اجازه نامه به آقای محسن غروی قوچانی، در امور حسبیه و شرعیه

‏‏اجازه نامه‏

‏‏زمان: 16 فروردین 1346 / 24 ذی الحجه 1386‏

‏‏مکان:  نجف‏

‏‏موضوع: اجازه در امور حسبیه و شرعیه‏

‏‏مخاطب: غروی قوچانی، محسن‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏     بعدالحمد والصلوة، فان فضیلة العالم العامل ثقة الاسلام الشیخ محسن الغروی ـ‏‎ ‎‏دامت افاضاته ـ مجازٌ عنی فی تصدی الامور الحسبیّة و الشرعیة التی هیَ موکولة فی عصر‏‎ ‎‏الغیبة الی الفقیه الجامع للشرایط؛ فله التصدی لما ذکر مع مراعاة الاحتیاط؛ و ایضاً هو‏‎ ‎‏مجازٌ عنی فی اخذ سهم الامام ـ علیه السلام ـ و صرفه فی معیشته علی نهج الاقتصاد، و‏‎ ‎‏ایصال الباقی اِلَیَّ للصرف فی الحوزات العلمیة الدینیة.‏

‏‏     و اوصیه ـ ایّده الله تعالی ـ بما اوصی به السلف الصالح من ملازمة التقوی والتجنب عن‏‎ ‎‏الهوی والتمسک بعروة الاحتیاط فی الدین والدنیا؛ و ارجو من جنابه ان لاینسانی من‏‎ ‎‏صالح دعواته؛ والسلام علیه و علی اخواننا المؤمنین و رحمة الله و برکاته.‏‎[1]‎

‏‏و کان التحریر فی 24 شهر ذی الحجة الحرام 1386‏

‏روح الله الموسوی الخمینی‏

• ـ ترجمه:«بسم الله الرحمن الرحیم ـ بعد از حمد و صلوة، جناب عالم عامل، ثقة الاسلام شیخ محسن غروی ـ دامت افاضاته ـ از طرف اینجانب مجازند در تصدی امور حسبیه و شرعیه که در عصر غیبت بر عهدۀ فقیه جامع الشرایط است؛ پس بر ایشان است تصدی آنچه که ذکر شد با مراعات احتیاط؛ و نیز از طرف اینجانب مجازند در اخذ سهم امام ـ علیه السلام ـ و صرف آن در معیشت خود به نحو اقتصاد و ایصال باقی آن به اینجانب جهت صرف در حوزه های علمیۀ دینی. و سفارش می کنم او را ـ ایّده الله تعالی ـ به آنچه که سفارش کرده اند سلف صالح بدان از التزام به تقوا و دوری از هوای نفس و چنگ زدن به ریسمان احتیاط در دین و دنیا. و از ایشان می خواهم که مرا در دعاهای شایستۀ خویش فراموش نکنند. و السلام علیه و علی اخواننا المؤمنین و رحمة الله و برکاته».