تلگراف به احمد حسن البکر درباره اخراج روحانیون ایرانی از عراق

‏‏تلگراف‏

‏‏زمان: 2 تیر 1354 / 13 جمادی الثانی 1395‏

‏‏مکان:  نجف‏

‏‏مناسبت: اخراج روحانیون ایرانی از عراق‏

‏‏مخاطب: احمدحسن البکر (رئیس جمهوری وقت عراق)‏

‏‏ بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏حضرت آقای رئیس جمهور‏

‏‏     پس از اهدای سلام با آنکه مأمورین رسمی وعدۀ تجدید اقامۀ علمای اعلام و‏‎ ‎‏محصلین حوزۀ علمیه را کراراً داده اند و علاقه شما را به حوزه های علمیه و علمای دین‏‎ ‎‏ابلاغ کرده اند، اخیراً به طور ناگهان و اسف آوری در خیابانها و بازارها متعرض اهل علم‏‎ ‎‏شده و با وضع اسفناکی آنها را جلب نموده و به آنها ابلاغ نموده اند که در یک هفته بروند‏‎ ‎‏برای خروجی.‏

‏‏     اینجانب با آنکه بنا نداشتم مزاحم شوم لکن احساس وظیفه می کنم و نظر شما را به‏‎ ‎‏تلگرافی که در 4 ذی القعده 1391 نموده و مصالح را تذکر داده ام جلب می کنم و اکنون‏‎ ‎‏نیز حسب وظیفه تذکر می دهم که مصلحت نیست حوزۀ بیش از یک هزار سالۀ نجف‏‎ ‎‏اشرف که برای فقه اسلام تشکیل شده و در قلع فسادهای اخلاقی و اجتماعی اثر بسزا‏‎ ‎‏دارد، در زمان ریاست شما منقرض شود؛ مصلحت نیست بیش از یک هزار نفر رجال‏‎ ‎‏علم، آزرده خاطر، به این نحو از مملکت شما رانده شوند و در بلاد منتشر شوند؛‏‎ ‎‏مصلحت نیست که مراجع عظام و مشایخ محترم که دنبال این تسفیر‏‎[1]‎‏ ممکن است‏‎ ‎‏هجرت کنند، از مملکت شما با این کیفیت خارج شوند.‏

‏‏     خاطر شریف مستحضر است که فقهای اسلام و مراجع عظام چه منزلتی در قلوب‏‎ ‎‏مسلمین دارند. مصلحت نیست قلوب ملتها را در این زمان از دولت خود برنجانید و راه را‏
‏‎

‏‏     فکر وحدت مسلمین و دولتهای اسلامی در رأس برنامۀ زندگی اینجانب است. من از‏‎ ‎‏اختلافات دولتهای اسلامی نگران هستم، من از واقعه هایی که به شکاف بین مسلمین و‏‎ ‎‏دولتهای آنها منتهی شود خائف هستم و نظر شما را به مفاسد حاصله از این عمل جلب‏‎ ‎‏می کنم و مقتضی می دانم دستور دهید متعرض حوزۀ مبارکه نشوند و اقامۀ آنها را چنانچه‏‎ ‎‏وعده کرده اند بدهند و به سایرین نیز اقامه دهند تا محصلین با دلگرمی به تحصیل و‏‎ ‎‏خدمت به اسلام و ممالک اسلامی مشغول باشند. والسلام علیکم.‏

‏‏13 شهر جمادی الثانی 1395‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‏‎ ‎

‏‎

• ـ راندن، بیرون کردن.