سخنرانی در جمع گروهی از بانوان تهران و ... (مسئولیت مادری و معلمی)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: 24 اردیبهشت 1358 / 17 جمادی الثانی 1399‏

‏‏مکان: قم‏

‏‏موضوع: مسئولیت سنگین مادری و معلمی‏

‏‏حضار: بانوان تهران، شاهزاده ابراهیم قم و شهسوار‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏نخستین کلاس کودکان‏

‏‏     شما خانمها شرف مادری دارید، که در این شرف از مردها جلو هستید؛ و مسئولیت‏‎ ‎‏تربیت بچه در دامن خودتان دارید. اول مدرسه ای که بچه دارد، دامن مادر است. مادرِ‏‎ ‎‏خوب، بچۀ خوب تربیت می کند؛ و خدای نخواسته، اگر مادر منحرف باشد، بچه از همان‏‎ ‎‏توی دامن مادر، منحرف بیرون می آید. و چون بچه ها آن علاقه ای که به مادر دارند به‏‎ ‎‏هیچ کس ندارند، و در دامن مادر که هستند تمام ... آرزوهایی که دارند خلاصه می شود‏‎ ‎‏در مادر و همه چیز را در مادر می بینند، حرف مادر، خُلق مادر، عمل مادر، در بچه ها اثر‏‎ ‎‏دارد. لامحاله یک بچه در دامن مادر ـ که اول کلاس است ـ این دامن اگر یک دامن طاهر‏‎ ‎‏پاکیزۀ مهذب باشد، بچه از همین اول که دارد رشد می کند، با آن اخلاق صحیح و با آن‏‎ ‎‏تهذیب نفس و با آن عمل خوب رشد می کند. بچه وقتی در دامن مادرش هست، می بیند‏‎ ‎‏مادر اخلاق خوش دارد، اعمال صحیح دارد، گفتار خوش دارد، این بچه از همان جا‏‎ ‎‏اعمالش و گفتارش به تقلید از مادر ـ که از همۀ تقلیدها بالاتر است ـ و به تزریق مادر ـ که‏‎ ‎‏از همۀ تزریقها مؤثرتر است ـ تربیت می شود.‏

‏‏مسئولیت سنگین مادری‏

‏‏     شما این مسئولیت بزرگ را دارید که باید بچه های خودتان را که نوزاد هستند، و‏‎ ‎‏نفوسشان ... تربیت را زود قبول می کند، خوب و بد را زود قبول می کند، شما از اول که‏‎ ‎‏این بچه ها در دامان شما بزرگ می شوند، مسئول افعال و اعمال آنها هم شما هستید. همان‏
‏‎

‎‏طوری که اگر یک بچۀ خوب تربیت کنید ممکن است که سعادت یک ملت را همان یک‏‎ ‎‏بچه تأمین کند، اگر یک بچۀ بد هم ـ خدای نخواسته ـ در دامن شما بزرگ بشود، ممکن‏‎ ‎‏است که یک فساد در جامعه پیدا بشود. گمان نکنید که یک بچه است؛ یک بچه گاهی‏‎ ‎‏وقتها در جامعه، وقتی که وارد شد، در رأس جامعه واقع می شود، و محتمل است که بچۀ‏‎ ‎‏یک فقیر، یکوقت در رأس جامعه واقع بشود. اگر این بچه ای که شما تربیت کردید یک‏‎ ‎‏تربیت صحیح باشد و آن وقت آن بچه در رأس جامعه واقع بشود، یک ملت را سعادتمند‏‎ ‎‏می کند؛ و آن شرفش مال شماست؛ یعنی شما این سعادت را برای یک ملت بیمه کردید.‏‎ ‎‏و اگر خدای نخواسته به عکس باشد: یک بچه ای در ‏‏[‏‏دامن‏‏]‏‏ مادر تربیتش تربیت اسلامی‏‎ ‎‏نباشد، تربیت انسانی نباشد، انحراف داشته باشد، این ممکن است که بعدها یک جامعه را‏‎ ‎‏به فساد بکشد. خیال نکنید یک آدم است. گاهی یک آدم، یک ده را خراب می کند؛‏‎ ‎‏گاهی یک آدم یک شهرستان را خراب می کند؛ گاهی یک مملکت را خراب می کند.‏

‏‏قحط الرجال در ایران‏

‏‏     شما از این اشخاصی که در دنیا و در طول تاریخ هستند و بودند عبرت بگیرید، یک‏‎ ‎‏فرد وقتی که می آید در رأس جامعه واقع می شود، مثل محمدرضا پهلوی، یک جامعه را‏‎ ‎‏به فساد می کشد؛ نه اینکه فسادش فقط این است که ذخایر ما را برده است؛ نه این است‏‎ ‎‏فقط که مملکت ایران را دو دستی تقدیم دیگران کرده و هر چه ما داشتیم به دیگران داده‏‎ ‎‏است؛ بلکه بالاتر از این، اینکه قشرهایی از این مملکت را همچو فاسد کرده است،‏‎ ‎‏همچو دزد بار آورده، که حالا وقتی ما می خواهیم یک نفر آدم سالم پیدا بکنیم، دنبالش‏‎ ‎‏باید بگردیم! یعنی چراغ برداریم بگردیم دنبال اینکه یک آدمی پیدا بکنیم که سالم‏‎ ‎‏باشد! یک آدم پیدا کنیم دزد نباشد! یک آدمی پیدا بکنیم امین باشد، خیانت به مملکت‏‎ ‎‏نکند! کم اند حالا. چرا؟ برای اینکه پنجاه و چند سال، اینها در رأس این مملکت بودند و‏‎ ‎‏خرابکاری کردند، و خودشان چون خراب بودند، آنهایی که نزدیک به اینها بودند‏‎ ‎‏خراب شدند. دستۀ بعد که نزدیک به این خرابها بودند، آنها هم خراب شدند. همین طور‏
‏‎

‎‏از بالا خرابی شروع شد، تا قشرهای پایین؛ همه جا را فاسد کردند اینها. که الآن قحط‏‎ ‎‏الرجال است در مملکتمان. نمی توانیم یک افراد صحیح مهذب را پیدا کنیم، الاّ چند. کم‏‎ ‎‏هستند اینها، و این برای این است که در این پنجاه و چند سال، اینها آنقدر که به ذخایر‏‎ ‎‏انسانی ما صدمه زدند، به ذخایر ملی و مملکتی ما ـ آنقدر ـ صدمه نزدند. بلکه همه را هم‏‎ ‎‏دزدیدند، لکن مهم اینها بود.‏

‏‏جامعۀ سالم در گرو حاکمان سالم‏

‏‏     اگر یک انسان، یک شاه، یک رئیس مملکت، مهذب و صحیح باشد، آنهایی که‏‎ ‎‏اطرافش هستند همه صحیح خواهند شد؛ و آنها هم سرایت می کند صحت عملشان، به‏‎ ‎‏پایینترها. یکوقت می بینید که اگر بیست سال یک حاکم عادل در بین مردم باشد، یک‏‎ ‎‏مملکت عادل پیدا می شود. اینکه ما فریاد می زنیم که جمهوری اسلامی، برای این است‏‎ ‎‏که اسلام فرد مهذب درست می کند، قرآن کتاب آدم سازی است. پیغمبرها آمدند آدمها‏‎ ‎‏را درست کنند؛ کاری دیگر جز این ندارند در طول زندگی شان، پیغمبرهای بزرگ و ائمۀ‏‎ ‎‏اطهار ـ علیهم السلام ـ دنبال این بودند که تربیت کنند مردم را. خدای تبارک و تعالی انبیا‏‎ ‎‏را فرستاده برای تهذیب مردم؛ برای اصلاح مردم. اگر چنانچه اصلاح بشود یک فردی‏‎ ‎‏که در رأس جامعه است، یک ملاّیی که در یک جامعه ای هست، اگر این ملاّ یک ملاّی‏‎ ‎‏صحیح باشد، جامعه صحیح می شود؛ از باب اینکه همه توجه به او دارند. اگر یک‏‎ ‎‏حکومت صحیح در یک جایی باشد، مردم چون توجه به او دارند آنها هم صحیح‏‎ ‎‏می شوند.‏

‏‏رسالت مادری و معلمی‏

‏‏     این ‏‏[‏‏تربیت‏‏]‏‏ هم از دامن شما خانمها باید شروع بشود. از دامن شما باید این مطلب‏‎ ‎‏شروع بشود که بچه ها را تربیت کنید، یک تربیت صحیح اسلامی. به اینکه خودتان‏‎ ‎‏[‏‏وقتی‏‏]‏‏ بچه در دامنتان هست، همراهتان هست، همۀ چشم و گوشش به فعل و قول‏‎ ‎‏شماست، از شما دروغ نشنود بعد دروغگو درآید از کار. اگر این دید مادر دروغ‏
‏‎

‎‏می گوید، بعد هم دید پدر دروغ می گوید، این دروغگو می شود. اگر دید مادر آدم‏‎ ‎‏صحیحی است، پدر آدم صحیحی است، این صحیح بار می آید. این صحیح که بار آمد،‏‎ ‎‏شما تحویل مدرسه می دهید. اگر معلم یک معلم صحیحی باشد، از مدرسه این افراد‏‎ ‎‏صحیح بیرون می آیند؛ و یک جامعه صحیح می شود.‏

‏‏     شما بعدها معلم می شوید ان شاءالله ؛ حالا بعدها هر کدام مادر نیستید مادر می شوید‏‎ ‎‏ان شاءالله ، معلم می شوید. در مادری تان باید بچه ها را تهذیب کنید؛ در معلمی تان هم باید‏‎ ‎‏تهذیب کنید؛ یک افراد صحیح تحویل جامعه بدهید، یک جامعه را صحیح کنید. و اگر‏‎ ‎‏خدای نخواسته عکس این معنا باشد، وِزر آنها هم به عهدۀ شما می آید. همان طوری که‏‎ ‎‏هر کار خوبی که اینها بکنند ـ چون شما مبدأ این کار خوب بودید ـ برای شما هم خوبی‏‎ ‎‏دارد، اجر و ثواب دارد، اگر خدای نخواسته یک قشر فاسدی شما تحویل جامعه بدهید،‏‎ ‎‏آنها بروند فسادکاری بکنند، این دودش به چشم شما هم می رود.‏

‏‏     من از خدای تبارک و تعالی توفیق همۀ شما خانمها را، و همۀ آقایان را می خواهم؛ و‏‎ ‎‏سلامت و سعادت همه تان را از خدای تبارک و تعالی مسئلت می کنم.‏

‏‎

‎