سخنرانی
زمان: 1 خرداد 1358 / 25 جمادی الثانی 1399
مکان: قم
موضوع: مشکلات در ارتش ـ احساس مسئولیت و خدمت به ملت
حضار: فرماندهان ارتش
بسم الله الرحمن الرحیم
نابسامانیهای بعد از انقلاب و لزوم کمک همگانی
من تمام این مشکلاتی که شما گفتید و آن مشکلات که ایشان گفتند و زیادی از اینها، من می دانم و مطلع به این مشکلات هستم. من هم می دانم که ارتش تا سلسله مراتبش محفوظ نباشد و تا تحت یک ضابطه نباشد نمی شود به او ارتش گفت. ارتش که آن پایینتری از بالاتری اطاعت نکند این ارتش نمی تواند یک ارتشی باشد که دفاع بکند از مملکت. این شکی نیست. چنانچه می دانم که روحیۀ بعضی از قشرهای اینها هم به واسطۀ همین مسائل که مع الأسف پیشتر بوده است، و بعد واقع شده است؛ اینها هم یک قدری سست شده اند در مسائل. این را هم من می دانم. چنانچه می دانم که کمیته ها در همۀ ایران، در همه جا؛ یک نابسامانیهایی دارند؛ یک اختلافاتی هست. همۀ اینها را من اطلاع دارم. مشکلات معلوم است. حل مشکلات یک قدری محتاج به زمان است. الآن مشکلات برای دولت زیاد؛ برای ارتش زیاد؛ برای سایر اقشار زیاد؛ و مع الأسف در این وقت زیادتر شده است؛ و حالا هم باز رو به زیادی است. لکن رفع مشکلات یک امری است که آنی نمی شود؛ در چند روز و چند هفته و چند ماه نمی شود. این باید با تدریج رفع بشود. و مهم این است که ما همه مان و هر فردی خودش را مکلف بداند به اینکه باید حالا خدمت بکند.
یکوقت مثلاً بود که ما می گفتیم ما چه کار داریم به اینکه مرزها چه است. این با ارتش است. خوب، حالا ارتش خودش است خوب، شما می گفتید ما چه کار داریم که در
صحیفه امامجلد 7صفحه 434
داخل شهر، بین شهرها چه می شود. ژاندارمری این کار را بکند. ژاندارمری می گفت من چه کار دارم که داخل شهر چه می شود؛ این را باید شهربانی بکند. هر کدام به عهدۀ دیگری واگذار می کردند. البته در مواقعی که مواقع عادی است مسئله همین طور است؛هر رشته از اینها مأمور یک خدمت هستند؛ اما در مواقعی که غیر عادی است مطلب، عادی نیست، مثلاً فرض بفرمایید که جلوگیری از خرابکاریهایی که [در] قشر زارع و قشر دهقان می شود، این [را] ژاندارمری [باید ]جلویش را بگیرد. اما وقتی که شما دیدید که کشورتان اگر زراعت نداشته باشد، اگر نتوانند اینها آن زراعتی را که کرده اند جمع بکنند، کشور به خطر می افتد، احتیاج زیاد می شود، گرسنگی زیاد می شود، اینجا دیگر وقتی که گفته می شود که ارتش هم به کمک ژاندارمری برود، اینجا دیگر نباید رؤسا بگویند که این به ما محول نیست؛ ما باید سرحدات را نگه داریم. یا اگر دیدیم سرحدات ما الآن طوری است [که] دارند از آن طرف اسلحه وارد می کنند، دارند اشخاص فاسد وارد می شوند، وارد می شوند با اسلحه، اسلحه وارد شود ودست اشخاص فاسد بیفتد، که این اسباب این می شود که یکوقت ما بفهمیم یک دستۀ فاسدی مخالف با ملت، مخالفت با کشوری، مخالف با اسلام، اینها مسلح شده اند، یکوقت ما بیدار بشویم که نتوانیم دیگر جلو آنها را بگیریم، اینجا دیگر نباید ژاندارمری فکر این را بکند که من برای بین شهرها هستم.
ژاندارمری باید کمک کند به ارتش، سپاه انقلاب هم کمک کند به اینها که نگذارند این بشود. یکوقت که وقت آشفتگی است، مثلاً فرض کنید زلزله بیاید و یک جایی را خراب بکند، شما ببینید برادرانتان زیر این خرابیها مانده اند و دارند جان می دهند، شما نمی توانید بگویید که این مال شیر و خورشید سرخ است؛ به من چه ربطی دارد. هر انسانی خودش رامکلف می داند، به هرعنوان، هرجوری که باشد، برود اینها را نجات بدهد.
لزوم بیداری در مقابل توطئه ها
مملکت ما امروز یک آشفتگیهایی دارد. البته نه آشفتگی که نشود اصلاحش کرد.
صحیفه امامجلد 7صفحه 435
اینها چیزی نیستند. اینهایی که حالا دارند آشوب می کنند الآن چیزی نیستند، لکن اگر ما غفلت کنیم ممکن است این[ها] چیزی بشوند. من حالا الآن از اینها هیچ خوفی ندارم؛ برای اینکه یک ملتی همۀ اقشارش با هم بودند و همه یک مطلب را خواستند همان طور که دیدید که همۀ ملت که با هم بودند، نتوانستند قدرتهای خارجی این ملت را از آن کاری که دارد منحرف کنند، ما هیچ خوفی نداریم که این چند تا فاسدی که مانده است اینها یک چیزی باشند. لکن دشمن هر چه باشد نباید ما او را کم بشماریم. این کم ممکن است کم کم زیاد بشود؛ و زیاد دارودسته پیدا بکند. ما باید بیدار باشیم. با بیداری، با توجه؛ یک نفر هم که دیدیم [که] مخالف است برویم سراغش جلویش را بگیریم. نباید ما فرض کنیم که خوب، بیاورند چهار تا تفنگ از خارج؛ ما الحمدلله خودمان چه داریم. نخیر، باید ما با تمام قدرت و قوه هر چه می توانیم، اگر سرحدات را دیدیم که اسلحه وارد می شود، همۀ قوا رو هم بروند جلویش را بگیرند نگذارند وارد بشود. این اوقاتِ غیر عادی کارها غیر عادی نباید واقع بشود. نباید روی آن ترتیبی که پیشتر بوده است واقع بشود. من آقایان که اینجا بودند، آقایان رؤسای ژاندارمری و رئیس ستاد، به آنها راجع به این سرحدات سفارش کردم. ما می خواهیم خیلی بهتر بشود. من آن وقتی که می بینیم که در ارتش گاهی وقتها یک مسائلی واقع می شود که مورد اشکال است، مثلاً متن دستور انتقال زندانیهای نظامی از زندان قصر ـ این را مطلعید ـ ما وقتی که ببینیم که زندانیان نظامی را می خواهند اینها یکجا بگذارند، و تو ذهن ملت ما بیاید که این یک توطئه ای است ـ من نمی گویم هست؛...احتمال دادند که اینها را می خواهند فرار بدهند، اینها می خواهند توطئه کنند؛ من می دانم که اینها نمی توانند دیگر توطئه کنند، این را می دانم؛ لکن وقتی واقع شد یک همچو مسئله ای، برای ما سوءظن پیدا می شود برای ملت سوءظن پیدا می شود؛ چرا باید اینطور باشد؟ اینها باید یک قدری سر و صورت پیدا کنند.
جرمهای بخشودنی و نابخشودنی
من هر وقت صحبت شده است ـ چون شما یکی اش را دیدید ـ من در هر اجتماعی
صحیفه امامجلد 7صفحه 436
که بودم ـ اجتماعات زیاد؛ نه حالا؛ خیلی مدت است، ... راجع به ارتش و ارتش باید چه باشد و مردم باید با ارتش چه باشند، این را زیاد صحبت کرده ام، یک دفعه دو دفعه نه، و حالا هم باز وقتی که یک اجتماعی باشد البته صحبت می کنم. لکن باید ارتش هم همان طوری که ما می خواهیم آنها مجهز باشند؛ مجهز بشوند. با یک لفظ نمی شود کار را درست کرد. ما می گوییم، نه اینکه نمی گوییم. گفته ام من مکرر. و گناه صغیره در مقابل گناه کبیره نه. مسئله در این وقت دروغ گفتن است که شما آن روز می گفتید؛ نه، مسئله این نیست. در یک همچو وضعیتی که یک اشخاصی داریم که جنایتکارند آن کبیره است، اینکه من می گویم آن کبیره است، مقابل آن جنایتکارها صغیره است. این صغیره و آن صغیره، این صغیره و آن کبیره، غیر از این است و لهذا ما که می گوییم صغیره را ما بخشیدیم معنایش این است که مادون آن جنایتکار و خیانتکار است. قضیۀ آمدن در پادگانها و تصرف در این، البته خلاف است. نباید این. من گفته ام و باز هم تکرار خواهم کرد که هم در ادارات و هم در بالاتر، در ارتش و در ژاندارمری و در شهربانی، این سه تا قوه ای که باید روحیه شان قوی باشد، این نباید از تحت اختیار فرماندهان خارج بشود. یک کسی بیخود برود آنجا در شهربانی برود، یکی بردارد برود، غلط است. این یک مسئله ای است بسیار غلط است و ما هم این را سفارش کردیم که نباید بشود. باز هم ان شاءالله سفارش می کنیم. این بِلا اشکال است. لکن توقع این معنا که یک جنایتکار باید بخشیده بشود، یک کسی که بیست سال خیانت کرده است باید بخشید... .
در هر صورت این مسئله که حالا فرض کنید که در آن وقت رفته است توی خیابان و یک کاری هم کرده است، و نه آدم کشته است نه خیانت کرده نه چه، خوب آنها معلوم است، آنکه من گفتم ما صغایر را بخشیدیم، صغیره مقصودمان مادون جنایت و مادون خیانت است و ان شاءالله یک روزی هم من تفسیرش خواهم کرد این را. ان شاءالله .
قطع دست استثمارگران
من امیدوارم که همه تان موفق باشید؛ مؤید باشید. امروز روز خدمت است. امروز
صحیفه امامجلد 7صفحه 437
هیچ یک از شما نمی توانید از زیر بار مسئولیت خارج بشوید. یک مسئولیت وجدانی است، دینی است، الهی است؛ ملی است. امروز شما نمی توانید بگویید که خوب من زحمت بکشم آن وقت فرض کنید که یک کس دیگری منفعتش را ببرد. من هم بگویم که خوب ما زحمت بکشیم یک کس دیگر چه کار بکند. امروز دیگر آن جور نیست. آنهایی که منافع شما را از بین می برند و شما را استثمار می کردند نیستند. الاّ شاید کمی، که نمی توانند کاری بکنند. الآن کسی شما را نمی تواند استثمار کند. الآن یک مملکتی است مال خود شما. یعنی شما نظرتان، هر یک ما نظرمان، به مملکت مثل نظرمان به عائلۀ خودمان باشد؛ یک قدر هم بیشتر، یعنی خیلی هم بیشتر، همه را ما عائلۀ خودمان بدانیم. مملکت مال خود شماهاست؛ مال همۀ ماهاست و این آشفتگیها باید به دست ماها درست بشود.
احساس مسئولیت نمودن تمامی افراد
هر فرد یک فرد است لکن یک فرد به اندازۀ یک فرد کار ازش می آید. اجتماع از افراد درست شده است. اگر از فرد کاری بر نمی آید، از شما هم کاری بر نمی آید. یک سنگ مثلاً صد خرواری را یک نفر نمی تواند بلند بکند؛ باید هزار نفر جمع بشوند دورش؛ لکن هر یک اینها یک مقدار قوه ایجاد کرده اند. اینطور نیست که من دخالت نداشته باشم. من به اندازۀ خودم فشار دارم، شما هم به اندازۀ خودتان، او هم به [اندازۀ خودش]. این قوا وقتی که رو به هم رفته جمع شد، آن وقت یک سنگ چند خرواری بلند می شود. یک قطره باران یک قطره است؛ از یک قطره هم نمی شود یک سیل درست شود؛ لکن این قطره ها وقتی که با هم جمع شدند می شود یک سیل. و این سیلها وقتی با هم جمع شدند می شود یک دریا. افراد حکمشان این است: مثل قطره ها می مانند. وقتی تنهایند کار ازش می آید، اما نه آن کار بزرگ. از او یک مقدار کار می آید، اگر این قطره بنشیند کنار بگوید من که قطره ام کار از من نمی آید، آن قطره هم بنشیند کنار بگوید: [از] من هم کار نمی آید، هیچ کاری انجام نمی گیرد. هر قطره باید بگوید به اندازه ای کار
صحیفه امامجلد 7صفحه 438
از من بیاید انجام می دهم. وقتی اینطور شد، یک همچو حسی در یک ملتی پیدا شد که همۀ افراد خودشان را موظف دانستند به اینکه هر کس در هر جا هست کار کند برای کشور خودش، 35 میلیون آدمی می شود که کار می کنند برای ملت، محال است که آن وقت کارشان درست نشود. اما اگر بنا شد که شما رفتید سراغ کارتان بگویید به من چه، من که زورم نمی رسد به این کار، من هم بگویم خوب من یک طلبه هستم، من هم زورم نمی رسد، آن یکی همین طور، کارگر هم همین طور، همه چیز باقی می ماند سر جای خودش.
احترام به ارتش اسلام
همۀ ما موظفیم به اینکه هر کدام به اندازه ای که ازمان کار می آید به همان اندازه کار بکنیم. محول نکنید شما به ما و ما به شما، ما همه به ژاندارمری، ژاندارمری به شما. هر کس در هر جایی که دارد، هر کس در هر جایی که دارد مشغول کارش بشود و تقویت کنند. شماها صحبت کنید تقویت کنید رفقایتان را. تحذیرشان کنید از اینکه اینهایی که دارند تحریک می کنند شما را که نه، نباید شما مثلاً سلسله مراتب را حفظ کنید، اینها خیانتکارند، اینها می خواهند نگذارند یک ارتشی درست بشود. اینها می خواهند نگذارند یک مملکت آباد بشود. اینها را باید موعظه کنید، بگویید؛ اشخاص بیایند بگویند به اینها و آنها را بیدارشان کنند، ان شاءالله من بعداً هم که .... به صحبتهایی که تا حالا کردم توجه کنید. من شاید مکرر این کلمه را گفته ام که آنهایی که خیانتکار بوده اند و جنایتکار یا فرار کردند یا گرفتار شده اند و الآن اینهایی که هستند اشخاصی هستند که برای اسلام دارند کار می کنند. الآن این ارتش، ارتش اسلام است و ارتش اسلام احترام دارد و کسی حق ندارد این احترام را از آنها سلب بکند و خوب عرض می کنم گفتنْ یک مطلب است؛ وادار کردن به اینکه یک همچو کاری را اشخاصی که می کنند اشخاص دیگر جلویش را بگیرند مسئلۀ دیگر است که این باید بشود و ان شاءالله می شود این هم.
در هر صورت شما مطمئن به [این] معنا باشید که اینطور نیست که گفته می شود که
صحیفه امامجلد 7صفحه 439
خیر، همه را می آیند می گیرند می برند! مسئله این حرفها نیست. شما حالا برادران ما هستید، نشستیم با هم صحبت می کنیم. این دیگر قضیه این نیست که ما با شما دشمن باشیم یا شما با ما دشمن باشید، ما همه با هم دوست و برادر هستیم و باید ان شاءالله این بار را همه با هم به منزل برسانیم و من این مسائل را که می گویید می دانم و برای من هم ... تأسف دارد از اینکه همچو خلاف قاعده هایی می شود. ان شاءالله امیدوارم که تدریجاً جلویش گرفته بشود. و من اعلام می کنم راجع به این معنا که به این ترتیب نباشد. اگر خدای نخواسته معلوم شد که یک نفری هم فرض کنید یک شخصی است که کذا و کذا است، این باید روی موازین به آن کسی که فرماندهش است اطلاع بدهند و روی موازین عمل شود. من ان شاءالله این را عمل خواهم کرد. خداوند ان شاءالله شما را حفظ کند.
صحیفه امامجلد 7صفحه 440