سخنرانی
زمان: 19 خرداد 1358 / 14 رجب 1399
مکان: قم
موضوع: همکاری مردم با نیروهای نظامی و انتظامی در حراست از کشور
حضار: فلاحی، ولی الله (فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران) ـ گروهی
از معاونان و فرماندهان و پرسنل هوانیروز
بسم الله الرحمن الرحیم
وظیفۀ نیروها در اوضاع بحرانی
این نیروهای مختلفی که در کشور، یا در هر کشوری، هست، که هر کدامشان یک وظیفۀ خاصی دارند، یکی شان وظیفه دارند که در سرحدات باشند، یکی وظیفه دارد که در دریا باشد، یکی وظیفه دارد که در بین شهرها باشد، یکی وظیفه در داخل شهر، اینها در اوقات عادی اینطور است: وقتی اوقات عادی است، اینها هر کدام در آن محلی که هستند وظیفۀ خودشان را انجام می دهند. اما اگر یکوقت امر غیر عادی پیش آمد، برخلاف عادت همیشگی پیش آمد، این دیگر آنطور نیست که کسی که ژاندارمری است بگوید من به سرحدات کار ندارم؛ یا آنکه در سرحدات است بگوید که من در بین شهرها کار ندارم. این نظیر این می ماند که اشخاصی که هر کدام در شهر شغل خاصی دارند، مشغول یک کاری هستند در اوقات عادی، یکوقت زلزله می آید و خرابی می کند، اینجا دیگر حق ندارد که اداری بگوید که من حالا پشت میزم نشستم مشغول بررسی امور اداری هستم؛ یا بازاری بگوید که من شغلم بازار است و من باید چه بکنم. همۀ اینها به حسب وجدان و به حسب عقل و به حسب شرع موظفند که بروند و زلزله زده ها را نجات بدهند.
مسئولیت همگانی در شرایط بحرانی
شما می دانید که الآن باز ما در حال انقلاب هستیم. البته یک راههایی را رفتیم؛ ولیکن
صحیفه امامجلد 8صفحه 71
باز هم حال انقلاب است؛ حال غیر عادی است. در این حال غیرعادی، که الآن سرحدات ما وضعش وضع صحیحی نیست. و هر روز تقریباً از اطراف به ما خبر می دهند که اسلحه وارد می شود، مواد مخدره وارد می شود، اشخاص قاچاقی وارد می شوند و در بین شهرها هم باز یک شلوغیهایی هست، در داخل شهرها هم باز این عناصر ضد انقلاب هستند، الآن یک وضع انقلابی ما داریم، در این وضع انقلابی باید همۀ قوا توجه به همۀ مقاصد داشته باشند. آنکه در سرحد است اگر یکوقتی در داخل یک عده ای می خواهند انقلاب کنند، می خواهند بر ضد انقلاب عمل کنند، می خواهند خرابکاری کنند، و اینهایی که در داخل شهرها هستند نمی توانند جلوی اینها را بگیرند، آنها باید بیایند سراغ این کار و این کار را انجام بدهند، برای اینکه سرحدداری برای حفظ مملکت است. چنانکه در شهرها ژاندارمری می خواهد انتظامات را برقرار کند، این برای حفظ نظام است؛ اگر ژاندارمری دید که سرحدات به هم خورده است، دارد از دست می رود، این ژاندارمری دیگر حق ندارد بگوید که من مال بین شهرها هستم؛ یا مثلاً قوایی که در داخل شهرند، هوایی، زمینی، دریایی ـ همۀ اینها موظفند الآن. الآن همۀ قوای انتظامی موظفند به اینکه مراقب باشند همۀ مملکت را؛ چنانکه همۀ مردم موظفند. و این انحصار به قوای انتظامی ندارد. ما نباید بنشینیم بگوییم که حفظ نظم با قوای انتظامی است. نه. اگر در حال عادی بود، حفظ نظم با قوای انتظامی بود. اما اگر حال غیر عادی شد، مردم هم موظفند که کمک کنند به قوای انتظامی، قوای انتظامی را تنها نگذارند؛ پاسدارها هم موظفند؛ خود مردم هم موظفند. در حالی که الآن در مملکت ما آرامش پیدا نشده، آنطور که می خواهیم، الآن همۀ شما و همۀ ما موظف هستیم به اینکه مراقب همۀ احوال باشیم. اگر یکوقت دیدیم که مثلا در یک شهری یک صدایی بلند شد که برخلاف عادت است و محتمل است که یک انفجار مثلا مهمی پیش بیاید، باید اینها هر کدام، در هر محلی که هستند، صاحب منصبهاشان اجازه به آنها بدهند، امر به آنها بکنند، که بروید سراغ این کار، این کار را چه بکنید. چنانکه قوای ژاندارمری هم همین طور: اگر یکوقت دیدند سرحدات جوری شده است که دارد متزلزل می شود، اینها نباید بنشینند بگویند که
صحیفه امامجلد 8صفحه 72
آنجا را باید ارتش درست کند. اینها باید خودشان بروند و آنها هم کمک کنند، و سایر مردم همه.
وظیفۀ دفاع برای مردان و زنان
همان طوری که در اسلام وقتی که دفاع پیش می آید، دیگر قضایا این نیست که مرد باید باشد و بالغ باید باشد. و چه باید باشد. وقتی قضیۀ دفاع از یک مملکت اسلامی پیش آمد، بچه، بزرگ، مرد، زن، همه موظفند که بروند دفاع بکنند. مسئله غیرعادی است. مسائل عادی یکجور است، مسائل غیر عادی [جور دیگر] و در این وقتی که مسئله غیرعادی است انتظامات هر گروهی بیشتر از اوقات عادی مطلوب است. اطاعت پایین از بالا، حفظ نظام، حفظ مراتب، حفظ سلسله، در وقتهای عادی لازم است، اما در وقت غیرعادی بیشتر لازم است؛ برای اینکه اگر بنا باشد که در وقت غیرعادی هرکسی بخواهد حرف دیگری را نشنود و هیچ کس تحت نظمی نباشد، این اسباب این می شود که یک کشور به باد برود.
رعایت سلسله مراتب
بنابراین الآن همۀ قوا موظفند که سلسله مراتب را حفظ کنند، و اوامر بزرگترها را، آنهایی که به حسب قواعدِ سلسله مراتب باید از آنها اطاعت کنند، باید اطاعت بکنند. و البته صاحب منصبها هم باید متوجه این معنا باشند که الآن زمان طاغوت نیست که هر کاری بخواهند بکنند، و هر ظلمی بخواهند بکنند، بکنند. اینها باید با آنها با کمال احترام پدری رفتار کنند آنها هم باید اطاعت بکنند. الآن که وضع غیر عادی است، این مطلب بیشتر باید توجه به آن بشود. بیشتر انتظامات، سلسله مراتب، حفظ بشود.
در هر صورت، من امیدوارم که خداوند شماها را حفظ کند. و من متشکرم از اینکه شماها در یک موقعی که آنطور خونریزی بود و آنطور انقلاب بود کمک کردید. و قوای انتظامیه سهم بزرگی در این باب دارند. خداوند همه شان را حفظ کند و موفق بشویم همۀ ما به اینکه این کشور را به حال عادی و حالی که بتواند این کشور خودکفا باشد و احتیاج
صحیفه امامجلد 8صفحه 73
به هیچ جا نداشته باشد در هیچ چیز. ان شاءالله همه سالم باشید و موفق.
[امام در جواب سخنان یکی از حاضران فرمود:]
من گمان می کنم که هیچ پاداشی بالاتر از آن پاداشی که خدای تبارک و تعالی به شما می دهد، و به خدمتگزارها می دهد هیچ پاداشی بالاتر از آن نیست. و هیچ پشتوانه ای بالاتر از ایمان نیست. وقتی که یک قومی، یک گروهی، ایمان داشتند، ایمان به خدا داشتند و موظف می دانستند به حسب آن ایمان که خدمت بکنند، این از همۀ پشتوانه ها برای این گروه، برای انسانها، بالاتر است. البته من از شماها تشکر می کنم؛ و ملت هم قدر شما را می دانند. آنها هم اینطور نیست که قدردانی نکنند. آنها هم قدردانی می کنند. ما همه قدردانی از شما و همۀ قوای انتظامیه می کنیم. شما در یکوقتی که مملکت در حال آتش بود کمک کردید. و این کار ارزنده ای بود که فراموش شدنی نیست. خداوند همۀ شما را تأیید کند؛ و خداوند پشتیبان همه باشد. ملت هم پشتیبان شماست، و ما هم دعاگو.
[امام پس از سخنان یکی دیگر از حضار فرمود:]
در هر صورت، شما به آنها تذکر بدهید. ما توقع نداریم [نسبت به ما] که یک مملکتی که برای اسلام قیام کرده، و [برای دفع ] کسانی که مخالف با اسلام و با مصالح مسلمین بوده اند و دستهایی که به این مخالفان کمک می کردند ملت ما به رسم اسلام و با قدرت اسلام قیام کرده، متوقع نیستیم که کسانی که مسْلمند و دولتهای اسلامی هستند آنها خدای نخواسته مخالفتی با جنبش اسلامی داشته باشند. مخالفت با این، مخالفت با اسلام است یا خدای نخواسته یک موافقتی با دستگاههای دیگری که می خواهند باز اسلام را عقب بزنند، و یک رژیمهای فاسد بیاورند. ما همچو توقعی نداریم از دولتهایی که رؤسای دولت اسلام هستند، ما انتظار این را داریم که قدرتهای اسلامی تقویت کنند ملت ما را؛ نه اینکه ـ اینطور که گفته می شود و نباید باور کرد ـ دولت کویت هم کمک بکند به مخالفین اسلام و به اشخاص منحرف. این اگر یک مطلبی باشد، این برخلاف صلاح خود شما است؛ و برخلاف صلاح مسلمین است. در حدود این حرفهایی که گفته شد.
صحیفه امامجلد 8صفحه 74