سخنرانی
زمان: 25 اردیبهشت 1358 / 18 جمادی الثانی 1399
مکان: قم
موضوع: توطئه های گروهکها
حضار: کارگران و صاحبان کوره پزخانه های تهران و حومه
بسم الله الرحمن الرحیم
سخنی با گروهکها
حالا ما از این جمعیتی که با صورتهای مختلف افتاده اند توی مردم، نمی گذارند شما کارتان را انجام بدهید، ما از اینها می پرسیم، که خوب، ما می خواهیم برای ضعفا، برای آنهایی که خانه ندارند، برای آنهایی که نمی توانند خانه تهیه کنند، برای این زاغه نشینهای اطراف تهران ـ که وضعشان اینطوری است ـ می خواهیم خانه درست کنیم؛ آقایان هم می خواهید که کمک کنید و یک طوری آنقدری که بتوانید تخفیف بدهید و کمک بکنید. اینها چه می گویند؟ اینها دلسوز ملت اند؟ اینها «فدایی» ملتند؟ اینها برای ملت می خواهند کار بکنند؟ خوب، اگر برای ملت می خواهید کار بکنید، ما داریم کار می کنیم؛ بیایید شما هم کمک بکنید.
فخارها دارند عمل می کنند و تخفیف می دهند؛ خوب، شما بیایید کمک کنید، بیایید تبلیغ کنید، بیایید به این کارگرها بگویید که خوب، حالا که می خواهند برای مستمندان کار کنند، شما زیادتر [کار] بکنید، کمتر مزد بگیرید.
شناختن خیانتکاران
اینها خائنند آقا! اینها دستشان ـ دست اربابانشان ـ از مملکت ما کوتاه شده، می خواهند که دست آنها را باز بکنند؛ و الاّ یک مسئلۀ ملی، یک مسئله ای که برای طبقۀ ضعیف است ـ خانه سازی برای طبقۀ ضعیف است؛ برای ثروتمندها که کسی خانه
صحیفه امامجلد 7صفحه 303
نمی سازد؛ برای این زاغه نشینهای اطراف تهران یا اطراف شهرستانهای دیگر، برای آن کارگرهایی که خانه ندارند و بیچاره اند؛ خانه سازی برای اینهاست ـ عوض اینکه اینها هم بیایند کمک کنند، بیایند اینها هم تبلیغ کنند، کمک کنند، همراهی کنند که این بیچاره ها به خانه برسند، و نمی گذارند این کار انجام بشود. البته می خواهند نگذارند؛ ولی غلط می کنند! این کار انجام می گیرد. اما من می خواهم معرفی شان بکنم. شما هم از آنها بپرسید که آقایان که آمده اید توی این کارخانه ها و به این کارگر می گویید کار نکن. پول می دهی که کار نکن، ـ می گویند پول هم می دهند که کار نکنند! ـ این پول که از جیب تو نیست!، این پول از همانی است که از امریکا آمده یا از شوروی آمده است. این پول از آنهاست که به جیب تو کردند؛ که به جیب اینها می کنی! تو که پول نداری. تو برای پول داری می دوی! تو که پول نداری؛ اگر پول داشتی که این کارها را نمی کردی. این پولی است که آنها می دهند، که شما نگذارید این کارخانه ها کار بکنند، نگذارید این مسکینها خانه پیدا بکنند؛ تا صدا بلند بشود؛ تا انقلاب بشود؛ تا ما دوباره بیاییم و همۀ نفتهای شما را ببریم و همۀ جواهراتتان را ببریم و همۀ معادن زیرزمینی تان را ببریم و جنگلهایتان را ببریم و مراتعتان را ببریم، و همه چیزتان را ببریم.
پیروزی در سایۀ یاری مستضعفان
اینها خائنند! اینها بدتر از آن خائنهایی هستند که آدم کشتند؛ اینها دارند حیثیت این ملت را از بین می برند. لکن اگر این حس انسانیت، این حس معاونت در شماها موجود باشد که برای این ضعفا دلسوز باشید، و ملاحظه بکنید آن روزی که توی خانه تان راحت نشسته اید ملاحظه بکنید که آن مردی که با هفت ـ هشت نفر بچه توی این زاغه نشسته، در سرمای زمستان به این چه می گذرد، در گرمای تابستان به این چه می گذرد؛ یک خرده ای فکر این معنا را بکنید؛ و برای اینها و برای خدای تبارک و تعالی ـ رضای خدای تبارک و تعالی ـ برای اینها تخفیف بدهید؛ برای اینها زحمت بکشید؛ ان شاءالله با حفظ این انسانیت و تعاون پیش می برید؛ پیروز می شوید.
صحیفه امامجلد 7صفحه 304
من ان شاءالله امیدوارم که اگر حفظ بشود این نهضت ما، این حس تعاون، یک دسته استفاده جو، حالا که مثلاً ... یک قدری آرام شده، استفاده جوها نیفتند برای استفاده، گرانفروشی و ـ نمی دانم ـ قاچاقگری و ... و روی موازین اسلامی، روی موازین انسانی، و روی انصاف عمل بکنند، من امیدوارم که حکومت عدل اسلامی ـ آنطوری که ما می خواهیم، آنطوری که خدای تبارک و تعالی می خواهد ـ تحقق پیدا بکند که برای همه، برای همه، رفاه و سعادت، هم در اینجا و هم در آنجا، فراهم بشود.
مدرس، تنها اَبَرمرد در برابر رضاخان
این عکسی که ملاحظه می کنید، شخصی است ـ آن آقا نمی دانم که اینجا هستش؟ [یکی از حضار: بنده برادرزادۀ آن مرحومم.] امام: بله ـ که ملک الشعرا گفته است که از زمان مغول تا حالا مثل این شخص در عالم نیامده؛ این مرحوم مدرس. ... آنطور که ما خودمان دیدیم تنها آدمی که در مقابل رضاخان قلدر ایستاد این است، این شخص، یک روحانی که لباسش از سایر اشخاص کمتر بود. ـ آن وقت وقتی که شعر گفته بودند، برای تنبان کرباس مدرس، آن فاسد شعر گفته بود ـ این در مقابل قدرت بزرگ رضاخان ایستاد. آنکه هجوم کرده بود به مجلس که مجلس را چه بکند، و «زنده باد، زنده باد رضاخان» می گفتند، ایستاد گفت که «مرده باد او و زنده باد من!» یک همچو مرد قدرتمندی بود؛ برای اینکه الهی بود؛ برای خدا می خواست کار بکند، نمی ترسید. خداوند ان شاءالله او را رحمت کند و شما را هم توفیق بدهد که این اشرار را عقب بزنید.
صحیفه امامجلد 7صفحه 305