سخنرانی در جمع اعضای جامعه معلولین ایران (معیار انسانیت)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: 7 اسفند 1357 / 28 ربیع الاول 1399 ‏

‏‏مکان: تهران، مدرسۀ علوی ‏

‏‏موضوع: معیار انسانیّت‏

‏‏حضار: اعضای جامعۀ معلولین ایران ‏

‏‏اعوذ بالله من الشیطان الرجیم ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏انسانیت به روح است نه به جسم‏

‏‏     من از شما آقایان که نمایندۀ جامعۀ معلولین هستید تشکر می کنم. خداوند ان شاءالله ‏‎ ‎‏شماها را سلامت بدارد. خداوند شفای عاجل به شما عنایت فرماید. باید بدانند جامعۀ‏‎ ‎‏معلولین که انسان دارای روحی است و جسمی. آنکه انسان به او انسان است، روح انسان‏‎ ‎‏است نه جسم انسان. دعا کنید که آنهایی که روحشان معلول است، آنها شفا پیدا کنند. و‏‎ ‎‏دعا کنید که شما جامعۀ معلولین جسمی، معلولین روحی نباشید. اگر روح شما سالم باشد‏‎ ‎‏و روح شما آزاد و قوی باشد، چه باک که دست یا پای انسان معلول باشد. دست و پای‏‎ ‎‏انسان مناط انسانیت نیست. این قشر‏‎[1]‎‏ است؛ لُبِّ‏‎[2]‎‏ انسان روح انسان است، نفس ناطقۀ‏‎ ‎‏انسان است. وقتی نفس ناطقۀ انسان قوی شد، باکی از این نیست که جسمش علیل باشد.‏‎ ‎‏انسان به روح، انسان است. ما در نوابغ عالم داشتیم اشخاصی که نابینا بودند ولی نابغه‏‎ ‎‏بودند. اشخاصی که معلول بودند ولی از علما و نوابغ بودند، از فلاسفه بودند. شما هیچ‏‎ ‎‏غم نداشته باشید که ‏‏[‏‏از‏‏]‏‏ یک پا یا یک دست یا چشم معلول هستید. شما امیدوارم که در‏‎ ‎‏این جامعه به واسطۀ قوّت روحی که دارید و به واسطۀ سلامت روح که دارید، در این‏‎ ‎‏جامعه سرفراز و سربلند باشید. من ان شاءالله راجع به خواسته های شما به مقامات مسئول‏
‏‎

‏‏     امیدوارم خداوند شما را حفظ کند. و شما هم که در این نهضت شریک بودید و‏‎ ‎‏هستید و برادران ما هستید، خداوند همۀ شما را شفا بدهد؛ و روح شما که فوق جسم است‏‎ ‎‏و انسانیتِتان به روح است، با سلامت و سعادت باشد.‏

‏‏والسلام علیکم ‏

‏‎ ‎

‏‎

• ـ پوست و ظاهر.
• ـ جوهر و ذات.