سخنرانی
زمان: 5 بعدازظهر 11 تیر 1358 / 7 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: خطر گروه بندیها و اختلاف افکنیها ـ لزوم انقلابی بارآوردن نسلهای آینده
حضار: دختران دانشجوی دانشگاه دماوند
بسم الله الرحمن الرحیم
از پیامدهای ناپسند پیروزی
لازمۀ هر انقلابی، که شاید قابل اجتناب نباشد، این است که بعد از پیروزی، یا بعد از اعتقاد به پیروزی، این مسائل شخصی پیش می آید. مادامی که در حال انقلاب هست یک ملتی ـ هر ملتی باشد ـ در حال انقلاب است، مسائل شخصی و مسائل گروهی پیششان مطرح نیست؛ همه اجتماعاً رو به مقصد می روند. چنانکه در انقلاب ایران ملاحظه کردید که همۀ قشرهای ملت مسائل شخصی و مسائل حزبی و گروهی خودشان را کنار گذاشته بودند، و رو به یک مقصد می رفتند. حتی آن گروههایی که موافق با نهضت هم نبودند آنها هم سکوت می کردند، طرح نمی کردند مخالفت را؛ برای اینکه می دیدند مقابل ملت نمی توانند عرض وجود بکنند. لکن بعد از اینکه این پیروزی تا همین حد حاصل شد و مردم دریافتند که حریف را از میدان بیرون کرده اند، آن هم یک همچو حریف قدرتمند و ریشه داری که رژیم 2500 سال بود، بعد که مردم احساس پیروزی کردند، مثل اینکه 35 میلیون جمعیت را از زندان بیرون کرده باشند، اینها از اختناق و از زورها و چپاولگرها و اینها یکدفعه زدند بیرون؛ و بعد از اینکه خودشان را پیروز دیدند، این معنایی که لازمۀ انقلاب است، در ایران هم حاصل شد و آن اینکه بعد از انقلاب توجه می شود به خواستهای شخصی. در حال انقلاب اصلاً صحبت مسکن هیچ مطرح نبود که مسکن کی دارد، کی ندارد؛ حتی آن زاغه نشینها هم ـ آنطوری که یکوقت نشان دادند ـ آنها هم در مصاحبه گفت یکی شان که ما صبح که می شود همه مان با
صحیفه امامجلد 8صفحه 359
هم می رویم برای تظاهر. اصلاً مطرح نبود که کسی مسکن دارد یا ندارد؛ کسی فلان احتیاج را دارد؛ فلان کس حقوقش کم است، زیاد است؛ این حرفها اصلش در حال انقلاب مطرح نیست. و در ایران هم دیدید که نبود.
پیروزی ناتمام و انتظارات بی پایان
اما مع الأسف در ایران قبل از اینکه ما به پیروزی نهایی برسیم، این پیروزی نیمرس اسباب این معنا شد که مردم [و] گروهها متوجه به مسائل شخصیه شدند و توجه به آن نابسامانیهایی که در رژیم گذشته باقی گذاشته بود و آن گرفتاریهایی که برای همۀ قشرها بود و از ارث همان رژیم سابق بود، این توجه یک جهت شد که مردم از آن وحدت کلمه و از آن توجه خاصی که همه با هم داشتند بیرون آمدند.
و یک جهت دیگر، که شاید در خصوص انقلاب ما بود، آن این است که آن گروههایی که با جمهوری اسلامی و با اسلام روی خوشی نداشتند. یا به حسب مکتب انحرافی شان مخالف بودند، و یا ترس داشتند از اسلام و گمانهای باطلی دربارۀ اسلام می بردند، این گروهها هم شروع کردند عرض وجود کردن. این عرض وجود این گروههای بسیار فراوان، که در روزنامه ها تا صد تا ـ یک قدری هم بیشتر یا همان حدود صد تا ـ گفته می شود که تاکنون گروههای مختلف تا اینقدر با اسمای مختلف پیدا شده است، این گروههای مختلفی که پیدا شده است به نظر آدم می آید که علاوه بر اینکه یک گروههایی با اسلام مخالفند، و یک گروههایی هم از اسلام می ترسند، ولو اینکه یک مکتبِ مخالفی ندارند لکن از اسلام ترسیده اند، و بی جهت هم ترسیده اند لکن خوب، ترسیده اند؛ علاوه بر این، یک دستهای زیر پرده در کار هست برای درست کردن این گروههای مختلف و ایجاد اختلاف کردن، که الآن در ایران این عوامل هست. یکی احساس پیروزی؛ که دنبال احساس پیروزی، برگشت به این است که حالا ما بعد از پیروزی می خواهیم ثمراتی داشته باشد؛ و همچو گمان کردند که فوراً تا پیروز شدند همه چیز درست می شود؛ یک مملکتی که همه چیزش به باد رفته، یکدفعه همه چیزش
صحیفه امامجلد 8صفحه 360
درست می شود؟! این یک عامل بود.
یک عامل دیگر هم آن گروه بندیهایی که شده است و دستهایی که در کار است. آنهایی که می خواهند منافع ماها را ببرند و خوف این را دارند که اگر اسلام تحقق پیدا بکند و رژیم جمهوری اسلامی درست پابرجا بشود دیگر برای آنها جایی نیست، آنها شروع کردند به ایجاد اینطور گروهها برای ایجاد اختلافات. دستجات مختلفی، چه باقیماندۀ آن رژیم سابق و تفالۀ آن و چه آن قدرتهای بزرگی که طمع به ایران دارند و باز هم نمی توانند دست بردارند و چه این گروههایی که هر کدام برای مقصد خاص خودشان و خوف از اسلام یا مخالفت با اسلام درست شده اند، اینها همه اسباب این شده است که الآن یک اختلافاتی در سطح کشور وجود دارد؛ و دستجات مختلفی هم فعالیتهایِ ـ به قول خودشان ـ سیاسی دارند؛ و یک دسته هایی هم هستند که اینها فعالیتهای تخریبی دارند که خرابکاری می کنند. از این جهت، مسئله ای است که بعد از هر انقلابی اجتناب ناپذیر است و در ایران، که یکی از انقلابهاست، به واسطۀ این جهات مختلفه ـ و شاید بعضی جهات دیگر این ـ اختلافات پیش آمده است.
ایران در مرز پیروزی نهایی یا سقوط و تباهی
تکلیف همۀ ما، چه شما بانوان محترم و چه سایر ملت ـ همه، بانوان و برادران و خواهران و همه ـ این است که در یک همچو مقطعی که ما واقع شده ایم از تاریخ، که ما سر دو راهی الآن واقع شده ایم، دو راهی، یکی پیروزی نهایی یکی خدای نخواسته شکست و برگشت به حالهای اول، تکلیف همۀ ملت این است که همان طوری که این نهضت را با وحدت کلمه و وحدت مقصد که همه مقصدشان اسلام بود، همه با هم فریاد اسلام می زدند، حالا هم همان را حفظ بکنند؛ اجتماعات خودشان را حفظ بکنند؛ مساجد را پر بکنند از جمعیتها. جاهایی که اجتماعات عمومی می شود و در جای اجتماعات عمومی، اجتماع بکنند و مطالب را، آن مطالبی که مقصدشان است و آن اینکه همۀ احکام اسلام در ایران جاری بشود، اینها را باز در نظر بگیرند. و با این اجتماعات و با
صحیفه امامجلد 8صفحه 361
اینطور گرم نگه داشتن نهضت، این را گرم نگه دارند تا این مسائل بعدی که باید بگذرد و این حکومت انتقالی مبدل به یک حکومت مستقر بشود، مستقل بشود، مجلس شورا پیدا بشود، رئیس جمهور معلوم بشود؛ تا اینکه بساط آن احزاب و آنهایی که مخالفتهایی با رژیم اسلامی دارند، اینها از بین بروند؛ و ان شاءالله مملکتتان [را ]خودتان اداره اش بکنید، و خودتان مستقل، بدون اختناق، استقلالش را حفظ بکنید و به پیش بروید. البته ما برای آتیه هم احتیاج داریم به مسائلی. ما نباید همین، فرض این بکنیم که حالا ما یک جمهوری اسلامی پیدا کردیم و ان شاءالله همۀ جهاتش هم امید است که درست بشود.
لزوم انقلابی بارآوردن نسلهای آینده
ما نباید قناعت به این بکنیم که در عصر خودمان جمهوری اسلامی محقق شده است. ما برای عصرهای بعد باید حالا فکر بکنیم. یعنی ما همان طوری که خودمان مقاصدی داریم و روی آن مقاصد این نهضت را کردیم، اَعقاب ما هم همان مقاصد را دارند؛ و آنها هم احتیاج دارند به اینکه اجتماع داشته باشند، بینش داشته باشند، که بتوانند این چیزی را که شماها به دست آوردید آنها نگهداری کنند. و آن قضیۀ تربیت و تعلیم است که تربیت و تعلیم باید طوری باشد که مسیرش مسیر همین نهضت باشد، و دنبالۀ همین مسائلی که درست کردید باشد.
نقش مادر در تربیت فرزند
و در تربیت و تعلیم شما، تمام بانوان اسلام، یک حظ بسیار وافری دارند. یعنی تربیت در دامن مادرها شروع می شود. از دامن مادرها تربیت شروع می شود اگر یک دامنهایی بود که دامن تربیتی بود، یعنی علاوه بر اینکه بچه را دارد بزرگ می کند، این را به طور تربیت انسانی، تربیت اسلامی، از اول در دامن خودش بنای بر این داشته باشد که یک بچۀ خوبی تحویل بدهد به جامعه، یک بچۀ متعهدی تحویل بدهد به جامعه، همان طوری که از اول پستان به دهن این می گذارد و این را تربیت جسمی اش می کند، آن وقتی که این می تواند یک چیزی بفهمد، یک کلمه ای بفهمد، این اسلام را بر او تزریق کند،
صحیفه امامجلد 8صفحه 362
دیانت را بر او تزریق کند، اخلاق خوب را به او تزریق کند، محیط خانوادگی هم کوشش بشود که یک محیط سالم باشد، بچه در محیط خانوادگی، در دامن مادر و در محیط خانه مبدأ تربیت اصلی اش است، اگر در محیط خانه و در دامن مادر، که بالاترین محل تربیت است، بچه خوب از کار درآمد، این تا آخر ـ مگر یک عوامل بسیار قوی ای باشد که او را برگرداند ـ و الاّ تا آخر به همان تربیت بچگی و کوچکی که شده است تا آخر به همان تربیت باقی می ماند. از این جهت محیط خانوادگی یکی از جاهای بسیار مهم است برای تربیت اولاد. و دامن مادر هم یکی از جاهای بزرگ است برای تربیت. و بچه در دامن مادر و از مادر بیشتر از هر کس، بیشتر از معلم، بیشتر از رفقایی که بعدها پیدا می کند، بیشتر از اجتماع، در دامن مادر بیشتر قابل این است که قبول کند چیزها را. علاقه ای که اولاد و بچه به مادر دارد به هیچ کس ندارد. و حرف مادر را قبول می کند و نقش می شود در مغزش حرفهای مادر. و از اینجا اگر چنانچه یک مسائلی، یک مطالبی همان به طور بچگانه یادش بدهند، تربیتش بکنند، نظر به این داشته باشند که بچه مان خوب بار بیاید، نه نظر به اینکه هر چی شد، یک علف هرزه ای بار بیاید. اگر مادرها این بنا را بگذارند که بچه هایشان را خوب تربیت بکنند، محیط خانواده را جوری بکنند که بچه قهراً در محیط خانواده خوب بار بیاید، یعنی محیط خانواده یک محیط محبت باشد، یک محیط اسلامی باشد، بچه وقتی که دید پدر و مادر کارهای اسلامی می کنند، اخلاق خوب دارند، سازش آنها با هم خوب است، اخلاقشان با هم خوب است، اینها خوب بار می آیند. به خلاف اینکه اگر دیدند که جنگ و نزاع است، یک خانه مبدل می شود به یک میدان جنگ، هر روز بین شوهر و زن جنگ می شود، هر روز اختلاف هست، یا خدای نخواسته محیط محیط معصیت است، آلات معصیت هست، جهات معصیت هست، بچه قهراً اینطور بار می آید. بنابراین، از دامن شما شروع می شود سعادت بچه ها.
تداوم انقلاب، در گرو تربیت نسل امروز
و سعادت کشور با بچه های خوب یک مملکت خوب می شود. چه بسا که یک بچۀ
صحیفه امامجلد 8صفحه 363
خوب یک مملکت را خوب بکند؛ یک انسان خوب بتواند یک مملکت را نجات بدهد. چنانکه یک انسان بد مملکت را به هلاکت برساند. این از مسائلی است که برای مادرها خیلی اهمیت دارد. و دنبالش قضیۀ تربیت در مدارس است. مدارس ما مدارسی بود که به واسطۀ دستهای ناپاکی که در آن بود نمی گذاشتند رشد بکنند بچه ها. یک محیطی شده بود که این محیط اسباب این می شد که جوانهای ما بد بار بیایند. تعلیم و تربیت در کار نبود، به آن معنایی که باید باشد. تعلیمات تعلیمات صحیح نبود. از این جهت، یکی از چیزهای مهم این است که مدارس ما، از آن مدارس ابتدایی تا دانشگاه، این مدارس یک مدارس تربیت کن باشد. یک مدارسی باشد که یک انسان مستقل بار بیاید؛ یک انسان بدون پیوند به کسان دیگر و اجانب بار بیاید؛ و مستقل و سر پا ایستاده و متکی به نفس بار بیاید؛ و معتقد به مبانی اخلاقی و مبانی اسلامی. اگر چنانچه این مسائل [انجام] بشود، ما در آتیه هم باید بگوییم که ان شاءالله پیروز هستیم و مملکتمان تا آخر یک مملکت مستقل، و یک مملکتی که از تحت فشار دیگران خارج شده و مال خودمان باشد و خودمان اداره اش بکنیم.
امیدوارم ان شاءالله که خانمها، که تشریف آورده اند اینجا و خیلی هم در این مسائل سهیم و شریک هستند، در این نهضت سهیم هستند، شریک هستند بلکه باید گفت که اینها پیشقدم هستند، باید گفت که مردها از اینها الهام گرفته اند در این نهضت، ان شاءالله خداوند همه تان را تأیید کند؛ موفق باشید؛ سعادتمند باشید؛ و مملکت خودتان را خودتان اداره بکنید؛ و بچه ها را خوب تربیت بکنید.
صحیفه امامجلد 8صفحه 364