سخنرانی
زمان: 28 خرداد 1358 / 23 رجب 1399
مکان: قم
موضوع: خودداری از توجه به مسائل فرعی و اهتمام به تصویب قانون اساسی
حضار: اعضای انجمن ندای اسلام قم
[بسم الله الرحمن الرحیم]
جهاد در راه رفاه مستضعفان
عرض می کنم که اول باید تشکر کنم از شماها که در جنوب شهر یک همچو فعالیتها را می کنید. این یک جهاد بزرگی است برای شما، و خداوند شما را ان شاءالله تأیید می کند.
قضیۀ اینکه برای رفاه آنجا، برای چی آنجا، اینها هم در نظر گرفته شده است، و شاید زود هم این کارها بشود. بنابر ـ این است که ـ در همین جهاد برای ساختن، جهاد سازندگی، به قشرهای پایینتر بیشتر توجه بشود و جنوب شهریها و روستاها و اینها، بیشتر به آن توجه بشود، اینطور نیست که از آن غفلت بشود. البته خوب، یک قدری معطلی دارد؛ یک قدری مسائل مشکلتر که اساسیتر است، الآن در کار هست. شما می دانید که الآن قضیۀ قانون اساسی در کار است. قضیۀ قانون اساسی اساس حکومت اسلام است. ما اساس حکومت را باید درست بکنیم و بعد برسیم سراغ اینکه کارهای حکومت باید چه باشد.
خطر نادیده گرفتن اصول و اولویتها
غالباً در هر انقلابی وقتی که یک پیروزی حاصل شد، آن وقت مردم متوجه به گرفتاریهای خودشان می شوند. قبل از پیروزی توجه دارند به اینکه برسند به پیروزی؛ وقتی فهمیدند حالا پیروز شدند، یک سستی پیدا می شود؛ توجه به گرفتاریها زیاد می شود؛ نظیر اینکه یک قافله ای وقتی که از این منزل می خواهد به یک منزل دیگری
صحیفه امامجلد 8صفحه 197
برود، مثلاً چهار فرسخ ـ آن وقت قوافل سابق؛ تا توی راه بودند خستگی نبود. همچو که می رسیدند به منزل، آنجا خستگی حاصل می شد. خستگی توی منزل حاصل می شود. آن وقت دیگر اگر به آنها می گفتند که پاشوید یک نیم فرسخ دیگر بروید نمی توانستند، آنجا چون رسیدند به منزل، سستی می کنند. قضیۀ انقلابات هم اینطوری است که وقتی که همه داریم با هم حرکت می کنیم که آن سد را بشکنیم، خسته نمی شویم؛ سستی پیدا نمی شود؛ هر چه جلو می رویم قویتر می شویم. وقتی که رسیدیم به یک جایی که سد را شکستیم و اعتقادمان این شد که الحمدلله پیروز شدیم، آن وقت برمی گردیم سراغ اینکه زاغه نشینان وضعشان چه جوری است؛ اداره ایها وضعشان چه جوری است؛ ارتشیها وضعشان چه جوری است؛ مردم کوچه و بازار را باید چه کرد؛ مدارس را باید چه کرد. اینها برای این است که ما خودمان را پیروز فرض کردیم، حالا برمی گردیم به مسائل خودمان. اما اگر ما همین معنا را درست دقت کنیم، پیروزی ما در آن وقتی است که آن مسائل اصلی ما لااقل درست تحقق پیدا بکند. از مسائل اصلی ما یکی اش تحقق پیدا کرده و آن رفراندم برای جمهوری اسلامی است؛ اما قانون اساسی که اساس یک مملکت است و بعد هم مجلس شورا که باید باشد در یک مملکتی، رئیس جمهور باید باشد، این مراحل باز برایمان مانده است. اگر بنا باشد که ما حالا به خیال خودمان پیروز شده باشیم، آن وقت من که طلبه هستم بروم سراغ طلبگی خودم، و شما آقایان هم بروید هر کدام سراغ کارهای خودتان، گرفتاریهای خودتان؛ این مسائل اصلی ممکن است یکوقت خلل به آن وارد بشود و خطرناک است.
مخالفت با اسلام، انگیزۀ کارشکنیها
به نظر من می آید که شما، همۀ آقایان، همۀ قشرها، زنها، مردها، دانشمندها، غیردانشمندها، همه، الآن همّشان را صرف این بکنند که این قانون اساسی به تصویب برسد. یعنی کسانی که می خواهند مخالفت با این بکنند الآن زیادند؛ زیادند اشخاصی که مخالفت می خواهند بکنند، و عمدۀ مخالفتشان هم همین است که نمی خواهند اسلام
صحیفه امامجلد 8صفحه 198
تحقق پیدا بکند، آنها می ترسند از اسلام؛ چنانکه اربابانشان هم از اسلام می ترسند. الآن همۀ ما تکلیفمان این است که گرفتاریهای خودمان را که زیاد است ـ من می دانم گرفتاری زیاد است، گرفتاری زاغه نشینان را می دانم چقدر زیاد است ـ گرفتاریهای خودمان را عجالتاً تا یکی، دو، سه ماهی که این قانون اساسی باید تصویب بشود و مجلس شورا درست بشود و رئیس جمهوری تعیین بشود، عجالتاً اینها را یک قدری سبک بگیرید، خیال نکنیم مطالب اینهاست.
اصول را باید ما حفظ بکنیم؛ وقتی اصول تحقق پیدا کرد، اینها فروعش است. باید هم اینها بشود، شکی نداریم که باید بشود. در عین حالی که اینطور است، مع ذلک ـ خوب، دولت بنا گذاشته است که این کار را بکند.
اما حالا آنی که به نظر من بسیار اهمیت دارد و شیاطین دارند کار شکنی می کنند این است که همین جوری که دولت طرح کرده، و صحیح هم هست؛ این قانون اساسی را منتشر کنند؛ بعد هم یک عدۀ 75 نفری را تعیین کردند، که مردم آنها را خودشان انتخاب کنند، آنها هم بررسی کنند در قانون اساسی، بعد هم به رفراندم بگذاریم؛ و مردم هم رأی بدهند که قانون اساسی مان درست بشود، این اساس است. دنبال آن مجلس شورا هم درست بشود، آن دیگر آسان می شود کارها. وقتی ما این اساس را درست کردیم، آن وقت بیاییم سراغ اینکه باید چه بکنیم راجع به جهات دیگر. البته نمی گویم حالا این فعالیت نشود؛ اینها هم باید بشود؛ اما تمام همّ مان صَرف این نشود که ما مثلاً زاغه نشینمان چطور است یا مثلاً مدارسمان چطور است یا محله مان چطور است. همۀ همّ ما صرف این نشود. و مهم مان آن قضیه باشد که اساس مسئله اصل باشد. ما اساس مسئله را درست بکنیم، بعد بیاییم سراغ این متفرعاتش. حالا هم این فعالیتها می شود؛ مشغول هستند. از آن طرف خانه سازی؛ شروع کردند دیگر برای خانه سازی. منتها از بیرون از کنارهای ایران، می آید جلو. از این طرف هم برای این ـ جهاد [اقدام] کردند، این جهادی که هست، این هم ان شاءالله دارند عمل می کنند. و همۀ قوا بحمدالله بسیج می شوند برای این کار و این کارها امید است که زود هم درست بشود.
صحیفه امامجلد 8صفحه 199
تصویب قانون اساسی در رأس همۀ امور
اما چیز مهم این اصول است، مهم قانون اساسی است. یک دسته الآن افتادند تو دور که نه، مجلس اصلش باید یک مجلس مؤسسان باشد، چون در غرب مجلس مؤسسان بوده، آقایان هم میل دارند مجلس مؤسسان باشد، و اینها هم نه اینکه برای مجلس مؤسسان دلشان سوخته؛ اینها می خواهند مطلب را به تعویق بیندازند معطل بکنند بلکه آن ریشه های گندیده ای که دارند به هم متصل می شوند، قوه پیدا کنند بیایند اساس را از بین ببرند. الآن ما باید همۀ همّ مان را صرف این قضیه بکنیم. اینها هم البته مورد توجه هست، همیشه مورد توجه بوده. و من امیدوارم که همۀ مسائل بعد از اینکه یک حکومت اسلامی یک استقراری پیدا کند و ما بتوانیم ان شاءالله حکومت اسلامی که اسلام می خواهد چه بشویم، [بعداً] اول نظر راجع به مستمندان، است. اول نظر. همان طور که اسلام اینطور می گوید. اسلام برای مستضعفین آمده است، و اول نظرش به آنها هست.
[سخنگوی انجمن: اگر اجازه بفرمایید مسئلۀ مهمی که مطرح است که اول خدمتتان عرض کردم، آن مسئلۀ تبلیغاتی است که در جنوب شهر خیلی کم است.]
امام: خوب، اینها هم باید [در] مقابلش بشود، اینها هم باید بشود. می دانم باید مساجد [...] ان شاءالله در یک طرحی می شود که بروند سراغ مساجد. مساجد، باید مرکز [سیاست باشد] همان طوری [که] صدر اسلام مرکز سیاست بوده مساجد. مساجد مثل اینها نبوده است که فقط مرکز چه باشد. خطبۀ نماز جمعه خطبۀ سیاسی بوده همیشه. مساجد مرکز بسیج قشون بوده؛ مرکز تبلیغات اسلام بوده است. اینها ان شاءالله تدبیر می شود.
[سخنگوی انجمن: چون به اصطلاح ضد انقلاب، از همین مسئله سوء استفاده می کند.]
امام: بله می دانم اینها را، می دانم اینها را.
صحیفه امامجلد 8صفحه 200