سخنرانی
زمان: 25 اردیبهشت 1358 / 18 جمادی الثانی 1399
مکان: قم
موضوع: عدم ضرورت طرح مسائل فرعی در شرایط فعلی
حضار: دانشجویان اصفهان
بسم الله الرحمن الرحیم
وجود مشکلات در دورۀ انتقال
با اینکه وقت من دیگر تقریباً گذشته است، قبلاً هم یک صحبتهایی کردم، لکن بعضی تنبهات لازم است عرض کنم.
این دوره ای که ما الآن در آن هستیم، دورۀ انتقال است. یعنی انتقال آن قدرت شیطانی به یک قدرت دیگری. و دولت ما دولت انتقالی است؛ دولت استقراری نیست. ما الآن مجلس مؤسسان لازم داریم تا اینکه قانون اساسی را تصویب کند. و بعد از او هم، مجلس شورا لازم داریم که آن هم رسیدگی به امور کشور بکند؛ و یک حکومت مستقر و مستدام پیدا بشود. در دوره های انتقالی نباید اینطور نظر کرد که همۀ کارها در این دورۀ انتقالی بشود. این در هیچ وقت یک همچو چیزی ممکن نیست. دوره های انتقالی همین است. این سه تا مطلبی که از اول هم که ما مأموریت دادیم به آقای مهندس بازرگان، این بود که شما متکفل بشوید و رفراندم را درست بکنید، و بعد هم مجلس مؤسسان، و بعد هم مجلس شورا. وقتی کارشان تمام شد، ایشان هم کنار می رود. بعد کارهای اساسی باید بشود، منحصر به اینکه شما ذکر کردید نیست. زیاد آشفتگی ما داریم؛ یعنی باید یک تحول کلی در همۀ قشرها بشود. الآن این حکومت ـ یعنی طرز حکومت، نه خود حکومت؛ طرز وزارتخانه ها، طرز ادارات ـ باز تتمه ای از همان زمان طاغوت است. اینها تحول لازم دارد؛ لکن تحول مال آن وقتی است که یک حکومت مستقری ما داشته باشیم. الآن حکومت، یک حکومتی است که می خواهد این قدرت را منتقل کند به یک
صحیفه امامجلد 7صفحه 295
حکومتی مستقر و او مشغول به کار بشود. یعنی یک حکومتی پیدا بشود که خود مردم، آن حکومت را ایجاد کنند. ما تا حالا نداشتیم یک همچو حکومتی که مال ملت باشد؛ اسمش بود. اصلاً بعد از زمان مشروطه تا حالا نشده. این اسمش بود که ملت ـ نمی دانم ـ خودشان انتخاب بکنند، خودشان وکیل [معرفی کنند] ...؛ لکن شما می دانید که هیچ وقت شماها رأی نداشتید. در این طول تاریخ، اینها همه خود[شان] آنها [را انتخاب] می کردند. و کاش خودشان می کردند. شاه گفت که ـ در یکی از نطقهایش، همین شاه دوم گفت که ـ لیست می دادند از سفارتخانه ها، و مجبور بودیم که این لیست را ما عمل بکنیم! وکلا را آنها لیست می دادند که ما وکلا را تعیین بکنیم، ما هم تعیین می کردیم! منتها او می خواست بگوید که حالا دیگر آنطور نیست؛ و حال آنکه آن وقت بدتر بود!
آزادی در رأی دادن
الآن وضع تا اینجا آمده است که شما خودتان ـ بدون اینکه کسی به شما فشاری بیاورد ـ در رفراندم رأی دادید. خودتان رأی دادید. یعنی مردم کوچک و بزرگ ـ اینکه وقت انتخابش بود ـ زن و مرد، مریضها از مریضخانه ها، همۀ اینها با شور و اشتیاق رفتند رأی دادند. هیچ کس به آنها فشاری نیاورد، و یک سرنیزه ای تو کار نبود؛ قدرت ایمان بود. ایمان داشتند به اینکه حکومت اسلامی خوب است. این ایمان مردم را پای صندوقها برد. و اشخاصی هم که نمی توانستند بروند، زیر بغلشان را گرفتند، یا تو چرخ نشاندند و بردند رأی دادند. و بعد هم شما برای مجلس مؤسسان که مقدرات مملکتتان دست خودتان باشد ـ اگر بنا شد که انتخاب قانون را به رفراندم نکردیم ـ و مجلس مؤسسان بنا شد باشد، باز دست خودتان است. خودتان می روید، وکلاتان را تعیین می کنید؛ هیچ کس هم به شما فشار نمی آورد که فلان وکیل را تعیین کنید فرضاً اگر چنانچه ما یک کلمه ای بگوییم، قضیه این است که ما میل داریم؛ این برای شما خوب است. بیشتر از این نیست. ما می گوییم این خوب است برای شما. مثل اینکه در رفراندم، ما گفتیم رأی به رفراندم خوب است. من خودم این رأی را دارم. الزام تو کار نبود؛ هرکس مجاز بود و آزاد بود که
صحیفه امامجلد 7صفحه 296
خودش برود رأی خودش را بریزد، هرچه می خواهد باشد. حالا هم، بعد از این، باید خود شما ـ باید ـ وکیل تعیین کنید، و بعد هم وکلای مجلس شورا را خودتان تعیین می کنید. همه چیزها دست خودتان است. خودتان باید بگردید یک وکیل خوب تعیین کنید، که مقدرات مملکتتان دست مجلستان باشد.
لزوم مبارزه با اخلالگران
این مسائلی که شما حالا طرح می کنید، و اَشباه این مسائل زیاد است. خیلی مسائل هست. اینها مال دوره ای است که استقرار پیدا می کند حکومت. الآن همۀ ما باید دنبال این مطلب باشیم که اینهایی که افتاده اند دوره، یکوقت می روند توی کارخانه ها اخلال می کنند، یکوقت می روند پیش کشاورزها اخلال می کنند، یکوقت می آیند توی مدرسه ها اخلال می کنند، باید همه چشمهایمان را باز کنیم و نگذاریم اینها اخلال بکنند. اگر اخلال اینها به نفع خودشان به ثمر برسد، ما دیگر آن دورۀ استقراری را نخواهیم دید؛ ما برمی گردیم سراغ اول. الآن وظیفۀ همۀ ما، شما دانشجوهای محترم و سایر طبقات، این است که خودتان و هرکس دستتان به او می رسد و هرکس حرفتان به او می رسد، وادار کنید که این نهضت را اینطوری که تا حالا آمده نگهش دارند. یعنی همین، به همین گرمی که هست، به همین شور و شعفی که رفتند پای صندوقها و رأی دادند برای جمهوری اسلامی، این محفوظ بماند؛ که بعد رأیتان را به مجلس مؤسسان و به مجلس شورا هم بدهید، و استقرار پیدا کند حکومت. این اخلالها حالا باید جلویش گرفته بشود. الآن وقت این است که ما جلو اخلالها را بگیریم. بعد از اینکه مستقر شد حکومت، آن وقت این نیازهایی که همه دارند، ما هم داریم، همه دارند، این نیازها بعد باید البته همه درست بشود؛ ما هم می دانیم الآن نابسامانی زیاد است. یعنی اینها رفتند و همه چیز این مملکت را آشفته کردند؛ همه چیزش را. الآن ما یک اقتصاد سالم نداریم. اینها هر چیزی این مملکت داشته است دزدیده اند! قرض کرده اند و رفته اند. همۀ بانکها الآن از اینها طلب دارند. میلیونها قرض کرده اند و فرار کرده اند. هرچه داشتیم برداشته اند رفته اند.
صحیفه امامجلد 7صفحه 297
کشاورزی مان هم که می بینید چه جورش کردند که ما کشاورزی نداریم. الآن کارخانه ها، الآن اینها ریخته اند توی کارخانه ها، نمی گذارند کار بشود. از قراری که شنیدم، خود کارمندانی که در آنجاها هستند، و کارگرهایی که آنجا هستند کم کار می کنند یا کار نمی کنند؛ همچون چیزها. این چیزها برای این است که اینها نمی گذارند. ما الآن باید همه مان دست به هم بدهیم و نگذاریم این نهضتی که نهضت الهی بود، برای خدا بود، برای اسلام بود، نگذاریم این خاموش بشود؛ این را نگهش داریم، تا اینکه این مسائل حل بشود. آن وقت می آییم سراغ این مسائل دومی، که در درجۀ دوم است این مسائل.
وظیفۀ اصلی حفظ نهضت
مبادا یکوقتی ما غفلت کنیم از این مسائل اصلی که اساس حکومتمان هست، و همۀ توجهمان را دنبال این بکنیم که فلان کس خانه ندارد، فلان کس درست با او رفتار نشده، مدرسه ـ مثلاً ـ خوب تحصیل نمی شود، معلمان ما چطور هستند! اینها الآن وقتش نیست. الآن وقت همان، همان طوری که اگر آن وقتی که شما، همه فشار می آوردند که تانکها را اگر عقب بزنید، یک کسی می آمد و می گفت که آقا من منزل ندارم، شما می گفتید حالا وقت این حرف نیست، حالا ما کار دیگری داریم، کار بزرگ داریم. الآن این جوری است. الآن یکوقتی است که به نظر من حساسترین اوقات مملکت ما حالاست؛ نه آن وقتی که ما همه فشار می دادیم، می خواستیم سد را خراب کنیم. این سد که خراب شد، پشت سد مردم توجه کردند که، این گفت خانه ندارم، آن گفت مریضم، و آن گفت مدرسه ام درست نیست؛ آن گفت معلم چطور است؛ آن گفت توی ارتش چه جوری است، آن گفت توی اداره چه جوری است؛ یک آشفتگی فکری پیدا شد. من خوف این را دارم که این آشفتگیهای فکری اسباب غفلت از این نقطۀ اصلی که ما داریم بشود؛ و خدای نخواسته شیاطینی که با مطالعه ها دنبال این مسائل هستند، آنها بیایند و یکوقت آشفتگیها را دامن بزنند؛ و یکوقتی ما متوجه بشویم به اینکه شکست خورده ایم.
صحیفه امامجلد 7صفحه 298
و می دانید که خدای نخواسته اگر حالا شکستی پیدا بشود، دیگر این ملت سرش را نمی تواند بلند کند. اگر ما این پیروزی را به آخر رساندیم، دست اینها را تا آخر کوتاه کردیم؛ و امیدوارم برسانیم. می رسانیم ان شاءالله ، و می رسیم ان شاءالله .می رسیم ان شاءالله . ولی همه باید همت داشته باشید. یعنی شما دانشجوهای عزیز، و آن کارگرهای توی کارخانه ها، آنها هم عزیز، و آن کسانی که در کشاورزی مشغول کشاورزی هستند و آنها هم عزیز، و همۀ ملت، بازاری، دانشگاهی، دانشجو، معلم، همه باید وجهۀ نظرمان را به آن مقصدی که داریم بکنیم. دنبال آن این مسائل را پیش بیاوریم. غفلت نکنیم از آن مسئلۀ اصلی و برویم سراغ مسائل فرعی، این اصل از دستمان برود.
ضرورت جایگزینی قوانین جدید
آنکه من می فهمم این است، و آنکه من می خواهم از شما این است که همه دست به هم بدهید، این بار را به منزل برسانیم. حکومت مستقر وقتی پیدا شد، حکومت مستقر این کار را باید بکند. این امور یک اموری است که قانون باید برایش باشد. این قوانینی که تا حالا بوده طاغوتی است؛ اینها همه شان خرابکاری بوده. برای هر [فردی] قانون می خواهد؛ و این محتاج به این است که مجلس شورا پیدا بشود؛ مجلس شورای خودتان؛ نه مجلس شورای آریامهری یا فرض کنید که امریکایی. مجلس شورای خودتان. خودتان وکیل برای خودتان تعیین بکنید. اشخاص مطمئن، اشخاص ملی، اشخاصی که خدمتگزارندْ برای شما، تعیین بکنید. و ما هم هر مقدار که می توانیم مطالب را به آنها بگوییم، و ان شاءالله استقرار و دورۀ استقرار پیش بیاید. دورۀ استقرار که پیش بیاید، آن وقت کشاورزی، طرحها دارد؛ البته طرحش باید داده بشود. مدارس باید ـ فرهنگ اصلاً باید ـ منقلب بشود. فرهنگ یک تحولی پیدا بکند. دادگستری باید تحول پیدا بکند. همۀ اینها محتاج به تحول است، منتها ما هر کداممان آن نقطه ای را که توی آن هستیم توجه به آن داریم. هرکس هم از هر جا می آید همان مسائل منطقۀ خودشان را
صحیفه امامجلد 7صفحه 299
می گوید؛ و درست هم می گوید. آنها هم درست می گویند. الآن وقتی اینجا نشستیم، از اطراف می آیند اینجا؛ بختیاریها می آیند و می گویند هیچ جا بدتر از محل ما نیست؛ هیچ نداریم. راست می گویند. از طرف بلوچستان می آیند و همین مطلب را می گویند؛ از خراسان می آیند همین مطلب را می گویند؛ شما هم می آیید مطلب را بگویید؛ و من صحیح می دانم همه را؛ اما وجه این است که هر کدام منطقۀ خودتان را می بینید و گرفتاری خودتان را. همۀ ملت گرفتارند. این خانه خرابها ملت را اصلاً خراب کردند. اینطور نیست که یک جا صحیح است و یک جا غیر صحیح؛ همه باطل است. لکن مهلت می خواهد. بعضی وقتها می آیند و می گویند به ما، که فلان جا فقر و فلاکت است و چه هست. من می پرسم که این فقر حالا پیدا شده یا از اول بوده؟ می گویند: نه از اول بوده. می گویم: پس حالا چه می گویید که یکدفعه حمله می کنید! خوب این فقری بوده که سابق هم داشتید؛ آن وقت صدا در نمی آوردید، حالا می گویید: «الآن بده»! الآن بده که نمی شود. خوب، باید درست بشود. کشاورزی درست بشود، کارخانه ها راه بیفتد، اقتصاد ملت درست بشود، پول نفت دستشان بیاید ـ حالا پول نفت هم دستشان نیامده! خوب، حالا نفتش را داده اند و پولشان را می گیرند ـ باید اقتصاد درست بشود، و وضع مملکت یک وضع مستقری بشود، یک وضع قانونی بشود؛ همۀ این مسائل ان شاءالله حل می شود. و من چون دیگر حالم مساعد نیست... .
صحیفه امامجلد 7صفحه 300