نامه به آقای محمد علی گرامی (تأسف از بی تفاوتی برخی از علما)

‏‏نامه‏

‏‏زمان: 1350 هـ . ش . / 1391 هـ . ق .‏

‏‏مکان:  نجف‏

‏‏موضوع: تأسف از بی تفاوتی برخی از علما نسبت به وحدت و اظهارنظر در مورد انجمن حجتیه‏

‏‏مخاطب: گرامی، محمدعلی‏

‏‏بسمه تعالی‏

‏‏     خدمت جناب مستطاب عمادالاعلام وثقة الاسلام آقای گرامی ـ دامت افاضاته‏

‏‏     مرقوم شریف واصل و از مطالبش مطلع شدم. مرقوم شده است چند نامه فرستاده اید‏‎ ‎‏و جواب نداده ام. جز یک نامه از شما در نظر ندارم و نمی دانم جواب داده ام که نرسیده‏‎ ‎‏است مثل بسیاری از نامه ها یا غفلت شده است؛ در هر صورت احتمالات اصولی که داده‏‎ ‎‏بودید هیچ یک در ذهن اینجانب نبوده و نیست و از جنابعالی نگرانی نداشته و ندارم.‏‎ ‎‏مراسلات را شاید اکثراً حتی مسافرین نرسانند و اگر احیانا برسد جواب هم به همین‏‎ ‎‏سرنوشت مبتلا است؛ اما راجع به بی مهری بعض آقایان مهم نیست، اگر شما به تکلیف‏‎ ‎‏خود عمل کنید و حساب شما نزد خدای تعالی روشن باشد. اینجانب با زحمات‏‎ ‎‏طاقت فرسا می خواستم سوءظن موجود در طبقات مختلفه سیّما‏‎[1]‎‏ تحصیل کرده و‏‎ ‎‏دانشگاهی را نسبت به علمای دین مرتفع کنم یا تخفیف دهم؛ لکن خود آقایان راضی‏‎ ‎‏نیستند یا بعض آنها ‏‏وَالله ُ مِن وَرائِهِم مُحیطٌ‏‎[2]‎‏ و بعض مطلب را شاید ادراک نکرده ام. راجع به‏‎ ‎‏شخصی‏‎[3]‎‏ که مرقوم شده بود جلساتش‏‎[4]‎‏ ضررهایی دارد؛ از وقتی مطلع شده ام، تأییدی‏‎ ‎‏از او نکرده ام و ان شاء الله تعالی نمی کنم. در خاتمه از جنابعالی امید دعای خیر دارم و‏‎ ‎‏علاقۀ من به امثال جنابعالی محفوظ است. والسلام علیکم و رحمة الله .‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

• ـ خصوصاً.
• ـ سورۀ بروج، آیه 20: «و خدا از همه سو بر آنها احاطه دارد».
• ـ آقای محمود حلبی.
• ـ جلسات انجمن حجتیه.