله مانع از قیام‏‎ ‎‏مردم شوند، ولی موفق نشدند.‏

‏‏هشدار به شاه‏

‏‏     ما تا به حال با اینها مماشات نموده و به نصیحت و تذکر اکتفا کردیم و نگذاشتیم ملت‏‎ ‎‏عصبانی شود و اگر یک روز ملت با حالت عصبانی از خانه خارج شود مطلب صورت‏‎ ‎‏دیگری پیدا خواهد کرد. آن روز است که سرباز به نفع اسلام سرنیزه را بیندازد و ژاندارم‏‎ ‎‏تفنگ را، آن روز است که دیگر نه کاخی برای عَلَم باقی خواهد ماند و ‏‏[‏‏نه‏‎ ‎‏]‏‏کاخی‏‎ ‎‏مرتفعتر از آن. من که با شاه ارتباطی ندارم، لذا شفاهاً پیام می دهم که مملکت در معرض‏‎ ‎‏خطر است. به آقای عَلَم امر کند که به خواسته های ملت توجه کند یا به کنار رود تا ما با‏‎ ‎‏خود آنها مذاکره نماییم و اگر می خواهد لجاجت کند، بداند که چند نفر معدود‏‎ ‎‏نمی توانند با یک ملت لجاجت کنند.‏

‏‏     در خاتمه این نکته را ناچارم تذکر دهم که اجانب و دشمنان دین و مملکت که مصالح‏‎ ‎‏خود را در محو قرآن و دیانت می بینند، تا به حال تصور می کردند که در انجام مقاصد‏‎ ‎‏پلید خود آزادند و قدرتی در مقابل آنان وجود ندارد، ولی این نهضت که به وجود آمد‏‎ ‎‏فهمیدند که علمای اسلام و مسلمین زنده و بیدارند و با کمال توانایی جلو تجاوزات آنها‏‎ ‎‏را خواهند گرفت. لذا مانند مار تیرخورده در فکر این هستند که در اولین فرصت مسلمین‏‎ ‎‏را غافل نموده و زهر خود را به اسلام و مسلمین بریزند. ولی شما باید بیدار باشید.‏‎ ‎‏صفوف خود را فشرده تر نمایید و حراست از قرآن را یکی از کارهای روزانۀ خود قرار‏‎ ‎‏دهید. بدانید این قرآن امانت خدا و رسول است و با ریختن خون عزیزان پیغمبر و مردان‏
‏‎

‎‏الهی، به دست ما رسیده و ما باید این امانت را با تمام قوا حفظ نموده و به مسلمانان بعد از‏‎ ‎‏خود بسپاریم. ما در محضر ربوبیت واقع هستیم. اگر کوتاهی نماییم در پیشگاه حق تعالی‏‎ ‎‏مقصریم. شما به منزلۀ برادر و فرزند ما هستید، ما خیر شما را می خواهیم. جمعیت شما‏‎ ‎‏زیاد و منزل ما کوچک است. شما در زحمت هستید و حتی نتوانستم از شما پذیرایی‏‎ ‎‏نمایم. لذا در این عصر جمعه برای شما و همۀ مسلمین دعا می کنم. خداوند به همۀ شما‏‎ ‎‏خیر دنیا و آخرت مرحمت کند. «اللهم اعزّ الاسلام و اهله و اخذل الکفر و اهله. اللهم‏‎ ‎‏اخذل من خذل الاسلام و المسلمین. اللهم اجعل کیدهم فی تضلیل، اللهم ارسل علیهم‏‎ ‎‏طیراً ابابیل، ترمیهم بحجارة من سجّیل، اللهم اجعلهم کعصفٍ مأکول».‏‎[4]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎

• ـ متن تحریر شدۀ این سخنرانی توسط نویسندۀ «نهضت امام خمینی»،آقای سید حمید روحانی در اختیار مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی قرار گرفت.
• ـ قرآن کریم، سورۀ فیل.
• ـ خوانده نشد.
• ـ خداوندا اسلام و اهلش را عزیز گردان، و کفر و اهلش را خوار فرما. خداوندا هر کس که اسلام و مسلمانان را خوار می سازد ذلیل فرما. خداوندا مکر آنان را در گمگشتگی و ضلالت قرار ده، خداوندا بر آنان مرغانی ابابیل را بفرست که ایشان را سنگی از سجیل بیفکنند، خداوندا آنان را چونان خوشه ای خُرد شده قرار بده [و در هم شکن].