سخنرانی
زمان: 25 اردیبهشت 1358 / 18 جمادی الثانی 1399
مکان: قم
موضوع: خیانت و بند و بست مدعیان حقوق بشر ـ جفاکاری نسبت به مستضعفان
حضار: اعضای هیأت بازرگانان ایرانی
بسم الله الرحمن الرحیم
«حقوق بشر» حربه ای در دست دشمن
البته آنهایی که منافع خودشان را در خطر می بینند یا منافع اربابهای خودشان را، از این نهضت به هر صورتی که باشد شکایت دارند و با هر توطئه ای می خواهند این نهضت را خاموش کنند. گاهی به بهانۀ «حقوق بشر» از این اعدامهایی که در ایران شده است انتقاد می کنند، و این را یک امر خشونت آمیز می دانند. اینها در ایران نبودند ببینند چه شد، و در پنجاه سال و بیشتر بر ایران چه گذشت و بر جوانهای ما اخیراً چه گذشت؛ لکن اطلاع دارند؛ همچو نیست که اینها بی اطلاع باشند. اینها مطلع هستند که شاه سابق و شاهِ جلوتر با ایران چه کردند، و جنایات این دو تا مرد یا نامرد به ایران چه بود. خیانات اینها را اینها اطلاع دارند. این جمعیتی که ادعا می کنند جمعیت حقوق بشر و حالا برای حقوق بشر دارند سینه می زنند که «این عده که تا حالا کشته شده است چرا کشته شد؟ این یک خشونتی است!» اینها خشونتهایی که در عصر این پدر و پسر بود نادیده گرفتند. آن قتلهایی که به دست عمال اینها واقع شد، و گاهی هم به دست خود محمدرضا واقع شد، آنها را اصلاً نظری به آن ندارند. نه آن وقت که ملت ایران آن جور ابتلا داشت و آنطور اینها غارت و قتل می کردند یک کلمه گفتند و از «حقوق بشر» اسم بردند؛ و نه در آخر، که تمام جنایاتی که در ایران واقع می شد در ظرف ـ تقریباً ـ دو سال آخر که همۀ ملتها اطلاع بر آن پیدا کردند و ملت ایران آنطور گرفتار شد که جوانهای ما را در خیابانها دسته جمعی کشتند.
صحیفه امامجلد 7صفحه 306
سکوت در قبال جنایات شاه
پانزده خرداد را اینها اصلاً ذکری از آن نمی کنند. 15 خرداد به طوری که گفته اند ـ من در حبس بودم، لکن آنطوری که برای من بعد از بیرون آمدن گفتند ـ قریب پانزده هزار نفر را آنها کشتند و از قراری که باز گفتند، خود محمدرضا با هلیکوپتر عامل قتل هم بوده است خودش. اینها، این طرفدارهای «حقوق بشر»، این پانزده هزار جمعیتی که در یک روز کشته شد اینها را مثل اینکه بشر نمی دانند! یا بشر می دانند و برای آنها حقوق قائل نیستند. اگر اینها بشر هستند و حقوق دارند و این شصت هزار نفر یا بیشتری که در این چند صباح، در این چند ماه، از ایران کشته شد ـ از بهترین جوانهای ما کشته شد، از همۀ طبقات، طبقۀ روحانیین، طبقۀ دانشگاهی، طبقۀ تجار، اداری، همه جور جمعیتی، دهقان، کارگر، کشته شد ـ اینها اصلاً به روی خودشان نمی آوردند که این کارها شده است! ما ندیدیم که هیچ فریادی از اینها درآید که «خیر، چرا حقوق بشر را ملاحظه نمی کنید. چرا اینقدر آدم می کشید». حالا که ما این جنایتکارها را [مجازات می کنیم] ـ که هر کدامشان، بعضی از اینها، چندین نفر آدم را کشته اند، یا آنطور اینها را شکنجه داده اند که در زیر شکنجه مردند، یا پاهای آنها را ارّه کردند، یا آنها را در تاوه گذاشتند و بو دادند، از همۀ طبقات، در زندانها آنطور عمل کردند؛ [سر و صدا راه می اندازند ]یک شب من در آن حبس که بودم صدای ضجّه و نالۀ اشخاصی که [شکنجه] می کردند خودم می شنیدم؛ بعد که آمدند این حبسیها، یعنی صاحبان حبس، پیش من آمدند، اعتراض کردم و گفتم زندانها باید جای تربیت باشد نه جای اینطور وحشیگریها. گفتند «نه، این چیزی نبوده. این یک سربازی بود که فرار کرده بود یک سیلی به او زدند!» در صورتی که شاید بیشتر از یک ساعت شاید شکنجه می کردند و من فریاد می شنیدم.
نیرنگ بازی مدعیان «حقوق بشر»
این طرفدارهای حقوق بشر، این حقّه بازها ـ که می خواهند همۀ منافع ماها را بدهند به
صحیفه امامجلد 7صفحه 307
اربابهایشان ـ آن روز خفه شده بودند، قلمهایشان شکسته بود. حالا که ما اینها را پیدا کردیم و چندتایشان را کشتیم، محاکمه کرده اند و اقرار کرده اند به اینکه چه کردند و چه کردند، پرونده هایشان معلوم است که چه کردند، حالا صدایشان درآمده. در عین حال که مسئله اینطور است و آنهایی که تاکنون کشته شدند اشخاص فاسد و مفسد و بسیاری شان قاتل و قتّال و مفسد فی الارض بودند، مع ذلک ما اخیراً یک قدری تضییق کردیم دایرۀ این [مجازات] را، یک قدری تخفیف دادیم. [تنها] کسانی که ثابت شده قاتل هستند، یا کسانی که شکنجه کردند و به قتل منتهی شده است، یا کسانی که امر کرده اند دسته جمعی مردم را بکشند، اینها را گفتیم حالا از این به بعد اینها مورد اعدام باشند. دیگرانی که شکنجه کردند و اینها، البته آنها اعدام نمی شوند؛ لکن به جزای خودشان می رسند: به حبس و تعزیر و اینطور چیزها. یک کسی که پای کسی را ارّه کرده، لکن آنکه پایش ارّه [شده] نمرده این را نمی شود ما بگوییم که «تو بسم الله ! تشریف ببرید، اهلاً و سهلاً!» خوب، این باید به مجازات برسد. اگر آن آدمی که پایش را ارّه کردند پیدا بشود، پای او را به حسب حکم شرع باید ارّه بکند؛ قصاص. اگر آن آدمی را که آن جور شکنجه کردند الآن ما پیدا کنیم و ببینیم که می خواهد این هم تقاص کند، ما به او اجازه می دهیم که برود تقاص کند.
پایمال کردن حقوق بشر
این برای حقوق بشر است. خوب، این بشر حق دارد، آن بشر هم حق دارد. این بشر سلامت این را سلب کرده است، حقِّ این است که سلامت او را سلب کند. این بشر یکی را کشته است، حق ورثۀ او این است که او را بکشند. ما ورثه را پیدا نکنیم، حق حاکم است که او را بکشد. تا حالا این عده ـ را که کم هم بودند؛ چیز زیادی نبودند ـ ... دادگاههای انقلابی کشته اند. اینها برای احقاق حقوق بشر اینها را کشته اند. اینهایی که ادعای حقوق بشر می کنند و برای «اِلقانیان» هیاهو می کنند و یا برای «هویدا» هیاهو می کنند، اینها
صحیفه امامجلد 7صفحه 308
هستند که حقوق بشر را پایمال دارند می کنند.
این هویدا پانزده سال، یا سیزده سال تقریباً نخست وزیر بود و تمام جنایات گردن نخست وزیر است. ما هر نخست وزیری که در آن عصر [منصوب] شده، اگر پیدا کنیم ـ مثل شریف امامی، مثل بختیار ـ محکوم به قتلند اینها. بختیار خودش اقرار کرد که به امر من قتل واقع شد. اینها عامل قتلند به اینطور که وادار کردند به قتل عام. جمعیت اینها مفسدند؛ اینها فاسدند. ما برای حقوق بشر این کار را داریم انجام می دهیم. و این جمعیتی که صدا بلند می کنند که حقوق بشر، حقوق بشر، اینها عمال استعمارند. اصلِ این جمعیتهایی که در امریکا، یا در جاهای دیگر، درست شده است به عنوان جمعیت «حقوق بشر»، جمعیت کذا و کذا، اینها را ـ همه ـ آنها درست کرده اند برای اینکه حقوق بشر را ضایع کنند. این همه خیانت این مرد نانجیب به ایران کرده است و این همه قتل و غارت کرده است، حالا که می گویند این باید به قتل برسد. حالا هم که حکمی صادر نشده برای قتل محمدرضا، لکن صادر می شود. اگر ما پیدایش بکنیم، باید کشته بشود. اینهایی که می گویند حقوق بشر حالا صدایشان درآمده و اظهار تأسف می کنند!
شاه نوکر خوبی برای امریکا
البته امریکا باید اظهار تأسف بکند؛ برای اینکه محمدرضا یک نوکر بسیار خوبی برای امریکا بود که همۀ منافع ما را به کام امریکا کرد! ایران را فقیر کرد و همه را داد به امریکا و به رفقای آن. آن البته باید اظهار تأسف بکند. البته باید اسرائیل اظهار تأسف بکند از مرگ «القانیان»؛ برای اینکه القانیان، یک مردی که اینقدر جنایت کرده در اینجا و اینقدر خیانت کرده و اموال این ملت را به اسرائیل داده، آن البته باید اظهار تأسف بکند! لکن باید واقعیت را ببینیم چیست. آیا واقعیت این است که ما داریم حقوق بشر را ضایع
صحیفه امامجلد 7صفحه 309
می کنیم؟
ما در تمام این مدتی که این حکومت ما، این حکومت ایران که الآن هست، در تمام این مدتی که [مستقر] است و تمام مدت بعد از انقلاب ـ ... با اینکه در انقلابها آنقدر می کشتند ـ یک آدمی که بی جرم کشته شده باشد، بیایند و بگویند. بیایند بگویند این جرم نداشت ... . آنطوری که فوج فوج، جوانهای ما را می گرفتند به عنوان اینکه کتاب توی خانۀ تو است، به عنوان اینکه اعلامیه تو خانۀ تو است، به عنوان اینکه با کسی که اعلامیه دارد تو [ارتباط] داری در کتابفروشی تو یک دانه کتاب یا رساله پیدا می شود، با این عنوانها می گرفتند می بردند، شکنجه می دادند، می کشتند.
زندانهای ما و زندانهای شاه
شما در تمام این مدتی که این نخست وزیر ـ نخست وزیر اسلامی ـ آمده است روی کار، یکی را پیدا بکنید که در این دادگاه انقلاب یا در نخست وزیری یا در ارتش یا در جای دیگر در این حکومت بدون جرم یک نفر را گرفته باشند، یک روز حبس کرده باشند، به یک کسی فحش داده باشند. این جمعیت حقوق بشر متوجه نیستند اینها را؟ یا می دانند و خودشان را به کری می زنند؟ خائنند اینها! اینها می خواهند ما را باز زیر بار همان [اسارتهایی] که سابق بود بکشند. ما به این حرفها گوش نمی دهیم. ما برای احقاق حق بشر، برای حقوق بشر [...] تا حالا این جمعیتی که کشته شده است برای احقاق حقوق بشر بوده است. دادگاههای ما با دقت و با همه جور و اشخاص امین [که] بوده اند این کار را کرده اند. از این به بعد باز یک قدری تخفیف داده شده است، که [یک قدری مثلاً] به آن حدّت نباشد. بعدها هم زیادتر تخفیف داده می شود؛ لکن ما با همین اشخاصی که اینطور شکنجه کردند، اینطور آدم کشتند ـ ما سفارش کردیم که در حبسها حتی به [آنها ]یک کلمۀ درشت نگویند. من اعلام کردم این را، اعلامیه داده ام، که حبسی را در حکومت اسلامی ـ ولو هر چه مجرم باشد ـ حبسی را حق ندارند به اینکه گرسنگی بدهند، حق ندارند به اینکه یک سیلی به او بزنند، حق ندارند به اینکه او را
صحیفه امامجلد 7صفحه 310
شکنجه بکنند، حق ندارند که یک کلمۀ درشت به او بگویند. آنقدری که حقش این است که محاکمه اش بکنند، هر طور جرمی که دارد به آن جرم [مجازات] بکنند، جزا به او بدهند؛ بیشتر از این نه، زاید بر این نه. یک حبس اینطوری که این شکنجه گرها، اگر یکی از ماها گرفتار آنها می شد و نسبت به آنها یک «تو» گفته بودیم آنطور با ماها رفتار می کردند، این شکنجه گرها الآن در حبس ما موجودند، الآن در حبس ایران ـ اینها ـ موجودند؛ آمدند دیدند از خارج و گفتند مطابق با تمدن است اینطور چیز، اینطور حبس.
توطئه زیر پوشش «حقوق بشر»
بیایند ببینند. همان جا در خارج نشسته اند و مزد می گیرند و قلم را برداشتند و همین طور دارند چیز می نویسند، به عنوان «حقوق بشر»! اینها اشخاصی هستند که می خواهند حقوق بشر پایمال بشود؛ نه اینکه می خواهند حقوق بشر را استفاده کنند و بگویند حقوق بشر. اینها، [برای] جوانهای ما [که] این همه کشته شدند، این همه زجر دیدند، برایشان هیچ حق قائل نیستند؛ اینها را انسان می گویند نیستند! اینها ما را بشر ـ مثل اینکه ـ نمی دانند! آن وقت چهار نفر را ما اعدام کردیم؛ برای اینکه پانزده سال، ده سال، زجر داده اند، کشته اند، قتل عام کردند، ریختند توی خیابانها به قتل عام، [...] خوب شما همه دیدید این را؛ و همه دیدند این را. آنها مطلعند از این معنا؛ نه اینکه آنجا ایستاده و بیخبر هستند. همین طوری که جزئیات حالا را مطلعند، جزئیات سابق را هم مطلع بوده اند. مطلعند، لکن خیانتکارند، بی انصافند، بشر نیستند اینها. اینها یک مزدورانی هستند که می خواهند حقوق بشر را پایمال کنند. تا حالا اینطور شده است.
و بحمدالله تا یک قدری جزای بعضی از آنها ـ البته هستند باز هم ـ داده شده است؛ لکن الآن توطئه ها هست. الآن همان اشخاصی که اهل این کارها بوده اند یک مقداری شان هستند و مشغول توطئه هستند می خواهند دوباره کار را از سر بگیرند. اینهایی که مشغول توطئه هستند، اینهایی که می خواهند دوباره مسائل را به حال اول برگردانند، دوباره یک ملت را به زیر بار بکشند، دوباره یک ملت را ذلیل کنند، دوباره
صحیفه امامجلد 7صفحه 311
حقوق یک ملت را به باد فنا بدهند ـ اینها را ـ ما اگر پیدایشان بکنیم، البته به جزا می رسانیم؛ و ان شاءالله پیدایشان می کنیم.
مطهری چه کرده بود؟!
اینهایی که مثل آقای مطهری، که اذیتش به یک مور نرسیده است ـ من قریب بیست سال این مرد را می شناسم ـ یک آدم به آن سالمی، یک آدم به آن ادب، به آن انسانیت، این را محکوم به قتلش می کنند. چرا؟ چه کرد آقای مطهری؟ کی را کشته است؟ چه کرده؟ این بشر نیست؟! این انسان فیلسوف، عالم، فقیه، این بشر نیست؟! این بشر را اینطور می کشند بدون اینکه یک جرمی داشته باشد. جرم آقای مطهری چه بود؟ چه کرده بود؟ جرم «قرنی» چه بود؟ آخر چه جرمی کرده بودند که مستحق قتل بودند؟ حالا هم لیست دارند برای کشتن یک عده ای. خیال می کنند که با کشتن آقای مطهری، یا با کشتن امثال آقای مطهری، این نهضت خاموش می شود و دوباره حقوق ملت ما پایمال می شود، و دوباره خوب، راجع به آقای مطهری این حقوق بشریها یک کلمه ننوشته اند، نگفته اند؛ ما که نشنیده ایم که بگویند. این بشر نیست؟! اعتراض نکردند، نگفتند، محکوم نکردند آن کسی را که کشته است.
حالا نمی شناسندش آقا! خوب، آن طایفه ای که این کار را کرده اند چرا محکوم نکرده اند؟ حالا اگر ما قاتل آقای مطهری را پیدا بکنیم و او را مجازات بدهیم، قصاص بکنیم، آن وقت صدایشان درمی آید که خشونت است! این خشونت نیست که بدون جهت [آدمی را بکشند؟] آخر، یکوقت یک آدمی بود که کاری کرده بود؛ جز تعلیم و تعلم این مرد کاری نداشت. یک آدمی که من قریب به بیست سال او را می شناسم و مطلع از وضع و حال او هستم و می دانم که اذیت به کسی نکرده، یک آدمی که زحمت برای این ملت کشیده است، یک آدمی که کتابنویس بوده، یک آدمی که فیلسوف و متفکر بوده، مستحق قتل است، [که] او را کشتند؟ این
صحیفه امامجلد 7صفحه 312
جمعیت حقوق بشر کجا هستند که یک کلمه نمی گویند؟ حالا ما اگر آن کسی که او را کشته است پیدا کنیم و بکشیم، یکدفعه سر قلم «حقوق بشر» باز می شود و شروع می کنند به نوشتن و [تبلیغ] کردن که خشونت است. ایران خشونت است، حقوق بشر را ملاحظه نمی کند، اینها چه جمعیتی هستند! من نمی دانم چه تربیتی اینها دارند؛ چه حیواناتی اینها هستند؟!
تربیتهای مادی و تربیتهای اسلامی
این وضع دنیای مادی است. این وضعِ این حقوق بشریهای مادی اند. این وضع دنیای مادی است که غیر از منافع مادی و غیر از منافع اربابهای خودشان هیچ چیز را ملاحظه نمی کنند؛ چون مطلع بر هیچ چیز نیستند. همه را غمض عین می کنند؛ تا آنجایی که منفعت خودشان را در خطر می بینند؛ [آن وقت] فریادشان بلند می شود. این خاصیت تربیتهای مادی است. و این نحو حکومتی که الآن هست خاصیت تربیتهای اسلامی است، معنوی است؛ که یک نفر آدم بدون جزا نباید حبس بشود؛ نباید تبعید بشود. نباید و نباید و نباید ... [حقوق] انسانی ـ اسلامی این است که ظلم نباید بشود، مظلوم هم نباید حقش ضایع بشود. نه کسی باید به کسی ظلم بکند و نباید که ظلم به دیگران کرد، نباید غمض عین کرد که حالا دیگر ظلم تمام شد رفت سراغ کارش!
... جامعه باید تربیت بشوند. حدود الهی برای تربیت جامعه است؛ نه برای انتقامجویی. اگر قاتل را نکشند، قتل زیاد می شود؛ و فِی الْقِصاصِ حَیوةٌ؛ در قصاص زندگی است. اگر ما درِ قصاص را ببندیم، هر کسی بکشد کارش نداشته باشیم، قتل زیاد می شود؛ زندگی مردم از بین می رود؛ هر کس دلش خواست هر کسی را می کشد. قصاص برای این است که زندگی بشر تأمین بشود. تربیت است، برای مصلحت جامعه است.
حدود الهی برای حفظ حقوق بشر
تمام حدود الهی برای مصلحت جامعه است. اگر آن آدمی که فلان کار را می کند و در
صحیفه امامجلد 7صفحه 313
شرع برایش فلان جزا را قرار داده اند، اگر این جزا نباشد امثالش زیاد می شود. آن کسی که رفته مثلاً با زن کسی چه کرده است، اگر چنانچه این را جزا به او ندهند، خوب، این فحشا زیاد می شود. جلو فحشا را باید گرفت. دزدها را می گرفتند و می بردند توی حبس، آنجا تعلیم دزدی می کردند! می گفتند کلاس باز شده برای کیفیت جیب بری! و چه جور جیب بری، بهتر است؟! اگر چهار تا دزد که روی موازینی که البته هست، بگیرند و جزای آنها را بدهند، دست دزدی از ایران قطع می شود، از عالم قطع می شود. چهار نفر دزد را به آنطوری که شارع فرموده است ـ آن شارعی که راضی نیست به یک بشر که هیچ، به یک حیوان ظلم بشود ـ امر می کند که باید که این جرم را کرده است این حد را هم بخورد. این برای این است که مصلحت بشر را دارد ملاحظه می کند، برای حفظ حقوق بشر است. حدود الهی برای حفظ حقوق بشر است. بشر ـ همه ـ حقّ حیات دارند؛ اگر نکشند این آدم جانی را و این آدمی که آدم کشته است، آدمکشی زیاد می شود. اگر به جرم دزدی، چهار نفر را که دزدی کرده اند و رفتند منزل مردم مالش را از بین برده اند، جزا به آنها ندهند، جنایت زیاد می شود. گرفتن و بردن توی حبس و نگه داشتن و در همان جا هم باز جیب بری را تعلیم و تعلم کردن ـ این ـ اسبابِ زیادی اش می شود. این را حبس نباید کرد؛ باید همان جزایی که گفتند بکنند و رهایش کنند برود. دیگر [زیاد] نمی شود. اگر آن کسی که به نوامیس مردم [تعرض] کرده است، با آن شرایطی که دارد بیاورند بکشند، دیگر این زیاد نمی شود. حق بشر را اسلام دارد ادا می کند.
شما که فریاد «حقوق بشر» می زنید می خواهید حقوق بشر را ضایع کنید و پایمال کنید. ... این همه بشر کشته شده است، حق ندارند دو تا بشری که این همه را کشته [اند، مجازات کنند] حالا کشتن خلاف حق بشر است؟ آخر این حرف است در عالم؟ منطق است این منطق؟
حکومت اسلامی و آرمانهای انسانی
ما امیدواریم که یک حکومت عدل اسلامی بتوانیم ایجاد کنیم؛دعا کنید بشود، ان شاءالله . آن وقت مردم عالم می فهمند که حکومت اسلام یعنی چه؛ چی هست. الآن
صحیفه امامجلد 7صفحه 314
ماهیتش مجهول است، الآن نمی دانند که وضع حکومت اسلام چه جوری است؛ خیال می کنند که نه، اگر اسلام آمد دیگر همۀ زنها را توی اتاق می کنند و در آن را می بندند! دیگر همۀ مردم را ... خوب، تبلیغات [است].
دو روز پیش از این یهودیها آمده بودند اینجا. گفته بودند به این یهودیها، به اینها ـ نمی دانم حالا، به جمعیت یهودی ـ که چنانچه این نهضت پیش برود و حکومت اسلامی پیدا بشود، همۀ یهودیها را از بین می برند! همه را می کشند! به آنها گفتم که خوب، نهضت پیش برد، الآن هم پیش برده، به شما یهودیها تا حالا یک کسی «تو» گفته؟ اذیت کرده شما را؟ اینها می خواهند که با این حرفها و با این مفت گوییها نهضت را نگذارند [به ثمر] برسد، حکومت اسلامی تحقق پیدا نکند؛ برای اینکه اگر حکومت اسلامی تحقق پیدا کند، دیگر دست اجانب از ممالک اسلامی قطع می شود؛ و آنها می خواهند که دستشان باز باشد. دیگر امثال محمدرضای پهلوی نمی تواند سلطنت و ریاست بکند، آنها می خواهند این باشد تا اینکه برای آنها هر جوری دلشان می خواهد عمل بکند. ان شاءالله این حکومت تحقق پیدا بکند و مزۀ حکومت اسلامی را، که چند صباحی در صدر اسلام بوده است ـ کم بوده است، نگذاشتند آن وقت هم ـ مزۀ حکومت اسلامی را مردم بفهمند یعنی چه.
انقلاب اسلامی، هدیه ای الهی
و حالا تکلیف ما چیست؟ تا حال این شکایتهایی است که ما از حقوق بشریها داریم. الآن تکلیف ما چیست؟ الآن ما زیاد تکالیف داریم. طبقات مختلف تکالیف مختلف دارند. یک تکلیف عمومی هست، و آن اینکه همۀ ما با همۀ قدرت و قوت که داریم سعی کنیم که این نهضت محفوظ بماند؛ این وحدت کلمه محفوظ بماند؛ این خدایی بودن نهضت محفوظ بماند که همه برای اسلام کار بکنند. همین که ما را تا حالا آورده و پیروز کرده است؛ چون برای اسلام بود، وحدت کلمه بود، همۀ ملت برای اسلام قیام کردند و پیروز شدند. خداوند تأیید کرده. الآن تکلیف همۀ ما این است که سعی بکنیم با
صحیفه امامجلد 7صفحه 315
هر چه قدرت داریم، هر فردی هر مقداری که قدرت دارد، سعی بکند که این وحدت کلمه و این اسلامیت نهضت محفوظ بماند. اگر این محفوظ ماند ما پیروزیم؛ هیچ شک نکنید. اگر ما وحدت کلمه مان و اسلامیت، این دو تا اگر محفوظ بماند، ما پیروز هستیم. ما همۀ این آشغالهایی که الآن دارند فساد می کنند و توطئه می کنند ـ همه را ـ از بین می بریم. اما شرط همین است که همۀ مردم، همۀ ملت، با هم دست به هم بدهند و این نهضت را حفظش کنند. این یک هدیه ای است که خدای تبارک و تعالی به ما عنایت کرده است. ما این هدیه و امانت را اگر چنانچه حفظ کردیم و خیانت به آن نکردیم پیروزیم. اگر خدای نخواسته خیانت به این معنا کردیم، آن وقت خوف این است که خدای نخواسته برگردد حالمان به حال اول، و بدتر.
کم کاری چرا؟
اقشار مختلف از مردم تکالیف مختلف دارند. الآن ما می بینیم که گفته می شود در ادارات کم کاری است، در کارخانه ها کم کاری است؛ این خیانت به یک مملکتی است. الآن وقت این است که کار را زیاد بکنند؛ نه کار را کسر بکنند. ما الآن مواجه با یک مشکلاتی هستیم در این مملکت، اقتصاد ما یک اقتصاد ضعیفی است؛ الآن همۀ اموال را برداشته اند و غارت کردند و رفتند. کشاورزی ما الآن کشاورزی صحیح نیست؛ الآن وقت این است که این ملت ـ که تا الآن رنج دیده است و با رنج به دست آورده است این هدیۀ الهی را ـ کار را زیاد کنند، نه کار را کم بکنند. در ادارات کم کاری چرا؟ الآن مملکت دیگر مال خودتان است؛ باید کار بکنید. در کارخانه ها کار کم کردن چرا؟ سستی چرا؟ بیکاری چرا؟ مال خودتان است؛ باید کار بکنید. در زراعت چرا کم کاری بشود؟ کسانی که در این قشرها هستند باید کار بکنند؛ هر مقداری که می توانند کار بکنند. اگر بتوانند زیادتر از سابق کار بکنند؛ کسر نگذارند. مملکت احتیاج به کار دارد، احتیاج به کشاورزی دارد، وزارتخانه ها احتیاج دارند که کار بکنند؛ کار بشود، معطل نکنند مردم را ...
صحیفه امامجلد 7صفحه 316
هشدار به گرانفروشان
می آییم سراغ تاجر و بازرگان و کاسب، و این سنخ جمعیت. الآن روزی است که باید به این ملتی که در طول زمان تاریخ زندگی این پدر و پسر و بعد هم در حال انقلاب، [رنج کشیده اند، خدمت کرد] بازارها تقریباً حدود یک سال و نیم و چقدر یا تعطیل بود یا نیمه تعطیل بود و بسیاری از مردمِ ضعیف ضعیفتر شدند. امروز روزی نیست که استفاده چی ها راه بیفتند و بخواهند استفاده کنند؛ روز حمایت است امروز. از برادرانشان باید حمایت کنند؛ نه اینکه یک جنسی را که به ده تومان می خرند به صد تومان بفروشند. گرانفروشی امروز خیانت است به یک مملکت اسلامی. این خیانت را نکنند اینها؛ یک قدری با مردم ملایمت کنند. برادران خودتان هستند. با این برادرهایی که خون داده اند ... شما تاجرهای محترم که نبودید در این میدانها. من که می دانم شماها نبودید؛ آنهایی که بودند این کاسب جزء بود و این حمال بود و این کارگر بود و این طلبه بود و آن ـ عرض می کنم ـ دانشگاهی بود؛ که همه فقیرند. این طبقه بودند که این نهضت را پیش بردند و خون خودشان را و جوانان خودشان را دادند و این نهضت را پیش بردند. حالا انصاف است که یک تاجر معتبری که دارای کارخانۀ کذاست، دارای کذا و کذاست، و آن بالاها نشسته و تماشا کرده و اینها خون خودشان را داده اند و پیش برده اند، حالا همراهی نکند؟ اجحاف کند با این طایفه؟ قیمت اجناس را همچو بالا ببرد که این ضعفا نتوانند بخرند؟ زندگی شان مختل بشود؟ خوب، باید اینها با برادرهای خودشان، با آنهایی که در این راه زحمت کشیده اند، اهل وطنشان هست، اهل دینشان هست، با اینها باید همراهی کنند؛ گرانفروشی نکنند. نگذارند یکوقتی ما روی تکلیفهای الهی باهاشان عمل بکنیم. خودشان جلوگیری کنند از مسائل. یک روز اگر ما روی تکلیف الهی عمل بکنیم، کارشان زار است. نگذارند اینطور بشود. این هم یک باب است که مال یک طایفه.
مشکلات اجتماعی
یک طایفه هم این قاچاقچیها؛ هروئین فروش و قاچاقچی [که] اسلحۀ قاچاق
صحیفه امامجلد 7صفحه 317
می آورد. این هم یک درد و بلایی است که الآن به جان این ملت افتاده است. اینها درجۀ اول خائنین هستند به این مملکت. تریاک آوردن و پخش کردن بین مردم، هروئین آوردن و پخش کردن بین جوانهای ما، ملت ما را از بین خواهد برد. اینها خودشان قبل از اینکه آن عذاب الهی برایشان بیاید، قبل از اینکه آن شلاق الهی به آنها بخورد، خودشان ملاحظه بکنند و نکنند. ترک کنند این را؛ این جنایت است، این کشیدن جوانهای برومند ماست به از بین رفتن، این فساد نسل است؛ نسل را فاسد می کند. کاسبی مگر قحط است که انسان هروئین فروشی بکند؟! کاسبی دیگر بکن! برو کار دیگری بکن! قاچاقچی؟! آن هم قاچاق هروئین و تریاک و قاچاق اسلحه از خارج؛ که یکوقت به دست دشمنها بیفتد و مملکت را به هم بزند. این هم یک باب است.
یک باب هم قضیۀ زراعت است، که باید آن کسانی که زراعت می کردند و حالا به واسطۀ یک جهاتی فرار کردند از آنجا و آمدند و بازی شان دادند و آوردند و با آن وضع در اطراف شهرها اسکانشان دادند، برگردند سراغ زراعت خودشان، زمینهای خودشان. اینها الآن دیگر آزادند زراعت بکنند؛ دولت هم به قیمت خوب ازشان می خرد.
ما الآن وضعمان طوری است که همه مان باید کمک بکنیم به این کشور. همه باید دلسوزی بکنیم برای این ملت. ملتی است که مثل ملت جنگزده ـ جنگزده است واقعاً ـ ملتی است که در خیابانها جنگ کردند. مگر جنگ غیر از این بود؟ منتها آنها توپ و تانک داشتند، اینها مشت داشتند و ارادۀ قوی ـ یک ملت جنگزده، یک ملت خیانتزده، یک ملت جنایتزده، یک ملتی که فقیرش کردند و رفتند، انصاف نیست که حالا اقشار مختلفه ای که دستشان به دهنشان می رسد با این ملت باز همان کاری را بکنند که آنها می کردند به صورت دیگر. همان خیانتهایی که آنها می کردند: آنها می بردند می کشتند تو حبسها و اینها، اینها با هروئین می کشند! این بدتر از قتل است.
باید ما بیدار بشویم آقا! باید موافق اسلام عمل کنیم، انسان باشیم ما، باید انصاف داشته باشیم ما. دردها زیاد است و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی همان طوری که تا حالا با رحمت خودش با ما عمل کرده است، باز هم با رحمت خودش عمل بکند که ما
صحیفه امامجلد 7صفحه 318
بتوانیم این نهضت را به آخر برسانیم و مملکت خودمان را از چنگال اجنبیها نجات بدهیم و اشخاص خائن را هم به سزای خودشان برسانیم.
ان شاءالله خداوند همۀ شما را حفظ کند. موفق باشید؛ سلامت باشید؛ برای مملکت خودتان خدمت بکنید.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
[در پاسخ یکی از حضار دربارۀ پدید آوردن تشکیلاتی به منظور مساعدت به مستمندان، امام فرمودند:]
هر کدامشان دیگر دست خود آقایان است که تشکیل بدهند هر چیزی را که می دانند برای مملکت مفید است، برای ملت مفید است. الآن همۀ قشرها احتیاج دارند؛ یعنی همۀ قشرها. این قشر ضعیف احتیاج به کمک دارند. به هر راهی که می توانید کمک بکنید. ان شاءالله موفق باشید.
صحیفه امامجلد 7صفحه 319