سخنرانی

سخنرانی در جمع عشایر ممسنی و دانشجویان یزد (چگونگی قیام پیامبران)

سخنرانی

‏زمان: 21 اردیبهشت 1358 / 14 جمادی الثانی 1399‏

‏مکان: قم‏

‏موضوع: چگونگی قیام پیامبران‏

‏حضار: عشایر مَمَسَنی و دانشجویان و استادان دانشسرای عالی یزد‏

‏اعوذبالله من الشیطان الرجیم‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

قیام و استقامت از ویژگیهای رهبری

‏     انبیا در تبلیغاتشان ابتدائاً یک بودند. موسی ـ علیه السلام ـ یک نفر بود؛ رسول اکرم‏

‏ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ اول که مأمور شد، خودش ـ تنها ـ مأمور شد: ‏قُم فَأَنذِرْ؛‎[1]‎‎ ‎‏نهضت کن و مردم را دعوت کن. دعوت، ابتدائاً از خود حضرت شروع شد. آن روز که‏‎ ‎‏اعلام نبوت فرمود، یک زن‏‎[2]‎‏ و یک بچه‏‎[3]‎‏ به او ایمان آورد؛ لکن استقامت ـ که لازمۀ‏‎ ‎‏رهبری انبیای گرام است ـ به طور کامل در رسول اکرم بود: ‏واسْتَقِم کَمَا أُمِرتَ؛‎[4]‎‏ نهضت کن و‏‎ ‎‏استقامت کن.‏

‏     این دو خاصیت در پیشبرد مقاصد بزرگ پیغمبر اسلام دخالت داشت: قیام و‏‎ ‎‏استقامت. این استقامت موجب شد که با اینکه هیچ در دست نداشت و تمام قوای‏‎ ‎‏قدرتمندان برخلاف او بود ـ به طوری که در مکه نمی توانست به طور علن دعوت کند ـ‏‎ ‎‏لکن مأیوس نمی شد از اینکه نمی تواند علناً مردم را دعوت کند. مأیوس نبود. دعوت‏‎ ‎‏زیرزمینی بود. یکی یکیها را به خود جذب کرد، تا وقتی که تشریف بردند به مدینه، مأمور‏

صحیفه امامجلد 7صفحه 244
‏شدند که مردم را دعوت کنند به قیام: ‏قُل إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لله ؛‎[5]‎‏ در اینجا دعوت به‏‎ ‎‏قیام است. دعوت جمع به قیام جمع است؛ و مهم قیامِ لله ، برای خدا. رمز پیروزی لشکر‏‎ ‎‏اسلام در صدر اسلام ـ با آنکه هیچ ابزار جنگی می شد بگویی نداشتند ـ قیامِ لله بود.‏‎ ‎‏نهضت برای خدا، ایمان به خدا، پیروز کرد پیغمبر اکرم را. مأیوس نشدن و استقامت‏‎ ‎‏کردن در راه خدا، پیروزی را نصیب پیغمبر کرد. اصحاب رسول اکرم در صدر اسلام‏‎ ‎‏قدرت ایمان داشتند، و با قدرت ایمان به پیش رفتند؛ به طوری که با جمعیت بسیار کم و با‏‎ ‎‏نداشتن ابزار جنگ، بر دو امپراتوری بزرگ آن روز دنیا ـ روم و ایران ـ غلبه کردند.‏‎ ‎‏نهضت کردند، و برای خدا نهضت کردند، و استقامت کردند.‏

صدای انقلاب از فیضیه

‏     شما ملت ایران، شما ملت بزرگ ایران، همان معنایی که در صدر اسلام بود محقق‏‎ ‎‏کردید. ابتدا از مدرسۀ فیضیه بلند شد صدا؛ و مدرسۀ فیضیه را خراب کردند؛ جوانهای ما‏‎ ‎‏را بعضشان را شهید کردند؛ لکن استقامت اسباب این شد که شکست نخوردند؛ شکست‏‎ ‎‏روحی نخوردند. این استقامت موجب شد که اقشار، بعضی به بعض پیوستند، دعوتهای‏‎ ‎‏اسلامی را به جان خریدند و شنیدند، و این قطره ها به هم پیوستند و سیل عظیمی ایجاد‏‎ ‎‏کردند؛ قیام همگانی و برای اسلام؛ قیام برای خدا؛ قیام برای جمهوری اسلام. این قیام در‏‎ ‎‏تمام اقشار ملت ما ریشه کرد و تمام اقشار را به هم پیوند داد؛ و ایمان در همه ظهور پیدا‏‎ ‎‏کرد؛ یک تحول روحی؛ یک تحول فکری، با ارادۀ مصمم. از بچه های کوچک تا‏‎ ‎‏مردهای بزرگ، از دخترهای کوچک تا خانمهای بزرگ، همۀ اقشار، با هم قیام کردند و‏‎ ‎‏استقامت کردند‏ أَن تَقُوموا لله ‏؛ قیام برای خدا، جمعاً و فرداً. مادامی که این قیام برای‏‎ ‎‏خداست، مادامی که این وحدت باقی است، پیروز هستید. مادامی که این اجتماعات‏‎ ‎‏هست و از اقطاب مملکت در اینجا حاضر می شوند و با هم صدا بلند می کنند ـ از عشایر‏‎ ‎‏گرفته تا شهرستانها.‏


صحیفه امامجلد 7صفحه 245
نهراسیدن ملت از حرکات مذبوحانه

‏     از یزد آمده اند، خداوند تأیید کند آنها را؛ از عشایر آمده اند، از مَمَسنی آمده اند،‏‎ ‎‏خداوند تأیید کند آنها را. دانشگاهی و غیر دانشگاهی با هم مجتمع، مدرسه ای و بازاری‏‎ ‎‏با هم مجتمع، کوهستانی و شهرستانی با هم مجتمع، همه با هم این نهضت را به پیش‏‎ ‎‏می بریم. با این ارادۀ مصمم که ملت ما دارد، و با آن اراده ای که سد بزرگ رژیم منحوس‏‎ ‎‏را در هم شکست، این پشه های ضعیف نمی توانند خودنمایی کنند. ملت ما از ترور‏‎ ‎‏نمی ترسد. ملت ما شهادت را فوز عظیم می داند.‏

‏     برادران! این نهضت را حفظ کنید. مستقیم باشید: ‏إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أن تَقُوموا لله ‏؛ یک‏‎ ‎‏موعظه، فقط یک موعظه، خدای تبارک و تعالی به وسیلۀ رسول اکرم به شماها کرده‏‎ ‎‏است؛ اینکه نهضت کنید و برای خدا نهضت کنید. اگر نهضت برای خدا باشد، از شهادت‏‎ ‎‏خوف نیست. شکست در نهضتی که برای خدا باشد نیست. مسلمین صدر اسلام می گفتند‏‎ ‎‏اگر بکشیم بهشت است، و اگر کشته شویم بهشت است. شما هم همین طور هستید.‏

‏     خداوند همۀ شما را و همۀ ملت ایران را، و همۀ ملتهای مسلمین را به سعادت و‏‎ ‎‏سلامت برساند. خداوند شما مجتمع را برای اسلام حفظ کند. همه با هم به پیش باید‏‎ ‎‏برویم.‏

‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‎ ‎

صحیفه امامجلد 7صفحه 246

  • ـ سورۀ مدثر، آیۀ 2.
  • ـ حضرت خدیجۀ کبری ـ سلام اللّه علیها.
  • ـ حضرت علی امیرالمؤمنین ـ علیه السلام.
  • ـ بخشی از آیۀ 15 سورۀ شوری.
  • ـ بخشی از آیۀ 46 سورۀ سبأ: «بگو که من یک سخن را به شما پند می دهم که برای خدا قیام کنید».