سخنرانی در جمع مردم (سازندگی کشور و مشکلات آن)

‏‏سخنرانی‏‏ ‏

‏‏زمان: 7 اسفند 1357 / 28 ربیع الاول 1399‏

‏‏مکان: تهران، مدرسۀ علوی‏

‏‏موضوع: سازندگی کشور و مشکلات آن‏

‏‏حضار: جمعی از مردم‏

‏‏ [‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏‏]‏

‏‏وضع حساس ایران‏

‏‏     آقایان می دانند که وضع ایران چه وضع حساسی دارد؛ الآن وضع حساستر از قبل از‏‎ ‎‏این است که دزدها را بیرون کردیم؛ برای اینکه آن وقت، وضعْ وضعِ دفع بود، بیرون‏‎ ‎‏کردن بود آن بحمدالله با همت همۀ ملت و با قوّت ایمان گذشت. قوّت ایمانِ ملت ما غلبه‏‎ ‎‏کرد بر تانکها، توپها، ابرقدرتها. همۀ آنها پشتیبانی می کردند از این، و اینهمه قدرتمند بود‏‎ ‎‏لکن قدرت خدا بالای قدرتهاست؛ و بحمدالله در اینجا تا این مرحله پیروز شدید لکن‏‎ ‎‏الآن شما وارث یک مملکت خرابید یعنی همه چیزش ریخته به هم. اینها همۀ ذخایر ما را‏‎ ‎‏بردند، همۀ جواهرات ایران را بردند، و فرار کردند؛ برای خودشان آنجا دستگاهها‏‎ ‎‏درست کردند. ان شاءالله از آنها گرفته خواهد شد. و الآن ایران یک وضعی دارد که هم‏‎ ‎‏اقتصادش و هم فرهنگش و هم اداراتش و هم ارتشش همه به هم ریخته است. ‏

‏‏وحدت همه اقشار در امر سازندگی‏‏ ‏

‏‏     در اینجا دو نکته است: یک نکته اینکه این خرابی با یک قشر، یک طایفه نخواهد‏‎ ‎‏جبران شد. دولت نمی تواند جبران کند؛ ارتش نمی تواند جبران کند؛ تجار نمی توانند. هر‏‎ ‎‏یک ‏‏[‏‏تنها‏‏]‏‏ نمی توانند. تمام اقشار این ملت، از کارگر و کارمند و اداری و ـ عرض می کنم‏‎ ‎‏که ـ سایر اقشار، هر کس در هر مقامی هست، باید شرکت کند تا بتواند این خرابه را‏‎ ‎‏بسازند. مملکت شما الآن یک مملکت دزد زده است، یک مملکت زلزله زده است،‏‎ ‎‏یک مملکت خراب است. این خرابه الآن به دست شما افتاده است لکن مال خودتان‏
‏‎

‏‏     نکتۀ دوم این است که توقع این نباید باشد که یک مملکتی که 2500 سال زیر چکمه‏‎ ‎‏بوده است و پنجاه و چند سال ـ که ما خودمان شاهد قضایا بودیم ـ خرابکاری شده است،‏‎ ‎‏یک مملکتی که پنجاه و چند سال خرابکاری در آن شده است، همۀ قوا روی هم دست‏‎ ‎‏به هم دادند و خراب کردند همه چیز این مملکت را، نباید مردم توقع داشته باشند که در‏‎ ‎‏ظرف چند روز یا چند ماه اصلاح بشود. مشکلات در کار است؛ الآن دولت گرفتار‏‎ ‎‏مشکلات است، ارتش گرفتار مشکلات است، ادارات گرفتار مشکلات هستند. مردم‏‎ ‎‏باید تأمل بکنند، یک قدری بردباری بکنند. اینهایی که پنجاه و چند سال زیر شکنجه‏‎ ‎‏صبر کردند حالا آزاد شدند، حالا دیگر خوف اینکه یک کسی بیاید بیخود بگیردشان‏‎ ‎‏ندارند، خوف اینکه یک نظامی بیاید بزند تو سرشان ندارند. یک نعمت بزرگی است که‏‎ ‎‏به شما خداوند تعالی عنایت فرموده است که در منزلتان راحت می خوابید، ترس از‏‎ ‎‏سازمان امنیت ندارید، ترس از ارتش ندارید، ترس از حکومت ندارید. ولیکن این معنا‏‎ ‎‏باید گفته بشود به آن اشخاصی که عجولند، شما پنجاه و چند سال زیر چکمۀ این‏‎ ‎‏اشخاص و این چپاولچیها تأمل کردید، باید چند سال هم همه با هم دست به هم بدهید و‏‎ ‎‏بسازید. خیال نکنید که می شود فوراً این کار راانجام داد. یک خرابه ای را بتوان فوراً‏‎ ‎‏[‏‏درست کرد‏‏]‏‏ که مثلاً اشکال می کنند که آقای بازرگان چرا ‏‏[‏‏اقدام‏‏]‏‏ نکرده است؛ مگر‏‎ ‎‏کسی دیگر جای او بود می توانست بیشتر از این کار بکند؟ اینها همه مشغول کار هستند،‏‎ ‎‏همه مشغول انجام وظیفه هستند و ان شاءالله شما هم که مردمانِ سالمی هستید مشغول کار‏‎ ‎‏و جدیت باشید برای ساختن این دستگاه خراب. خداوند همۀ شما را حفظ کند و موفق‏‎ ‎‏باشید.‏

‏‎ ‎

‏‎