اجازه نامه
زمان: 13 اردیبهشت 1342 / 9 ذی الحجه 1382
مکان: قم
موضوع: اجازه در امور حسبیه و شرعیه
مخاطب: تقوایی مازندرانی، عبدالرسول
[بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله رب العالمین، و صلی الله علی خیر خلقه و افضل بریته محمد و عترته الطاهرین. و بعد، جناب مستطاب ثقة الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ عبدالرسول تقوایی مازندرانی ـ دامت تأییداته ـ از قِبَل اینجانب در تصدی امور حسبیه «التی لا یجوز التصدی و التعرض لها الاّ للحاکم الشرعی او المأذون من قِبَله» مأذون و مجازند. و همچنین مأذونند که وجوه شرعیه از قبیل زکوات و مظالم و نذورات مطلقه را اخذ و در موارد مقررۀ شرعیه صرف، و سهم مبارک امام ـ ارواحنا فداه ـ را قبض و مقدار یک ثلث آن را در معاش خود در فرض حاجت و سایر موارد منطبقه صرف، و دو ثلث دیگر را از جهت اقامۀ حوزه های علمیه به اینجانب ایصال نمایند. «و اوصیه ـ ایّده الله تعالی ـ بملازمة التقوی و سلوک سبیل الاحتیاط»؛ و السلام علیه و رحمة الله و برکاته. 16 ذی الحجة الحرام 1380. الاقل عبدالهادی الحسینی شیرازی].
بسم الله الرحمن الرحیم
به طوری که مرقوم فرموده اند از قِبَل حقیر نیز مجاز می باشند.
تاریخ نهم شهر ذی الحجة الحرام 1382
روح الله الموسوی الخمینی
صحیفه امامجلد 1صفحه 217