مصاحبه

مصاحبه با خبرگزاری فرانسه درباره آینده ایران

مصاحبه

‏زمان: 3 آبان 1357 / 22 ذی القعده 1398‏

‏مکان: پاریس، نوفل لوشاتو  ‏

‏موضوع: اوضاع آیندۀ ایران‏

‏مصاحبه کننده: خبرنگار خبرگزاری فرانسه‏

سؤال: ‏[‏‏دربارۀ تحول وضع در ایران امروز چه فکر می کنید؟ فکر نمی کنید که به یک بن بست رسیده است و‏‎ ‎‏با انعطاف ظاهری سیاست شاه، تجدید نظری در استراتژی شما مؤثر خواهد بود؟‏‏]‏

جواب: ‏وضعیت رژیم است که به بن بست کشیده شده است. رژیم می خواهد راه حل خود را‏‎ ‎‏به ملت تحمیل کند. مردم در بن بست نیستند؛ مردم می خواهند این رژیم نباشد. هر‏‎ ‎‏راه حلی که منجر به بقای این رژیم گردد مواجه با بن بست می شود؛ زیرا مردم آن را‏‎ ‎‏نخواهند پذیرفت.‏

ــ     ‏[‏‏شما گفته اید نمی ترسید که رشتۀ قیام عمومی به دست کمونیستها و چپیهای افراطی بیفتد. با وجود این‏‎ ‎‏یکشنبه (22 اکتبر 78) هزار و پانصد دانشجوی دانشگاه تهران با شعارهای کمونیستی تظاهر کردند‏‎[1]‎‏.‏‎ ‎‏این امکان، این فرض را می دهد که کمونیسم اسطوره نیست بلکه وجود دارد و سازمان می یابد.‏‏]‏

ــ     ‏اگر فرض کنیم تمام این هزار و پانصد نفر ـ و حتی چند برابر این عده ـ مارکسیست واقعی‏‎ ‎‏بوده باشند، در برابر سی میلیون نفر که به نام اسلام قیام کرده اند نیرویی به حساب‏‎ ‎‏نمی آیند. اما مسئلۀ مهم این است که با توجه به گذشته، عدۀ مارکسیستها بسیار کمتر شده‏‎ ‎‏است. علت آن است که اسلام در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، نیازهای‏‎ ‎‏مردم را برای ترقی واقعی برمی آورد. وقتی ما با وجود این رژیم که علیه اسلام است و‏‎ ‎‏کارش ناراضی تراشی است، به این کار بسیار با اهمیت از راه اقناع جوانان توانا شده ایم،‏‎ ‎‏همین امر نشان می دهد که در صورت استقرار یک حکومت اسلامی و بسط آزادیها و‏‎ ‎‏افزایش امکانات ترقی واقعی برای مردم، می توان از راه بحث و اقناع ـ با عملی کردن‏

صحیفه امامجلد 4صفحه 145
‏اسلام ـ آنها را که خواهان حقیقت و عدالتند به دامن اسلام بازگرداند.‏

ــ     ‏[‏‏شما آقای مهندس بازرگان را به حضور پذیرفتید و آقای دکتر کریم سنجابی نیز به پاریس می آید؛ و‏‎ ‎‏گفته می شود آیت الله شیرازی‏‎[2]‎‏ هم خواهد آمد. معروف است که همۀ اینها هوادار سیاست آشتی‏‎ ‎‏هستند. آیا شما به این سیاست ملحق می شوید؟ آیا فکر می کنید در میان مخالفان سیاسی، جبهۀ ملی و‏‎ ‎‏دیگران، مردانی با وزن و اعتبار کافی برای جانشینی این دولت وجود دارد؟‏‏]‏

ــ     ‏من با روش آشتی و بینابینی مخالفم و از اول هم با این روش مخالف بودم. علت هم آن‏‎ ‎‏است که این کار نه رژیم شاه را از بن بست خارج می کند ـ چرا که علت در بن بست قرار‏‎ ‎‏گرفتنش برنامه هایی است که مأمور اجرایشان بوده است ـ و نه از فشار و اختناق و کشت و‏‎ ‎‏کشتار می کاهد. اگر همه به طور روشن و قاطع این موضع را اتخاذ کنند که رژیم شاه باید‏‎ ‎‏برود، دیگر رژیم ناگزیر می شود سیاست خسته کردن را از راه کشتارهای مستمر و‏‎ ‎‏روشهای تازۀ فشار و اختناق کنار بگذارد و پیروزی ملت نزدیکتر می شود. کسانی که‏‎ ‎‏لیاقت سرنگون کردن این رژیم را داشته باشند، البته با این کار خود ثابت می کنند که‏‎ ‎‏توانایی ادارۀ کشور را نیز دارند.‏

ــ     ‏[‏‏شما اظهار کردید که مقامات روحانی شیعه قصد ندارند خود حکومت کنند. آیا فکر می کنید که‏‎ ‎‏مخالفان سیاسی قادر به این کار هستند بدون آنکه خطر وخیمتر شدن جدی وضع در بین باشد؟‏‏]‏

ــ     ‏در صورتی که شرط فوق را به دست بیاورند ـ با حمایت مردم و روحانیت ـ مخالفانی که‏‎ ‎‏وصفشان در سؤال بالا گذشت به این کار قادر می شوند.‏

ــ     ‏[‏‏در غرب فکر می کنند که رفتن شاه یک خلأ خطرناک به وجود می آورد. آیا می توانید سازش موقتی‏‎ ‎‏رابا این سلسله، شاه یافرزندش،به شرط آنکه واقعاً سلطنت کند ونه حکومت، مورد توجه قرار دهید؟‏‏]‏

ــ     ‏این خلأی که شما از آن صحبت می کنید هم اکنون وجود دارد؛ و مشخصۀ رژیمهایی‏‎ ‎‏نظیر رژیم شاه، این است که کشور را میان بن بست و خلأ نگاه می دارند و کشور را به‏‎ ‎‏خرابی و تباهی می برند. برای خارج شدن از بن بست و خلأ، باید این رژیم جای خود را‏

صحیفه امامجلد 4صفحه 146
‏به رژیمی بسپرد که مبعوث ملت مسلمان باشد.‏

ــ     ‏[‏‏مسلّم است که رژیم در پی آشتی است و جداً در آرزوی بازگشت شما به ایران است.‏‎[3]‎‏ آیا شما به‏‎ ‎‏طور قطعی این امر را تا وقتی شاه در ایران است منتفی می دانید؟‏‏]‏

ــ     ‏تا وقتی شاه در ایران است، من به ایران باز نمی گردم.‏

ــ     ‏[‏‏شما قدرتهای بزرگ را محکوم می کنید. این امر، این احساس را برانگیخته است که شما سرسخت و‏‎ ‎‏آشتی ناپذیرید. آیا نمی توانید در این محکومیت، محض اطمینان به افکار عمومی غرب که با قیام مردم‏‎ ‎‏کشور شما همدردی می کنند، تخفیف قائل بشوید؟‏‏]‏

ــ     ‏من دولتهای بزرگ رادرتجاوزبحقوق مردم کشورمحکوم می کنم، ونه مردم این کشورها‏‎ ‎‏را. ازمردم غرب که ازقیام مردم ایران حمایت می کنند اظهار سپاسگزاری کرده و می کنم.‏

ــ     ‏[‏‏از قرار، ترجیح شما یک جمهوری اسلامی است. از قول شما گفته اند که کار رژیم سلطنتی به استبداد‏‎ ‎‏می کشد، با وجود این هستند رژیمهای جمهوری اسلامی که از بعضی از رژیمهای سلطنتی‏‎ ‎‏استبدادی ترند. در این باره چه نظر دارید؟‏‏]‏

ــ     ‏دولتهای استبدادی را که وجود دارند نمی توان حکومت اسلامی خواند تا شما بتوانید‏‎ ‎‏سلطنتی آن را با جمهوری آن مقایسه کنید. رژیم اسلامی با استبداد جمع نمی شود. آن‏‎ ‎‏رژیمهای جمهوری هم که استبدادی هستند دراسم جمهوری هستند ودرمحتواسلطنتی.‏

ــ     ‏[‏‏آیا شما به طور دائم از همکاری مشاوران لایق که شما را در اتخاذ یک سیاست واقع بینانه در زمینۀ‏‎ ‎‏مسائل اقتصادی و سیاسی کمک کنند، برخوردارید؟‏‏]‏

ــ     ‏در کشور ایران، افراد لایق بسیار وجود دارند. رژیم حاضر مانع از آن است که این‏‎ ‎‏استعدادها در سازندگی کشور به کار دعوت شوند. این استعدادها موافق وظیفۀ اسلامی،‏‎ ‎‏اطلاعات و نظرهای خود را به اطلاع من می رسانند.‏

ــ‏[‏‏آیا شما می پذیرید شرایط جدید و مشخصی را برای تشکیل یک دولت گذرا و انتقالی پیشنهاد کنید؟‏‏]‏

ــ     ‏این حکومت انتقالی با سقوط شاه باید تشکیل گردد و البته شرایط آن اعلام خواهد شد.‏

صحیفه امامجلد 4صفحه 147

  • ـ این گفته ها به نقل از جعفر شریف امامی نخست وزیر رژیم شاه است که تظاهرات دانشجویان دانشگاهها را کمونیستی دانست و مدعی شد در محیط دانشگاه، پرچم قرمز برافراشته اند!
  • ـ آقای سید محمد شیرازی.
  • ـ جعفر شریف امامی نخست وزیر رژیم شاه در مجلس شورای ملی گفته بود: «ما از بازگشت آیت اللّه العظمی خمینی به کشور استقبال می کنیم».