نامه به آقای سید محمد رضا سعیدی (کفایت عمل به وظیفه)

‏‏نامه‏

‏‏زمان: 29 اسفند 1347 / 1 محرّم 1389‏

‏‏مکان: نجف ‏

‏‏موضوع: حفظ سنگرهای اسلامی و کفایت عمل به وظیفه‏

‏‏مخاطب: سعیدی، سید محمدرضا‏

‏‏بسمه تعالی‏

‏‏     به عرض می رساند، دو طغرا مرقوم محترم که یکی بی تاریخ بود و مشتمل بر تقاضای‏‎ ‎‏اجازه برای آقای حسینی و دیگری مورخ 12/11/ بود واصل، سلامت و سعادت‏‎ ‎‏جنابعالی را خواستار است. از اوضاع شکایت نموده بودید. آنچه مسلّم است هر روز رو‏‎ ‎‏به وخامت است، و با وضع خودمان امیدی نیست مگر به توجه غیبی، ان شاءالله تعالی.‏‎ ‎‏لکن ما نباید در ادای وظایف منتظر نتیجۀ قطعیه باشیم. اگر در محضر مقدس حق تعالی‏‎ ‎‏عامل به وظیفه معرفی شویم، همین «نتیجه» است. از خداوند تعالی توفیق عمل به وظیفه‏‎ ‎‏را برای کافّۀ مسلمین و خصوص اهل علم خواستار است. مرقوم شده بود: «می خواستم از‏‎ ‎‏مسجد اعراض کنم»؛ موجب تعجب است! انسان در پُستی که مشغول خدمت است، باید‏‎ ‎‏با هر ناملایمی پایدار باشد. در نظر دارم که به یکی از آقایان ائمه‏‎[1]‎‏ ـ در زمان فشار برای‏‎ ‎‏تغییر لباس ـ گفتم: اگر شما را اجبار به تغییر لباس کنند، چه می کنید؟ گفتند:«در منزل‏‎ ‎‏می نشینم و بیرون نمی آیم». گفتم: اگر من را اجبار کنند و امام جماعت باشم، همان روز با‏‎ ‎‏لباس تازه مسجد می روم. باید پستها را نگه داشت و در وقت مقتضی با اعراض دسته‏‎ ‎‏جمعی طرف را کوبید. مع الأسف نه آن را داریم و نه این را. از خداوند تعالی توفیق و‏‎ ‎‏سعادت جنابعالی را خواستار است. امید دعای خیر برای حُسن عاقبت دارم. ‏

‏‏     اجازه را اتکالاً به معرفی حضرت آقای طالقانی و جنابعالی فرستادم. اگر با معظمٌ له‏‎ ‎‏ملاقات دست داد، سلام اینجانب را ابلاغ فرمایید. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.‏

‏‏غرۀ محرّم الحرام 89  ـ  روح الله الموسوی الخمینی‏

• ـ ائمۀ جماعات.