تلگراف به احمد حسن البکر (اعمال خشونت علیه ایرانیان مقیم عراق)

‏‏تلگراف‏

‏‏زمان: 2 دی 1350 / 4 ذی القعده 1391‏

‏‏مکان:  نجف‏

‏‏موضوع: اِعمال خشونت رژیم بعث عراق علیه ایرانیان مقیم آن کشور‏

‏‏مخاطب: احمد حسن البکر (رئیس جمهور عراق)‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏السید رئیس الجمهور المحترم‏

‏‏     پس از اهدای سلام، لازم است تذکراتی دهم که امید است به صلاح مسلمین و‏‎ ‎‏خصوص دولت عراق باشد.‏

‏‏     در این عصر که تمام دولتها حتی دول بزرگ کوشش می کنند که جلب انظار ملتها را‏‎ ‎‏بنمایند و برای خود و ملت خود وجاهت تحصیل کنند و صوت عدالت خود را به اسماع‏‎ ‎‏عالمیان برسانند، مصلحت نیست دولت عراق دست به کاری زند که در بین ملتهای آزاد‏‎ ‎‏جهان خصوصاً مسلمین، انعکاس ناروایی داشته باشد. در عصری که دولتها به انواع‏‎ ‎‏تبلیغات می خواهند بر متحدین و متفقین خود بیفزایند و ملتها را به بلوک خود متصل‏‎ ‎‏کنند، صلاح نیست دولت عراق ملتهای بزرگ را از خود برنجاند و موجب تبلیغ برضد‏‎ ‎‏خود شود. ملت ایران، خود را از ملت عراق جدا نمی داند، و در مشکلاتی که برای این‏‎ ‎‏مملکت اسلامی پیش آمده در رأس مدافعین و مجاهدین بوده است. از مجاهدات‏‎ ‎‏علمای اعلام ایران که دررأس آنها مرحوم آیت الله آقا سید محمدکاظم یزدی‏‎[1]‎‏ و‏‎ ‎‏مرحوم آیت الله آقا میرزا محمد تقی شیرازی‏‎[2]‎‏ ـ قدس سرّهماـ بوده اند، مدت زیادی‏‎ ‎‏نمی گذرد. مسلمین به حکم اسلام باید ید واحده باشند که بتوانند دست اجانب و‏‎ ‎
‏‎

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

• ـ رهبر مبارزات مردم و عشایر شیعۀ عراق علیه سلطه گران انگلیسی.
• ـ معروف به میرزای مجاهد (دوم) از مراجع بزرگ شیعه که پس از آقای یزدی، رهبری مبارزات مردم عراق علیه  انگلیس را بر عهده گرفت. فرمان معروف او چنین بود: «مطالبۀ حق بر مردم عراق واجب است».