سخنرانی
زمان: 5 آذر 1357 / 25 ذی الحجه 1398
مکان: پاریس، نوفل لوشاتو
موضوع: با سرنگونی شاه نه ایران تجزیه می شود و نه کمونیسم حاکم می گردد
حضار: دانشجویان و ایرانیان مقیم خارج
بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ به تهدید اشغال ایران توسط شوروی!
از جمله تشبثاتی که کردند برای حفظ شاه، این است که ایران هم مرز با شوروی است، چند صد کیلومتر هم مرزی دارند، و شاه است که ایران را حفظ کرده از تجاوز شوروی. اگر چنانچه شاه برود، به واسطۀ این هم مرزی که هست، ایران در دامن شوروی می افتد! و در کلمات خود ایشان هم مکرر هست که اگر چنانچه من نباشم ایران می شود ایرانستان! حالا ما باید حساب بکنیم ببینیم که آیا صحیح است این مطلب که الآن شاهْ مملکت ایران را از شر شوروی نگه داشته، و اگر ایشان بروند مملکت ایران به دامن شوروی می افتد یا صحیح نیست این؟ یک صحبت این است که، یک فرض این است که، یک فرض این است که اگر شاه برود شوروی مستقیماً حمله می کند به بلاد و ایران را می گیرد ـ یا لااقل آذربایجان را می گیرد؛ یک فرض این است که ما این فرض را باید حساب کنیم. یک فرض دیگر این است که اگر چنانچه شاه برود، به واسطۀ تحریکاتی که می کند شوروی، کمونیست داخلی آنجا را به دامن شوروی می اندازد. این هم باید ما حسابش را بکنیم ببینیم صحیح است یا نه.
تجربه ای از دوران اشغال ایران
اما فرض اول که شوروی حالا که حمله نکرده به ایران، قدرت شاه او را نگه داشت، جلوگیری کرده، این شاه اتکال به ملت دارد یا نه، بی اتکال به ملت همچو قدرتی دارد؟ اگر ادعا بکند که من اتکال به ملت دارم و این ملت است که می تواند، قدرت این را دارد
صحیفه امامجلد 5صفحه 124
که نگذارد کسی تعدی بکند، خوب این را باید مطالعه کرد در احوال ایران و بالفعل که ببینیم که ایران یکسره پشتیبان اعلیحضرت است، و ایشان ـ پایه ای الآن ـ پایگاهی دارد در ایران یا این هم به همان شکل پدر درآمده است؟ که خوب، این را من یادم است، شماها شاید هیچ کدام یادتان نباشد، که وقتی که جنگ عمومی شروع شد و متفقین ایران را خواستند قبضه کنند برای اینکه یک پلی باشد بین آنها و جای دیگری که دعوا داشتند، سه تا لشکر از سه جنبه به ایران حمله کردند؛ مال انگلستان بود و مال امریکا بود و مال شوروی. و آن حرفهایی که رضاشاه می گفت ـ مثل همین حرفهایی که ایشان می زند ـ که قدرت ما دیگر به آنجا رسیده است که کسی نمی تواند تعدی کند،به آنجا رسیده است کذا! خوب، یکدفعه معلوم شد که یک ادعایی بوده است که تویش خالی بوده. فقط این یک حرفی بوده. آن وقت می گفتند که اعلامیه ای که دوم نداشت،اعلامیۀ لشکر ایران بود که اعلامیۀ اول را ـ که اعلامیۀ جنگشان بود؛ دومی نداشتند! که ظاهراً سه ساعت طول کشید! که وقتی که رضاشاه به سردارهایش گفته بود که آخر چرا سه ساعت، گفته [بودند] آن سه ساعت هم زیادی بود، برای اینکه ما هیچی نداشتیم، آنها همه چیز. راه افتادند، راه می آمدند! سه ساعت راه می آمدند که می رسیدند و الاّ [مقاومتی] در کار نبود![خندۀ حضار] حالا ایشان همچو قدرتی دارد که ملت را استثنا کنیم و خود قدرت ایشان را که قدرت ایشان جلوگیری کرده است از این ابرقدرت که شوروی باشد، یا یک مسائل دیگری در کار هست؟ قدرت ایشان همین ... .
رضاشاه، بدتر از دشمنان خارجی
وقتی هم که یک قدرتی اتکال به ملت نداشته باشد، نظیر همان رضاشاه می شود که این سه تا مملکت،این سه تا لشکر ریختند به ایران و ایران را گرفتند و همه چیز ایران در معرض خطر بود، عصر خطری بود که از همه چیز ایران ـ در عین حال یک مطلب وجدانی برای ماها بود و مشهود بود که مردم شادی می کردند که اینها آمدند شرّ رضاخان را کندند! برای اینکه آنها که آمدند، رضاخان را فرستادند رفت. یک همچو وضعی پیش
صحیفه امامجلد 5صفحه 125
آورده بود که در عین حال که دشمن اجنبی، دشمن، سه تا دشمن بزرگ همه چیز ایران را در معرض خطر داشت مع ذلک از آمدن این دشمنها مردم شادی می کردند و به هم ـ عرض می کنم ـ شاید مبارک باد می گفتند که خوب شد آمدند که این مردکه رفت! شرش را کَنْد و رفت! اینطور با مردم عمل کرده بود که از دشمن، سه تا دشمنی که به حَسَب دیانت با اینها مخالف بود و همه چیزشان مخالف بود، اینها آمدن آنها را برای رفتن او ترجیح می دادند که آن بیاید، اینها بیایند و این برود. الآن هم وضع این آقا اینطور است که همچو در نظر مردم این مبغوض است که اگر خدای نخواسته یک قدرتی بیاید و این برود، آن را مردم ترجیح می دهند برای اینکه آنها باز ممکن است یک حسابی داشته باشند؛ لهذا آنها که آمدند بیحساب نبود که به مردم تعدی بکنند. البته بود یک تعدیاتی اما نه تعدی ـ آنطور تعدی که رضاخان می کرد. شوروی هم نکرد، انگلستان هم نکرد، امریکا هم نکرد، دشمنهای ما نکردند آنطور با ایران، آنطور که این سختگیری کرد و مردم را آزار داد آنها همچو کاری نکردند! اینها آمدند البته قبضه کردند، بسیار بد بود، بسیار زشت بود لکن مع ذلک اینطور بود. الآن هم وضع ایشان اینطور شده که بودن ایشان در ایران به طوری در نظر مردم یک امر ناگواری است که اگر چنانچه یک قدرتی بیاید و این برود، معلوم نیست که همان شادیها را نکنند! همان طور که آن وقت بود حالا هم شادی نکنند. حالا در هر صورت الآن قدرت ایشان که اتکال به ملت هم ندارد؛ ملت هم اصلاً با او موافق نیست.
موازنۀ قوا، نه قدرت شاه
باز ما فرض می کنیم که ارتشْ تمامش هم با این موافق است ـ و حال اینکه فرض است ها! الآن ارتش توخالی شده، الآن پوسیده تویش و با ایشان موافق خیلی نیستند؛ خوب یک دسته ای که خورد و بُردشان زیاد بوده و هست آنها هستند و اما همچو نیست که همه موافق باشند ـ حالا ما فرض می کنیم که تمام ارتش هم با ایشان موافق باشند، لکن در قبال یک قدرتی مثل قدرت شوروی اینطور نیست که اینها بتوانند یک کاری بکنند. پس
صحیفه امامجلد 5صفحه 126
مسئله این نیست که الآن قدرت «اعلیحضرت» مانع شده است از اینکه شوروی حمله کند به ایران! خیر، مقابلش قدرتهای دیگر است. جهات دیگری است که نمی شود. نه آن یکی می تواند تعدی کند، نه آن یکی می تواند تعدی کند. همچو که امریکا می خواهد یک کلمه ای بگوید، از شوروی اعلام می شود که این مخالف با مصالح ماست! ما آرام نمی نشینیم! اگر این هم بخواهد [اقدامی] بکند، آن یکی می گوید که مخالف مصالح ماست! این بین این دوتا قدرت بزرگ اینجا حفظ شده است! نه اینکه ایشان حفظ کردند. پس، بنابراین قدرت منهای ملت یک قدرت پوسیده ای است که ایشان دارند و این همچو قدرتی را ندارد.
آذربایجان، روسها را بیرون ریخت
و اگر چنانچه ایشان بروند ـ ما فرض کنیم که ایشان بروند و دیگر جهات دیگری نباشد که امریکا در مقابل شوروی، انگلستان در مقابل شوروی، که اگر این بخواهد تعدی کند اینها نمی گذارند، اگر اینها بخواهند تعدی بکنند آنها نمی گذارند، این هم نباشد در کار ـ بخواهد شوروی حمله کند به ایران؛ ملت ایران که الآن با هم هستند، با این ملت نمی تواند حمله کند. ما فرض می کنیم خیر، ارتشش را زد و وارد کرد، زندگی نمی تواند دیگر بکند ارتشش! یعنی در هر دِه و دِه کوره ای که برود پدرشان را درمی آورند! چنانچه دیدیم بیرونشان کردند از آذربایجان. آذربایجانیها بودند که بیرون کردند شوروی را در جنگ عمومی که بنا گذاشتند بمانند اینجا. بعد که آذربایجانیها بیرون کردند، آقا راه افتادند به رجزخوانی که این من بودم که آذربایجان را نجات دادم! این را همۀ مردم می دانند که ایشان نبودند که آذربایجان را نجات دادند؛ آن کسی که نجات داد آذربایجان را، ملت آذربایجان بود که نجات داد. حالا هم اگر بنا باشد شوروی حمله بکند و ایشان نباشند، ملت هست. اگر ایشان باشند ملت نیست، برای اینکه ملت پشتیبانی این نیست، پشتیبان این نیست؛ و اگر شوروی بخواهد حمله بکند شاید یک تأییدی هم ازاو بکنند! آن اشخاصی که رنج دیدند از این خانواده، یک تأییدی هم شاید بکند؛ چنانکه آن وقت
صحیفه امامجلد 5صفحه 127
خیلی هم خوشحال بودند. و اگر ایشان نباشد، بهتر ایران حفظ می شود از شوروی. و حال آنکه اصل مطلب اینطور است که قضیۀ اینکه شوروی تعدی نمی کند به ایران و امریکا تعدی نمی کند و انگلستان تعدی نمی کند، این است که خود اینها قدرتهایی در مقابل هم هستند؛ و اگر اینها بخواهند هر کدام [متعرض] بشوند، یک جنگ عمومی پیدا می شود و اینها الآن می دانند که جنگ عمومی مساوق است با قطع نسل بشر. اینطور نیست که جنگ عمومی بکند، آن یکی غلبه کند بر او، او را از بین ببرد خودش زندگی کند؛ برای اینکه قضیۀ جنگهای ذره ای است، اتمی است و تمام بشر از بین می رود، و هیچ عقلی اقتضای این را هم نمی کند که یک جنگ عمومی را؛ این جنگ عمومی غیر از آن جنگ عمومیهای اول و دوم [است]. جنگ عمومی اول و دوم جنگ عمومی بود که این ابزاری را که الآن پیدا شده نبود این ابزار. جنگ اول که خیلی کم بود؛ جنگ دوم هم بود اما اینطور نبود. الآن وضع جوری شده است که اگر یک جنگ عمومی بخواهد در دنیا پیدا بشود، عقلای دنیا می دانند، همین ابرقدرتها می دانند اینکه این جنگ مثل آن جنگها نیست. این جنگ بشر را به نابودی کشیدن است؛ یعنی هم شوروی نابود خواهد شد، هم امریکا نابود خواهد شد، هم سایر ممالک نابود خواهد شد. یک همچو جنگ عمومی نخواهد پیدا شد که بشود. اگر هم پیدا شد، ما هم مثل همۀ مردم. ما عاقبتمان هم به خیر است، آنها عاقبتشان نمی دانند چه می شود [خندۀ حضار].
منطق فاسد!
در هر صورت، این حرف، این منطق، یک منطق فاسدی است که اگر «اعلیحضرت» نباشند امریکا از آن طرف شروع می کند به تعدی کردن و انگلستان از آن طرف و امریکا از آن طرف! و این «قدرت» است که در مقابل همۀ قدرتهای عالَم! ادعا این است که قدرت ایشان در مقابل این سه تا ابرقدرت که انگلستان و امریکا و شوروی باشد ایستاده است! نه فقط در مقابل شوروی، در مقابل این سه قوه ایستاده است! و الآن کارتر وقتی
صحیفه امامجلد 5صفحه 128
فکر می کند که یک همچو قدرتی در ایران هست به خودش می لرزد! [خندۀ حضار] یا فرض کنید در کرملین اگر یک همچو چیزی صحبت بشود، مردم به خودشان می لرزند! یا در انگلستان! ایشان اینطور ادعا را دارد که من هستم که تجزیه نشده است ایران! اگر من نباشم، ایران تجزیه خواهد شد! این حرفی است که می زند. خوب از بچگی اش تا حالا عادت کرده از این حرفها بزند! [خندۀ حضار] حالا هم از این حرفها می زند.
راهیابی کمونیسم به ایران ممکن نیست
خوب حالا فرض دوم را پیش می آوریم که نه، ادعا این نیست که اگر ایشان نباشند آنها حمله می کنند لکن حالا که ایشان هست یک ثباتی هست؛ و این داخلیها ـ کمونیستهای داخلی ـ نمی توانند که الآن کاری انجام بدهند لکن ایشان به مجردی که رفت اینها شروع می کنند به شلوغ کردن و آذربایجان را می دهند به شوروی، یا ایران را می دهند به شوروی! این حرفها را می زنند. یا خیر نمی دهند به شوروی لکن ایران می شود کمونیست! ایشان هم همچو ادعایی دارد. گاهی آنطور می گویند، گاهی اینطور می گویند که خیر ایران می شود کمونیست. این را هم وقتی حسابش را بکنیم یک حرف نامربوطی است؛ برای اینکه الآن این کمونیستهایی که در ایران هستند از قدرت ایشان می ترسند که اگر قدرت ایشان نباشد، دیگر مردم دیگر را هیچ حساب نمی کنند؟! سی و چند میلیون جمعیت ایرانی یک عدۀ کمی شان کمونیست هستند؛ آن هم نه آن کمونیستی که بخواهند شوروی را بیاورند در ایران؛ کمونیستند. آن هم من خیلی باورم نیست که کمونیست اصیل باشند، به اصطلاح خودشان. اینها هم بسیاری شان، سرانشان ـ حالا شاید جوانهایشان این جور نباشند اما آن سرانشان آنهایی است که از دربار سر درآوردند و در آنجا کارهایی انجام می دهند! و الآن بعضی شان نوکر دربار هستند! اینها از آنجا سر درمی آورند. اینها ـ به اصطلاح من ـ کمونیست امریکایی هستند نه کمونیست واقعی. حالا ما فرض می کنیم که یک عده ای هم کمونیست باشند، خوب ما در این چیز [انقلاب] ایران دیدیم این را؛ همین الآن، همین الآن که ایران این انقلابات است ما
صحیفه امامجلد 5صفحه 129
می بینیم که شعار چه است در ایران. شعار کمونیستی است یا شعار اسلامی؟ همه هم می دانند این معنی را که اگر یک شعار کوچکی هم یک جایی داده بشود و ما فرض هم بکنیم که از کمونیستها هست، یک قطره است در مقابل یک دریا. همۀ اقطار ایران، سرتاسر اقطار ایران، تمامش فریاد حکومت اسلامی دارند می زنند؛ یک عدۀ مختصری هم هستند فرض کنید که به قول اینها نه، اینها شعار کمونیستی می دهند؛ این عدۀ مختصر در مقابل این سیل و این دریایی که الآن راه افتاده و همه دارند ادعا می کنند که ما حکومت اسلامی می خواهیم، اینها منحلند. اینها یک حرف نامربوطی است که ایشان خیال می کند ـ خیال نمی کند ایشان، می خواهد اغوا کنند و الاّ خودش هم می داند این مسائل نیست، نمی تواند اغوا کند این را ـ خوب تجزیه چیست؟ کمونیست شدن چیست؟ یک جا می گوید تجزیه می شود یعنی یک طرف ایران را شوروی اخذ می کند، یک طرف ایران را هم انگلستان می گیرد، یک طرف ایران را هم ـ مثلاً ـ امریکا می گیرد؛ یک وقت هم می گوید ایران کمونیستی می شود! یعنی همان تکه اش می شود؟! دیگر باقیِ جاهایش نمی شود؟! کمونیستها فقط آذربایجان را می گیرند یا خیر، شوروی می آید آذربایجان را می گیرد؟! این حرفها یک حرفهایی است که اینها می زنند و می گویند که اگر شاه نباشد کذا! و همه اش برای حفظ این است. امریکا هم همین حرفها را اگر بزند برای حفظ این است؛ شوروی هم پشتیبانی از این می کند و از این حرفها ممکن است القا بکند که ایشان را نگه دارد؛ انگلستان هم ممکن است همین حرفها را بزند برای نگه داشتن ایشان. البته همۀ اینها موافقند با اینکه ایشان باشد، برای اینکه بهتر از ایشان برای اینکه منافعشان را تأمین کند ندارند الآن. اگر یک نوکر بهتر پیدا می شد خیلی پشتیبانی نمی کردند لکن حالا این یک کهنه کاری است که بلد است راهها را؛ فهمیده چه جوری کار بکند ولو الآن از کار افتاده است! و اینها میل دارند که این باشد بلکه منافع اینها باز یک مدتی ادامه پیدا کند.
و ملت ایران الآن در مقابل همۀ اینها ایستاده است و می گوید که نه! ما منافعمان برای خودمان می خواهیم باشد. و ما می خواهیم آزاد باشیم، می خواهیم مستقل باشیم، ما یک
صحیفه امامجلد 5صفحه 130
حکومت عدل اسلامی می خواهیم نه یک حکومت جائری که همه چیز ما را به باد بدهد؛ ما یک حکومت امینی می خواهیم که امین باشد برای مردم و ما داریم در ایران؛ [و] در خارج ایران مردم امینی [را] که می توانند جانشین بشوند از برای این آدم و این دستگاه.
تأکید بر وظیفۀ ایرانیان مقیم خارج
و این مطلب را باز هم تکرار می کنم که ماها همه مان مکلفیم به اینکه در خارج اینجا که هستیم، در خارج ایران که هستیم، به ایرانی ها کمک کنیم. به ملت ایران که همه چیزش را الآن در طَبَق اخلاص گذاشته و دارد برای نفع همۀ ماها، همۀ ملت دارد، قیام کرده است و همه چیز را دارد می دهد، ما هم آنقدری که قدرت داریم به آنها کمک کنیم. و الآن ما در اینجا این قدرت را داریم که با مصاحباتمان با مطبوعات اگر می توانیم، چیزی در مطبوعات بدهیم بنویسند. با مردم وقتی که صحبت می کنید حرفهایتان را بزنید و روشن کنید که این مردم ایران اینطور نیست که به قول آقای کارتر «اراذل پست» باشند و بخواهند یک آدم شریفی را از مملکت بیرون بکنند؛ خیر اینها یک مردمی هستند که حقوقشان را می خواهند. حق اول بشری که عبارت از آزادی و استقلال است می خواهند؛ و می خواهند یک کسی که تعدی به این حق کرده است از ایران بیرون برود، و کسانی هم که تعدی به این حق کردند، به حق آنها کردند، دستشان را قطع بکند. و این را به کسانی که با آنها روابط دارید این مطلب را گوشزد کنید، مکرر کنید تا اینکه یک موجی هم در خارج پیدا بشود و ان شاءالله زودتر به نتیجه، به نتیجه می رسید. من میل دارم زود برسید ان شاءالله [ان شاءالله حضار]. خداوند همۀ شما را توفیق عنایت کند.
صحیفه امامجلد 5صفحه 131