سخنرانی
زمان: 17 تیر 1358 / 13 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: ضرورت تدوین قانون اساسی ـ انتخاب رئیس جمهور
حضار: دانشجویان، کارکنان دانشگاه شیراز و پزشکان طب سنّتی
بسم الله الرحمن الرحیم
تلاش همگانی در حلّ مشکلات اساسی کشور
یک مسائل اساسی داریم که باید فکر آن مسائل اساسی باشیم. در یک همچو موقعی که این مسائل اساسی مطرح هست، طرح مسائل دیگر اشتباه است. من کراراً گفته ام که اگر چنانچه یک زلزله ای بیاید و یک خانه هایی را خراب کند و یک مردمی زیر آوار باشند، هیچ شما به خودتان اجازه می دهید که بنشینید راجع به مسائل طب صحبت کنید، یا مسائل ریاضی، یا مسائل دیگر مطالعه کنید؟ یا همه باید هجوم بیاورید و این زلزله زده ها را بیرون بیاورید؟ ما الآن یک مملکتی داریم که یک خرابی هایی دارد اساسی، و یک مسائلی ما الآن داریم که این مسائل، اساس مملکت ماست. مسائل اساسی را ما الآن باید طرح کنیم و همه با هم دنبال این مسائل اساسی باشیم، بعد که این مسائل اساسی را درست کردیم و اساس مملکتمان را مستقر کردیم، آن وقت شما بروید سراغ طب سنتی؛ آنها هم بروند سراغ طب وارداتی. امروز روزی نیست که شما صرف کنید همه قوایتان را در اینکه آیا طب اسلامی، به اصطلاح شما، یا طب سنّتی ابوعلی و رازی باید عمل بشود، یا طب های دیگر، این الآن نباید مطرح بشود. الآن شما در یک وضعی واقع هستید که بین وجود و عدم کشورتان، بین وجود و عدم مذهب و اسلامتان
صحیفه امامجلد 9صفحه 6
واقع شده اید، سر دو راهی الآن واقع شده اید. گمان نکنید که حالا که رژیم سابق را عقب زدید دیگر مسائل تمام است. الآن شما ملاحظه می کنید که در این مملکت ریشه هایی از همان رژیم سابق هست که مشغول فعالیت اند. یک اشخاصی از خارج آمده اند، با اسمهای مختلف، آنها هم مشغول فعالیت اند. می خواهند نگذارند که این مملکت رژیمش مستقر بشود. سابق با رفراندم مخالفت می کردند، بعد با طرح قانون اساسی مخالفت می کنند، بعد هم هر قضیه ای را که پیش بیاورید. یک قشری هستند که از عمّال خارجی ها هستند و مخالفت می کنند، در یک روزی که راجع به اساس مذهب، راجع به اساس کشور، ما مواجه با مخالفین هستیم، همه ما باید توجه به همین معنا بکنیم. چه طور آن روز که می خواستید این رژیم را خارج کنید هیچ طرح نمی کردید مسائل خودتان را، گرفتاریهای خودتان را با اینکه آن وقت هم گرفتاری داشتید، لکن می دیدید که الآن وقت طرح این نیست، الآن هم همان طور است. الآن وقت طرح اینکه دانشگاه وضعش چه طور است، طب سنتی یا طب جدید وضعش چه جور است؟ یا سایر چیزهایی که ما احتیاج داریم و همۀ خرابیهایی که الآن گذاشتند و رفتند، الآن وقت طرح اینها نیست، اینها یک وقتی دارد. الآن ما یک دولت متزلزل انتقالی داریم، استقرار پیدا نکرده است الآن رژیم ما، استقرار پیدا نکرده حکومت ما. ما قانون اساسی می خواهیم که اساس یک مملکتی بر قانونش هست، بعد از آن، رئیس جمهور می خواهیم که الآن نیست، بعد از آن، مجلس شورای ملی می خواهیم که با رأی مردم تحقق پیدا کند. بعد که مجلس تحقق پیدا کرد و رئیس جمهوری تحقق پیدا کرد و دولتی تحقق پیدا کرد، یک دولت مستقری، و دست اینها و طمع اینها از این مملکت برید، آن وقت، وقت این است که من مشکلاتی که دارم بگویم، شما مشکلاتی که دارید، آقایان هم مشکلاتی که دارند. نه اینکه ما نمی دانیم که مشکلات زیاد است.
رهایی از سلطۀ فرهنگی غرب
و نه اینکه ما نمی دانیم که علومی که در شرق بود، دسیسه ها اسباب این شد که عقب بزنند آنها را، و به جای او علوم غرب را بیاورند ـ دانشهایی که در شرق بود و اروپا از
صحیفه امامجلد 9صفحه 7
آن تقلید می کرد، دستهایی آمد و آنها را عقب زد و محتوا را از ما گرفت، الآن وضع ما وضعی شده است که خیال می کنیم که هرچه هست، در غرب است و ما هیچ چیز نداریم. محتوای خودمان را گرفتند. یعنی مغزهای ما را شستشو کردند؛ جایش یک مغز دیگری گذاشتند که از همان غرب ارتزاق می کند. و این یک مطلب مهمی است که باید بتدریج این مملکت از زیر آن بار بیرون برود. یکی هم از مسائل، همان مسئلۀ طب قدیم است. آنها همۀ این دردهایی که الآن هست با همین دواهای علفی معالجه می کردند و معالجه شان یک معالجات اساسی بود و اروپا از طب بوعلی تا همین آخر استفاده می کردند. کتاب بوعلی تا همین آخر، شاید حالا هم مورد نظر آنها باشد، بروزش نمی دهند. من نه این است که ندانم اینها را، می دانم اشکالات زیاد است، لکن همه چیز این طور است، همۀ مسائل این طور است که به ما این طور فهماندند که خودتان هیچ چیز نیستید، و همه چیز آنها هستند و اینها می خواستند همچو ما را از صحنۀ انسانیت بیرون بکنند، بگویند ما اصلاً هیچ چیز نداریم. الآن هم شما می بینید که ما طبیب داریم، معالج داریم، لکن تا یک کسی یک مرضی پیدا می کند، می رود به انگلستان، می رود به امریکا، همین جا می تواند معالجه کنند؛ لکن اینها می روند به آنجا، بعد از مدتی که دیدند آنجا هم معالجه شان نکرده اند، گاهی هم معالجه کردند. این از باب این است که ما را جوری الآن بار آوردند که خیال می کنیم که غیر از آنجا چیزی نیست در کار، و حال آنکه نه، هست. اینجا هم هست در کار در هر صورت، ما همۀ اشکالات را می دانیم؛ لکن وقت دارد اینها. الآن شما باید تمام همّتان را صرف این معنا بکنید که این مراحلی که ما داریم، و دارند با آن مخالفت می کنند، این مراحل را ما طی بکنیم.
تشکیل مجلس خبرگان
الآن ما احتیاج داریم که قانون اساسیمان را بررسی بکنند و تصویب بکنند یک عدّه آدم مطّلع، خبیر، مجلس خُبرگان پیدا بشود. باید همۀ افکار را متوجه این بکنید که یک
صحیفه امامجلد 9صفحه 8
اشخاص صحیحی، یک اشخاص مسلمانی، یک اشخاص متعهد به اسلام، یک اشخاص معتقد به اینکه این مکتب است که می تواند ما را مستقل قرار بدهد، یک همچو اشخاصی را تعیین بکنید. تا بروند به مجلس و ان شاءالله قانون اساسی را آنها چه بکنند و بعد هم رفراندم گذاشته بشود و این مرحله را ما طی بکنیم. در همین مرحله ای که ما هستیم الآن ما مخالف داریم. الآن همین حرفهایی که شما می زنید من احتمال می دهم که یک کسی بیخ گوشتان [گفته] خودتان هم متوجه نیستید. گفتید که ببین طب ما از بین رفته؛ بیایید برویم آنجا طرحش بکنیم، وقت طرح نیست الآن،الآن وقت این نیست که ما بنشینیم بگوییم طب ما چه جور است؛ دانشگاه ما چه جور است. همۀ اینها اشکال دارد. دادگستری ما چه جور است. همۀ اینها باید متحول بشود، اما موقعش وقتی است که ما یک حکومت صحیح پیدا بکنیم؛ ما بتوانیم در دنیا بگوییم که این مملکت ما، این رژیم ما، این قانون ما، این رئیس جمهور ما، این مجلس ما، که مردم، که دنیا ما را بپذیرد به اینکه ما یک رژیم تام العیاری هستیم. بعد از اینکه این طور شد، آن وقت بیاییم سراغ این خرده ریزهایی که چه شده است. چه عقب افتادگیهایی داریم، چه گرفتاریهایی برای ما این رژیم منحوس سابق درست کرده است؛ همه چیزها را به هم ریختند و رفتند.
ان شاءالله خداوند همه تان را تأیید بکند و به وظیفۀ فعلی تان توجه پیدا کنید. و شمای دانشگاهی و آن طب سنتی و دیگران، همۀ این خواهرهای محترم، و شما برادرها و همۀ ایران، همه با هم الآن باید توجه به همین مسیری داشته باشیم که نهضتمان در راه هست. این نهضت را باید همه زنده نگه دارید تا این مسائل بگذرد. اگر یک سستی بکنید و بروید سراغ کارهای دیگر، آن بگوید من خانه ندارم و آن بگوید طب من چه طور است و آن بگوید دانشگاه من چه طور، در بین راه، ما می ترسیم که یک وقتی یک حایلی پیدا بشود، یک مانعی پیدا بشود، و همۀ این حرفهای شما بشود دیگر هیچ! و تمام بشود و تا آخر دیگر باز ما زیر بار همان مسائل باشیم. خدا همه تان را ان شاءالله حفظ کند.
صحیفه امامجلد 9صفحه 9