گفتگو
زمان: 27 تیر 1354 / 8 رجب 1395
مکان: نجف
موضوع: اعتراض به اخراج روحانیون حوزۀ علمیۀ نجف
مخاطب: استاندار نجف
[استاندار: سید رئیس، سلام و تحیات مخصوص، محضر جنابعالی می رسانند و متذکر می شوند که
طبق رغبات آن جناب، ما مقرر کردیم که اقامۀ آقایان طلابی که دارای دفتر اقامه هستند، از فردا تمدید گردد و به کسانی که می خواهند جهت عمره به مکه مشرف شوند سمة العوده، داده شود؛ به استثنای افرادی که وابسته به استخبارات خارجی ـ که از جواسیس هستند ـ و افراد متخلف که باید تا آخر ماه جاری میلادی از عراق خارج شوند؛ و الاّ طبق مقررات به محکمۀ الثوره تحویل داده می شوند.]
امام: شما تمام کارهایی را که دلتان می خواهد انجام می دهید؛ و بعد از انجامش می آیید اینجا، که سید رئیس، تحیات فرستاده و با تحیات می خواهید ماستمالی کنید. مگر با تحیات کار درست می شود؟ شما حدود سیصد نفر از طلاب حوزه را خروجی داده و به خارج شدن از عراق مجبور ساخته اید؛ و حالا به من می گویید که از فردا اقامه ها را تمدید می کنند؟
اینکه می گویید «افراد وابسته به استخبارات و جاسوس»، باید بدانید که در حوزۀ نجف چنین افرادی وجود ندارند. در تمام حوزه، شاید نتوانید دست روی یک نفر، دو نفر بگذارید که وابسته باشند؛ و این درست نیست که شما فردا هر کسی را به بهانۀ وابسته و جاسوس اخراج کنید.
[استاندار: اولاً این افرادی که اخراج شده اند، همه متخلف هستند و طبق قانون بین المللی مجرم و باید به محکمه تحویل داده شوند؛ لکن سید رئیس ـ روی علاقه اش به حوزه و طبق رغبات جنابعالی ـ قرار فرستادن آنان به محکمۀ الثوره را لغو نمودند تا در کار آقایان تسهیل شده باشد. در مورد
صحیفه امامجلد 3صفحه 104
افراد مشبوه، ما تا صددرصد اطمینان نداشته باشیم اقدامی نمی کنیم؛ و در هر دو مورد حاضر هستیم ادله و براهین را برای اثبات مدعای خود به محضر جنابعالی تقدیم کنیم؛ و هر کدام از آقایان اساتید، علما و طلابی که نزد جنابعالی مورد اطمینان و معزز هستند، بفرمایید تا ما اقامه بدهیم.]
امام: اگر شما علاقه به حوزه دارید و نمی خواهید این حوزه به هم بخورد، افراد متخلف را اقامه دهید، و یا اقامۀ آنان را تمدید کنید تا از تخلف بیرون بیایند؛ و ثانیاً اینکه می گویید افراد معزز را معرفی کنم، باید بگویم که همۀ افراد حوزه پیش من معززند؛ و هیچ فرقی میان طلاب افغانی، پاکستانی، هندی، عرب و ایرانی نیست، و من همۀ آنان را عزیز و بزرگ می شمارم.
صحیفه امامجلد 3صفحه 105