سخنرانی در جمع اعضای انجمن اسلامی پزشکان و معلمان (محسنات نهضت)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: 19 بهمن 1357 / 10 ربیع الاول 1399‏

‏‏مکان: تهران، مدرسۀ علوی ‏

‏‏موضوع: محسّنات نهضت اسلامی‏

‏‏حضار: اعضای انجمنهای اسلامی پزشکان و مهندسین و معلمین‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏جرایم پنجاه سالۀ خاندان پهلوی‏‏ ‏

‏‏     یکی از محسّنات این نهضت اسلامی این بود که ما قبل از این با این چهره ها مواجه‏‎ ‎‏نبودیم. شما مشغول اعمال خودتان، ما هم مشغول کار خودمان بودیم؛ و اینطور‏‎ ‎‏اجتماعات میسر نبود. نه شما ما را دیده بودید و نه ما شما را، و نه مواجه شده بودیم که‏‎ ‎‏مطالبی که داریم با هم صحبت کنیم. و این نهضت مقدس اسلامی که همۀ قشرها را‏‎ ‎‏فراگرفت، این فرصت را داد و وسایل را مهیا کرد که ما با آقایان مواجه باشیم و بتوانیم‏‎ ‎‏مسائلی را پیش آقایان طرح بکنیم. شما می دانید که گرفتاری ملت ایران از پنجاه و چند‏‎ ‎‏سال پیش از این تا حال چقدر بوده است، و جرایم این پدر و پسر به این مملکت چقدر‏‎ ‎‏زیاد بود، و همۀ اقشار این مملکت در اختناق و در زحمت به سر می بردند. از آن طرف،‏‎ ‎‏دانشگاهها، دانشکده ها، همۀ آنها، دانشسراها، نمی توانستند ایفای وظیفه ای که محول به‏‎ ‎‏آنهاست بکنند. و همین طور مهندسین و دیگر قشرها آزاد نبودند که مطالبی را که دارند‏‎ ‎‏بگویند یا اعمالی را که می خواهند به نفع ملت است انجام بدهند. ما مواجه شدیم در اروپا‏‎ ‎‏به بسیاری از محصلین که در آنجا هستند، و بسیاری از آنها که دولت فرستاده آنجا.‏‎ ‎‏مِنْجمله مسئلۀ انرژی اتمی که چهارصد نفر در آلمان هستند؛ و اینها عده ای شان آمدند‏‎ ‎‏پیش ما، و مطالبشان این بود که اولاً ما را عقب نگه داشته اند نمی گذارند که ما ترقی علمی‏‎ ‎‏بکنیم؛ و ثانیاً این انرژی اتمی برای ایران ضرر دارد نه فایده. تا آن وقتی که این قابل کار‏‎ ‎‏است در ایران نفت و گاز هست، آن وقتی که نفت و گاز تمام بشود اینها قابل عمل نیستند.‏
‏‎

‏‏سازندگی با اتحاد‏‏ ‏

‏‏     و ان شاءالله امیدواریم که با همت همۀ اقشار مملکت بتوانید شما این مملکتی را که‏‎ ‎‏عقب رانده شده است، و اینها رفتند و اینجا را خراب کرده رفتند، بتوانید که همه با هم‏‎ ‎‏دست به هم بدهید، با وحدت کلمه، با وحدت، فعالیت، ایران را از سر بسازید. معلمها‏‎ ‎‏بچه های ما را تربیت کنند، یک تربیت صحیح، مهندسین ما کارهای نافع به جا بیاورند، و‏‎ ‎‏همین طور سایر اقشار.‏

‏‏     من از خدای تبارک و تعالی مسئلت می کنم که همۀ ما را به وظایف ملی و اسلامی‏‎ ‎‏آشنا کند. و امیدوارم که دست اجانب از این مملکت کوتاه بشود که شما مملکت خودتان‏‎ ‎‏را خودتان اداره بکنید و خزاین مملکت شما مال خود شما باشد. مملکت ایران از‏‎ ‎‏ممالکی است که همه چیز دارد خودش، لکن اینقدر خورنده دارد که به ملت نمی رسد؛‏‎ ‎‏آنقدر چپاولگر هست و بود که ملت دستش کوتاه بود از این ذخایر. ما همه چیز داریم،‏‎ ‎‏هیچ چیز نداریم! همه چیز داریم، اگر آزاد باشیم، اگر مستقل باشیم؛ هیچ نداریم، در این‏‎ ‎‏وضعی که زندگی می کردیم. و من امیدوارم که دیگر از این به بعد اینطور زندگی‏‎ ‎‏نکنیم.     الآن وقتی است که شما طبقۀ روشنفکر بیشتر از دیگران مؤاخِذ هستید، بیشتر از‏‎ ‎‏دیگران باید کار بکنید، بیشتر از دیگران مسئول این مملکت و ملت هستید. همۀ شما باید‏‎ ‎‏هر چه فعالیت دارید، اولاً در راه این نهضت، این نهضت را به پیش برانید تا اینکه به آخر‏‎ ‎‏برسد و مملکت شما مستقل بشود و این اختناقهایی که تا حالا بوده است تکرار نشود؛ و‏‎ ‎‏ثانیاً به استقرار یک حکومت عادل، یک حکومت عدل و مستند و مبتنی بر آرای خود‏‎ ‎‏ملت... .‏

‏‎ ‎

‏‎