نامه به آقای سید احمد خمینی (امور مربوط به وجوه شرعیه)

‏‏نامه‏

‏‏زمان: 1347 هـ . ش ./ 1388 هـ . ق .‏

‏‏مکان:  نجف‏

‏‏موضوع: لزوم تمرین در امور مربوط به وجوه شرعیه‏

‏‏مخاطب: خمینی، سید احمد‏

‏‏«این صفحه را به احمد مرحمت فرمایید.»‏

‏‏     ان شاءالله تعالی موفق و مؤید به تحصیل علوم شرعیه و تهذیب اخلاق باشید. اولاً پنیر‏‎ ‎‏دیگر نفرستید، برای هر دوی ما خوب نیست و ممنوع هستم؛ ثانیاً راجع به تلفن‏‎[1]‎‏ چیزی‏‎ ‎‏ننویسید که: تلفن بکشید خرجش را می دهم. من تلفن نمی کشم و شما هم چیزی جز مال‏‎ ‎‏فقرا ندارید و خوب است از حالا ملاحظۀ وجوه شرعیه را تمرین کنید و زیاده روی را‏‎ ‎‏احتراز نمایید. خداوند تعالی از شما راضی خواهد بود. والسلام.‏

‏‏پدرت‏

• ـ خانم حضرت امام در نجف شدیداً از نداشتن تلفن نگران بودند. هر وقت می خواستند با فرزندانشان در ایران صحبت کنند، باید ساعتها در گرمای 48 درجه در صف ادارۀ تلفن معطل می شدند و یا با خجالت به منزل حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ نصرالله خلخالی می رفتند؛ با اینکه با روی باز از ایشان استقبال می شد ولی ایشان خجالت می کشیدند. امام اجازۀ دایر کردن تلفن را نمی دادند؛ منزل ایشان تا آخر دوران تبعید در نجف و تا زمانی که به پاریس رفتند فاقد تلفن بود؛ و امام به والدۀ محترم گفته بودند که: راضی نیستم از دفتر به ایران تلفن بزنید. قیمت اشتراک تلفن در نجف 25 دینار عراقی (معادل پانصد تومان) بود. اینجانب نوشتم: از خودم پول دارم؛ شما تلفن را دایر کنید، پولش را من به آیت الله پسندیده ـ وکیل امام ـ می دهم؛ امام این جواب را نوشتند. ضمناً منزل ایشان سالها در نجف با آن گرمای آزاردهندۀ تابستان، فاقد یخچال بود و در مضیقۀ شدید زندگی می کردند. (این پاورقی به قلم آقای سید احمد خمینی نگارش شده است).