سخنرانی
زمان: 16 تیر 1358 / 12 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: وظیفۀ خطیر رسانه های عمومی و سینما و تئاتر
حضار: مسئولان و کارکنان مجلۀ خواندنیها
بسم الله الرحمن الرحیم
خدمت جراید به اسلام و کشور
خدمتی که مجله ها و روزنامه ها و سایر رسانه های این مملکت می توانند به کشور خودشان و به اسلام بکنند این است که وضع این مجله ها را تغییر بدهند، این مجله ها در زمان رژیم سابق یک وضعی داشت از حیث مطالب، از حیث عکسها، و از این جهات. اگر شما بخواهید خدمتی بکنید به کشور خودتان، خدمتی بکنید به اسلام، باید از چیزهایی که انحراف می آورد، اینکه در مجله ها این عکسهای شهوانی مبتذل و آن مقالات منحرف کننده بود، شما خیال نکنید که این همین طور واقع شده بود. این هم یک راه حساب شده ای بود که جوانهای ما را به انحراف بکشاند.
راههای به انحراف کشاندن جوانان
جوانهای ما را از طریقهای مختلف اینها می خواستند محتوایشان را از آنچه هستند خالی کنند [و] یک چیز دیگرشان کنند. یک وقت از راه مواد مخدر، خوب، این یک راه بود. مواد مخدر الآن هم رایج است. یک راه از باب مراکز فساد ـ که می دانید که چقدر مراکز فساد درست کردند ـ و جوانهای ما را به آن مراکز کشاندند و از آنی که باید یک جوان استفاده از او بشود برای اسلام، استفاده بشود برای کشور خودش، اینها را از آن استفاده انداختند، یک آدم همین جوری بار آوردند.کسانی که در مراکز فحشا می روند اینها دیگر نمی تواند نه فکرشان یک فکر صحیح باشد، نه عملشان یک عمل
صحیفه امامجلد 8صفحه 494
صحیح و اینها همین معنا را می خواهند که جوانهای ما را کاری با آنها بیاورند که محتوای خودشان را بگیرند، به جای آن یک چیز دیگری تزریق کنند و یکی از چیزهای مهم هم قضیۀ مطبوعات و سینماها، تئاترها، رادیوها و اینها بود. تمام اینها روی یک نقشۀ حسابشده برای این بود که این کشور را از آدم خالی کنند، از یک انسانی که بتواند در مقابل کسانی که به کشورش می خواهند خیانت بکنند، به اسلام می خواهند تجاوز بکنند، بتواند در مقابل بایستد. این بساطی که اینها درست کرده اند و به آن دامن زده اند و زیادتر از همه در همین زمانهای نزدیک به ما، در این پنجاه سال و این سالهای اخیر دیگر بیشتر، برای این بود که جوانهای ما را از صحنه خارج کنند، به چه خارج کنند؟ این یک رشتۀ طولانی قضیۀ مواد مخدر است که شما خیال می کنید که این قاچاقچیها همان یک کاسبهایی هستند قاچاقچی، بی حساب است مسئله! من احتمال می دهم که این هم جزء همان حسابهایی است که آنها می کنند. آنهایی که می خواهند شما را بچاپند، آنهایی که نمی خواهند ایران به پای خودش بایستد. هر کشوری با جوانهایش به پای خودش می ایستد. از یک راه جوانهای ما را معتاد کردند به این مخدرات که دیگر یک کسی که معتاد به هروئین شد دیگر آدم اسمش را نمی شود گذاشت! یک موجودی است که آنجا نفس می کشد، این نمی تواند مبدأ یک کاری بشود، نمی تواند یک اداره ای را اداره کند، نمی تواند تفکر بکند در اموری که مملکتش احتیاج به او دارد. و همین طور مراکز فحشا که درست کردند، هر جا می رفتی یک مرکز فحشایی بود، جمع می شدند با هم. این اشخاصی که معتاد شدند به این، جوان است. جوان وقتی معتاد شد به این مراکز فحشا، همه چیزش می شود آن فحشا، این آن دیگر نمی تواند تفکر کند که مملکتش دارد چه می شود، نمی تواند تفکر کند که کی دارد مملکت را اداره می کند، چه جوری دارد اداره می کند؛ کاری به این کار ندارد. او فقط دنبال این است که ببیند که آن مرکز بهتر ارضا می کند او را، یا آن مرکز دیگر! دنبال همین است. یک عدۀ کثیری از جوانهای ما را هم کشیدند در این مراکز. سینماهای آن زمان هم همین بود ـ حالایش را من نمی دانم ـ سینماهای آن زمان هم همین بود که کسانی که معتاد شده بودند بروند سینما، اینها دیگر
صحیفه امامجلد 8صفحه 495
نمی توانستند فکر کنند؛ بنشینند فکر کنند که کشورشان به چی احتیاج دارد؛ کی دارد کلاه سرشان می گذارد. اصلاً همچو فکری در آنها نمی آید؛ چنان خیالی منعکس نمی شود. هر چه در ذهنش می آید آن پردۀ سینما و آن بساطی که آنجا هست. سینمایی که باید معلّم این جوانها باشد، مربّی این جوانها باشد، اصلاح کند اینها را، جوری درستش کردند که به فساد می کشاند آنها را آنهایی که، عقلایی که، اینها را درست کردند اگر برای ماها درست کرده باشند، روی همان عقل خودشان، برای مهار ما، برای این است که جوانهای ما را از دستمان بگیرند و اما برای خودشان اگر درست کرده باشند، ممکن است که یک اغراض صحیحی هم داشته باشند.
رسالت رسانه های عمومی
لکن مطبوعات، سینما، تلویزیون، رادیو، مجله ها، همۀ اینها، برای خدمت به یک کشور است. اینها باید در خدمت باشند، نه اینکه هر کس پا شود یک مجله ای درست کند، هر چه دلش بخواهد در آن باشد و هر عکسی بهتر مشتری داشته باشد توی آن بیندازد. عکسهای مهیِّج، عکسهای مهوِّع در آن بیندازد که مشتری هایش زیاد بشود! آن وقت اسمش "مطبوعات" است و، عرض می کنم، صاحب قلم است و آزادی هم می خواهد! باید دید تو چه می کنی. چه خدمتی داری به این مملکت می کنی. با قلمت داری چه می کنی. با قلمت بچه های ما را داری به باد فنا می دهی، یا تربیت می کنی. مطبوعاتی که در زمان این پدر و پسر بود حسابشده، نه همین طوری، حسابشده! اینها به خدمت خارجیها بودند؛ به خدمت اجانب بودند، ولو خودش هم نمی فهمید، لکن با حساب درست کرده بودند این طوری که این مجله باید حتما" در آن یک صورتهای کذایی باشد؛ یک چیزهایی باشد که اعوجاج بیاورد؛ که بچه ها و جوانهای ما وقتی عادت کردند به این مجله، دیگر نروند سراغ یک فکر دیگری. همه اش فکر روی این نقشه ها باشد و روی این صورتها باشد و روی این بساط. یا اگر جوانهای ما رفتند در سینما و عادت کردند به این، دیگر نروند سراغ یک فکر دیگری، فکر دیگر را از آنها بگیرند. تا
صحیفه امامجلد 8صفحه 496
حالا این جور بوده؛ حالا از این به بعد هم می خواهد این جور باشد؟ اگر از این به بعد هم این جور باشد، ما از جمهوری اسلامی لفظ جمهوری دستمان آمده، باقیش همان طاغوت [است] همان است که بود.
معیارهای مجلۀ اسلامی
اگر بیدار شدند این جوانهای ما، این نویسنده های ما، این گوینده های ما، این متفکرین ما، اگر بیدار شدند، حالا باید همه چیز فُرمَش تغییر بکند. مجله باید در خدمت کشور باشد. خدمت به کشور این است که تربیت کند؛ جوان تربیت کند، انسان درست کند؛ انسان برومند درست کند، انسان متفکر درست کند؛ تا برای مملکت مفید باشد. مجله باید وقتی که کسی بخواند، ببیند، اگر عکس دارد، عکسی باشد که تهییج کند برای اینکه مقابله با دیگران بکند. اگر مطلبی دارد، مطلبی باشد که بسیج کند این را برای حفظ استقلال خودش، برای حفظ آزادی خودش، برای حفظ مملکت خودش. اگر مجله؛ این مجله است، مجله اسلامی است و مجلۀ جمهوری اسلامی. اگر مجله همان مسائل سابق است منتها حالا یک خرده تخفیفش داده اند، لکن باز هست، اگر آن باشد، نباید اسمش را مجلۀ جمهوری اسلامی گذاشت؛ باید اسمش را مجلۀ طاغوتی گذاشت که در آنجایی که گفته می شود ما جمهوری اسلامی هستیم پیاده می شود! و سایر چیزها همین طور.
مطبوعات و رشد نیروی انسانی
ملت ایران، ملت مسلم ایران اسم را نمی خواستند عوض بشود، محتوای همان یا بدتر. می خواستند که عوض بشود این مملکت، یک مملکتی که همه چیزش از بین رفته بود و به هلاکت کشیده بود و به نابودی رفته بود، این برگردد به حال خودش؛ و مهمش انسانهاست. یک کشوری اگر انسانهایش، آدمهایش، صحیح باشند، کشور است. اگر آدمهایش آدم صحیح نباشند، کشور نمی تواند صحیح باشد. تمام این خیانتهایی که به این مملکت ما شده، برای اینکه ما آدم نداشتیم. اگر ما آدم داشتیم، نمی شد این خیانتها؛
صحیفه امامجلد 8صفحه 497
مملکت ما را از آدم خالی کردند. دیشب آقای بازرگان می گفت خوب، ما هر چه می گردیم پیدا نمی کنیم! درست هم می گوید. برای پنجاه سال کوشش شد که نگذارند آدم پیدا بشود، پنجاه سال پنجاه و چند سال، کوشش! سابق هم همین کوششها بود، اما زیادش در این پنجاه و چند سالی که این پدر و پسر خیانتکار در این مملکت بودند و همۀ قدرتها کمک کردند اینها را نگه داشتند و اینها هم با همۀ قدرت این مملکت را تهی کردند! و مهمش تهی کردن از نیروی انسانی است. جوانهای ما، نیروی جوانی ما را از بین بردند، با اسمهای مختلف. با یک اسمای خیلی فریبنده، با یک بساط. ما می خواهیم «آزادمردان»، «آزادزنان»! مملکت حالا دیگر همه آزاد شدند! این دهقانها دیگر، حالا دهقان است، دیگر رعیت نیست! این دهقانهای بیچاره آمدند توی این زاغه ها، زاغه های اطراف تهران و اطراف شهرستان، از اینکه زراعت از دستشان گرفته شد، هیچ چیز هم نداشتند. حالا دیگر «دهقان» شدند! زاغه نشین شدند بیچاره ها! هر جا دست بگذاری خراب کردند.
رشد نیروی انسانی
و آنکه در یک موقعی از همه خیانتها بالاتر است این است که نیروی انسانی ما را عقب بزنند و نگذارد درست بشود، آنکه از همۀ خدمتها بالاتر است این است که نیروی انسانی ما را رشد بدهد و این به عهدۀ مطبوعات است؛ مجله هاست؛ رادیو تلویزیون است؛ سینماهاست؛ تئاترهاست. اینها می توانند نیروی انسانی ما را تقویت کنند، و تربیت صحیح بکنند و خدمتشان ارزشمند باشد، و می توانند مثل رژیم سابق باشند که همه چیز به هم ریخته بود؛ همه چیز در خدمت استعمار بود؛ آنها خودشان هم نمی دانستند. خیلیها خودشان نمی دانستند، نمی دانست که این عکسی که از این زن لخت می اندازد چند تا جوان را آشفته می کند؛ از بین می برد. در هر هفته ای که مثلاً یک مجله ای در می آید که در آن ده تا عکس کذاست، این چند نفر از جوانهای ما را از دست ما می گیرد. یا خودشان هم متوجه نبودند؛ یا خودشان هم از آنها بودند، ما چه می دانیم. اگر خودتان را متحول
صحیفه امامجلد 8صفحه 498
کردید، کشورتان را هم می توانید نجات بدهید. اگر به همان حال باشید و اسمتان را عوض کردید، با اسم نمی تواند یک کشوری اداره بشود. با لفظ جمهوری اسلام، با رأی به جمهوری اسلام، نمی تواند یک مملکتی اسلامی بشود. مملکت اسلامی محتوایش باید اسلامی باشد. شما هم که مجله می نویسید می توانید خدمت کنید؛ جوانها را برومند کنید با مقالاتتان؛ مقالات صحیحتان، دنبال این باشید که از نویسنده های متعهد اسلامیِ انسانی نیرو بگیرید، مقالات صحیح بنویسید، درد و دوایش را بنویسید، همه چیز را انتقاد کنید، و می توانید باز از آن عکسها و از آن بساط و از آن کار درست کنید تا جوانها را از دست بدهید، از بین ببرید.
خدا ان شاءالله همۀ شما را توفیق بدهد که خدمت بکنید و همه مان را توفیق بدهد که خدمت کنیم.
صحیفه امامجلد 8صفحه 499