نامه به آقای سید احمد خمینی (جدیت در تحصیل و تهذیب اخلاق)

‏‏نامه‏

‏‏زمان: 7 دی 1349 / 28 شوال 1390‏

‏‏مکان:  نجف‏

‏‏موضوع: شهریۀ طلاب ـ جدیت در تحصیل و تهذیب اخلاق‏

‏‏مخاطب: خمینی، سید احمد‏

‏‏بسمه تعالی‏

‏‏احمد عزیزم‏

‏‏     مرقوم شما به وسیلۀ آقای علی واصل شد. سلامت شماها را خواهانم. راجع به مطلبی‏‎ ‎‏که مرقوم شده بود، باید بگویم: «یک پول جگرک سفره قلمکار نمی خواد»‏‎[1]‎‏. من اکنون‏‎ ‎‏نفسهای آخر عمر را می کشم، و آنچه گرفتاری دارم کافی است و میل ندارم بیشتر کنم.‏‎ ‎‏زیادی کار بکلی وضع زندگانی را مختل کرده است. امید است ان شاءالله خداوند تعالی‏‎ ‎‏وسیله فراهم فرماید که بتوانم برای آخر عمر فکری بکنم. فکرهای شما ـ بحمدالله تعالی ـ‏‎ ‎‏جوان و سرشار از امید است و با فکر خسته و فرسودۀ من جور در نمی آید. آنچه از شما‏‎ ‎‏می خواهم آن است که با جدیت مشغول درس و بحث، و به هیچ وجه غفلت ننمایید؛ و‏‎ ‎‏در خلال تحصیل به تهذیب اخلاق و تحکیم مبانی دیانت مقدسه کوشا باشید. تا بخواهید‏‎ ‎‏برای من فکر تشریفات و مشاورین و اصحاب باشید، من رفته ام.از قراری که از تهران‏‎ ‎‏نوشته اند معلوم نیست بتوانند به شهریه ادامه دهند؛ من هم حدس می زدم. لکن آقایان‏‎ ‎‏چون درست اطلاع ندارند پشت هم می نویسند که زیاد کن، زیاد کن. داداش‏‎[2]‎‏ دو روز‏‎ ‎‏سرماخوردگی داشت و تب مختصری، و بحمدالله رفع شد و امروز و دیروز درس بود و‏‎ ‎‏اینجا هم آمد لکن دستش قدری درد می کند؛ ممکن است از اثر سرماخوردگی باشد و‏‎ ‎‏مهم نیست، ان شاءالله تعالی خوب می شود. به همشیره ها و خانم خودتان سلام برسانید.‏‎ ‎‏ان شاءالله سعید و خوش باشید.‏

‏‏28 شوال 90  ـ  پدرت‏

• ـ ضرب المثل ایرانی؛ به معنای اینکه  چیز کم اهمیت تشریفات نیاز ندارد.
• ـ آقای سید مصطفی خمینی.