بیانات
زمان: 8 تیر 1343 / 18 صفر 1384
مکان: قم
موضوع: افشای سیاست دین زدایی رژیم شاه
حضار: روحانیون و طلاب تهران
«امروز روزی نیست که در خانه نشست و دعا خواند؛ روز مبارزه است. روزی است که دشمن به دین حمله می کند و ما باید در مقابل بایستیم؛ و من تا آخرین قطرۀ خونم می ایستم؛ و شما هم باید به همه بگویید و در منابر به مردم برسانید که خطر، دین را تهدید می کند. اگر ما کاری به دولتیها نداشته باشیم، آنها کار دارند. چنانکه من در آخرین جلسۀ ملاقات دکتر صدر، وزیر کشور، گفتم: «ما کاری به شما نداریم؛ مشروط بر آنکه شما هم کاری به دین ما نداشته باشید.» ولی نه؛ اینها کار دارند، منتها کم کم، امروز بهاییت را در ادارات راه می دهند، و با یهودیها ارتباط برقرار می کنند؛ و فردا می گویند اصلاً دین باید از قانون الغا شود.
خطر به قدری زیاد است که هرکس درک کند، نمی تواند راحت بنشیند؛ و علت اینکه اگر بعضی ساکت بوده اند، مطلب را نفهمیدند. چنانکه آقای حکیم را نگذاشتند مطلب را درک کند، و ساکت بود.
دولت نمی خواهد روحانیت قدرت داشته باشد؛ و نمی خواهد در ایران باشد. و به همین دلیل بعد از مرگ آیت الله بروجردی متوجه آقای حکیم شدند. گرچه آقای حکیم
صحیفه امامجلد 1صفحه 346
را نمی خواستند؛ اما مایل بودند که مرجع تقلید، در نجف باشد که مزاحم کارشان نباشد؛ ولی نشد. از گرفتن من سودی نبردند؛ چنانکه آقای پاکروان گفته بود: گرفتن خمینی اشتباه بود، ما می بایست ایادی او را قطع می کردیم؛ و الان ایادی مرا قطع می کنند. و دارند تخم نفاق و بدبینی بین همه می پاشند. باید امروز متحد بود و من تصمیمی گرفته ام و آن این است که شما علمای ایران در شب یکشنبه جلسه داشته باشید و دور هم جمع شوید. من این کار را از قم [شروع] کرده ام و تشکیل جلسه داده ام و نوشته ام که تمام علمای ایران در این شب جلسه داشته باشند و به کربلا و نجف هم نوشته ام. تا وقتی که تمام ایران و خارج در یک شب علمای آن اجتماعی داشته باشند، اولاً خیلی زود تصمیم می گیرند و ثانیاً قدرت واحدی به وجود می آورند و دستگاه متوجه خواهد بود که همه به یکدیگر همبستگی دارند.»
صحیفه امامجلد 1صفحه 347