نامه به آقای محمد علی گرامی (کوبیدن اسلام به اسم اسلام)

‏‏نامه‏

‏‏زمان: 6 خرداد 1346 / 17 صفر 1387‏

‏‏مکان:  نجف‏

‏‏موضوع: کوبیدن اسلام به اسم اسلام‏

‏‏مخاطب: گرامی، محمدعلی‏

‏‏بسمه تعالی‏

‏‏17 صفر 87‏

‏‏خدمت جناب مستطاب عمادالاعلام و ثقة الاسلام آقای گرامی ـ دامت افاضاته‏

‏‏     مرقوم گرامی واصل، از تفقد جنابعالی متشکر شدم. امید من در پیشگاه مقدس‏‎ ‎‏باری تعالی حسن ظن شما دوستان است. حال مزاجی بحمدالله اکنون خوب است. لکن‏‎ ‎‏اوضاع ایران خصوصاً و سایر بلاد مسلمین عموماً موجب تأسف است، با برنامه حساب‏‎ ‎‏شده برای کوبیدن اسلام به اسم اسلام پیش می روند و اولیای امر یا غافلند یا خدای‏‎ ‎‏نخواسته بعضی از آنها تغافل می کنند. تأسف در سازش است که از اعمال بعض مؤثرین‏‎ ‎‏ظاهر می شود. ولی این امور نباید موجب سستی و سردی آقایان افاضل و طبقۀ جوان‏‎ ‎‏شود. خداوند تعالی با شما است و این عربده ها ان شاءالله خفه خواهد شد.‏

‏‏     بسمه تعالی؛ ‏‏وَالعَصْرِ اِنَّ الاِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ اِلاّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالحَقِّ وَ تَواصَوْا‏‎ ‎‏بِالصَّبرِ‏‎[1]‎‏. آقایان افاضل در محافل خود تواصی به حق کنند و در راه حق، تواصی به صبر‏‎ ‎‏کنند.‏

‏‏     من به شماها اطمینان فیروزی می دهم؛ اطمینان غلبۀ حق بر باطل می دهم. با‏‎ ‎‏احساسات یک ملت نمی توان مبارزه کرد لکن مهم، امتحان باری تعالی است. ‏‏وَالله ِ لَتُغَرْبَلنَّ‏‎ ‎
‏‎

‎‏غَرْبَلة.‏‎[2]‎

‏‏    ‏‏ماها را در این دیگ بزرگ طبیعت که باطنش جهنم است ریخته و زیر و بالا می کنند و‏‎ ‎‏به غَلیان می آورند تا جهنمیها ممتاز شوند. متوجه باشید خدای نخواسته از جهنمیها‏‎ ‎‏نشوید. سازش با ظالم جهنمی، بزرگترین و بارزترین آثار جهنمی است. شماها از آنها‏‎ ‎‏نباشید. از خداوند تعالی توفیق و تأیید همه آقایان ـ ایدهم الله تعالی ـ را خواهانم. و السلام‏‎ ‎‏علیکم و رحمة الله .‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

 

• ـ قرآن کریم، سورۀ عصر: «سوگند به این زمان *که آدمی در خُسران است* مگر آنها که ایمان آوردند و کارهای  شایسته کردند و یکدیگر را به حق سفارش کردند و یکدیگر را به صبر سفارش کردند».
• ـ اشاره به خطبه 16، نهج البلاغه (فیض الاسلام): «به خدا سوگند، در غربال از هم جدا می گردید.» «والذی بعثه بالحق لتبلبلن بلبلة و لتغربلنّ غربلةٍ و لتساطنّ سوط القدر». سوگند به آن کسی که پیغمبر را به حق فرستاد، هر آینه درهم  آمیخته شوید و در غربال امتحان از هم بیخته و جدا گردید و بر هم زده شوید مانند بر هم زدن کفگیر آنچه در دیگ طعام  است در وقت غلیان و جوشش. نهج البلاغۀ فیض الاسلام، خطبۀ 16، ص 66.