سخنرانی
زمان: 12 بهمن 1357 / 3 ربیع الاول 1399
مکان: تهران، مدرسه رفاه
موضوع: از دستاوردهای انقلاب ـ توطئه با شعار ملیت
حضار: اعضای کمیتۀ برگزاری استقبال
[بسم الله الرحمن الرحیم]
رمز پیروزی
... تا ارادۀ خدای تبارک و تعالی نباشد برای بشر امکان ندارد که به یک همچو وحدت کلمه ای برسد. شما می دانید، شما که در ایران بودید بهتر می دانید که در سرتاسر ایران، از آن دهات تا مرکز، همه یکدل و یکصدا این خاندان را طرد کردند. بچه هایی که تازه زبان درآوردند با جوانها و پیرمردها همه هم صدا شدند. دست خدا با جماعت است. برادرهای من، این وحدت کلمه را حفظ کنید. رمز پیروزی شما وحدت کلمه است. اختلاف را کنار بگذارید.
وحدت حوزه و دانشگاه، بزرگترین پیروزی
من بزرگترین پیروزی را آشتی بین دانشگاه و مدارس علمی [حوزه های علمی] می دانم. اگر ما هیچ پیروزی پیدا نکرده بودیم الاّ همین معنا که بین دانشگاه و طبقۀ روحانی نزدیک کردیم و تفاهم حاصل شد ... و این دست خیانتی که سالهای طولانی جدایی انداخته بود بین این دو طبقه قطع شد. و بحمدالله ، هم روحانی فهمید که دانشگاهی آنچه اجانب گفته اند نبود و هم طبقۀ جوان و دانشگاهی فهمیدند که روحانی آنطور که برای اینها توصیف کرده بودند نبود. آنها می خواستند که ملت را از هم جدا کنند و تمام هستی ملت را ببرند، و خود ملت [را] باز به هم ریزند ـ اختلاف با هم ـ از مصالحشان غافل باشند. شما ملت ایران ثابت کردید که با وحدت کلمه، یدِ اجانب، دست آنها را قطع کردید؛ دست این شاه ظالم، دست این محمدرضای ظالم را که می خواست
صحیفه امامجلد 6صفحه 21
تمام هستی ما را به باد فنا بدهد قطع کردید.
ترفند ملی گرایی
الآن هم بعضی از کسانی که با او ارتباط دارند و با صورتهای خیلی ظاهرالصلاح پیش آمدند، به اصطلاح «ملی» پیش آمده اند، اینها هم می خواهند همان منافع اجانب را با این صورت حفظ کنند. خود محمدرضا هم این ادعاها را می کرد: به قرآن کریم تمسک می کرد؛ به آزادی زن و مرد تمسک [می کرد]؛ «آزادزنان و آزادمردان» می گفت؛ لکن همه حیله بود. حالا هم که «ملیت» گفته می شود و «ملت» گفته می شود، و اینکه آزادی می دهیم و فلان [برنامه] را حذف می کنیم، فلان [برنامه] را زیاد می کنیم ـ تمام اینها حیله است و ملت باید بیدار باشد و بداند و این حیله ها را خنثی کند. من از خدای تبارک و تعالی سلامت همۀ شما و وحدت کلمه تان را می خواهم؛ و امیدوارم که دست اجانب و کسانی که مربوط به اجانب است از مملکت شما قطع شود.
صحیفه امامجلد 6صفحه 22