سخنرانی
زمان: 3 مرداد 1358 / 30 شعبان 1399
مکان: قم
موضوع: هدف رژیم طاغوت، انحراف نیروهای جوان ـ بیان ویژگیهای مجلس خبرگان
حضار: دانشجویان کاشان
بسم الله الرحمن الرحیم
نقشۀ دشمن؛ جلوگیری از رشد نیروی فعال جوانان
شما خودتان در ضمن بیان گفتید که «فرهنگ 2500 ساله». [در] 2500 سال فرهنگ غلط رژیم طاغوتی، و پنجاه و چند سال رژیمی که ما ادراک کردیم، و ده ـ پانزده سال هم رژیمی که شماها که جوانید ادراک کردید، تمام هَمّشان در انحراف بود. نیروی جوانی را و نیروی انسانی را می خواستند که منحرف کنند، و یا مشغول کنند به چیزهایی که مربوط به زندگی نیست. اینهمه مراکز فساد، اینهمه مراکز فحشا، اینهمه مخدِّرات، اینهمه مراکزی که باید آموزشی باشد برخلاف آموزش و فاسد کننده، اینها همین طور مِنْ باب اتفاق واقع نشده است. اینها نقشه داشته است، و با آن نقشه عمل شده است.
نقشه این بوده است که نگذارند نیروی فعال این مملکت رشد کند و به فعالیت انسانی خودش ادامه بدهد. و لهذا از طریقهای مختلف، با برنامه های بسیار وسیع و مختلف، کوشش کردند که نیروی انسانی ما را نگذارند رشد بکند. آنها از نیروی انسانی می ترسند. اصلاً از انسان می ترسند. آنها تجربه کرده اند که در دوران سابق گاهی یک نفر آدم وقتی پیدا شد در مقابلشان ایستاد و منافعشان را مانع شد که درست به آزادی ببرند. ولهذا برنامۀ آنها ـ خارجیهایی که می خواهند استفاده از ما ببرند ـ این است که نگذارند انسان پیدا بشود و بهتر از همه چیز این است که نیروی جوانی را منحرف کنند از آن راهی که
صحیفه امامجلد 9صفحه 241
باید برود، بِکشندش به طرف فحشا؛ بِکشندش طرف سینمایی که آن برنامه های فحشایی را داشت. این از صبح که بیدار بشود تا پیچ رادیو را باز بکند موسیقی؛ تا تلویزیون را نگاه بکند آن مناظر بد و باز گوش و چشمش را مشغول کند. تا از منزل بیرون بیاید، راهش راه این باشد که یا اطراف دریا برود و آن بساط، یا دنبال مراکزی که مهیا شده و آسانش کرده اند و ارزانش کرده اند برود؛ و عادتش بدهند به این مسائلی که شَهوی است، به این مسائلی که مغز انسان را فاسد می کند، و همۀ مطلب این است که نگذارند تفکر کند در اموری که احتیاج به آن دارد، اگر جوانهای ما اینطور عادت کردند که دائماً اذهانشان مشغول شد به آن چیزهایی که در سینما به آنها نشان داده اند و آن چیزهایی که از رادیو شنیده اند و آن چیزهایی که در خارج برایشان مهیا کرده اند، اینها تمام افکارشان متوجه به همان مسائل می شود، مسائل شَهَوی. شب که منزلش می رود با فکر همان مسائل در رختخوابش می رود، شب هم خواب اگر ببیند همان مسائل را خواب می بیند. وقتی هم بیدار می شود، اول چیزی که در ذهنش وارد می شود همان مسائل است. وقتی هم می رود سراغ یک کاری و اشتغالی، حواسش آنجاست تا کیْ وقتش بشود که برود سراغ آن مسائل، یک همچو موجودی نمی تواند در مسائل جدی فکر کند. اصلش فکرش نمی آید دنبال مسائل جدی. یک مغزی را که اینطور تربیت کرده اند، این مغز نمی تواند اصلاً وارد بشود در یک فکر روز و فکر مسائل حیاتی و جدی، تمام افکارش متوجه به آن مسائل شهوانی و حیوانی است، این یک برنامه بوده. این همینطور اتفاق نیفتاده است که در این ممالک ما اینطور، بیخود شده باشد، یا جوانها این کارها را کرده. این فکر، یک مسئله ای بوده است که روی یک نقشه ای که از خارج داده اند به اینها و طرح کرده اند، و اینها هم در خارج اینها را عمل کرده اند. این یک باب واسعی است که علاوه بر آن مسائل دیگری که دارند، یک باب واسعی است که از همۀ اطراف چشم و گوش جوانهای ما را از مسائل حیاتی ببندند، و به مسائل دیگر منحرف کنند. قضیۀ روزنامه ها علی_' حده؛ قضیۀ مجلات، با آن وضعی که می دانید، علی_' حده. و همین طور هر جا که گوشَت را باز بکنی می بینی که از آن مسائل است. یکوقتی بود که در تهران من گاهی از
صحیفه امامجلد 9صفحه 242
خیابان عبور می کردم، همین طور که آدم می رفت موسیقی بود. در تمام دکانها صدای موسیقی که پخش می شد، همین طور تا آخر موسیقی بود، این مغز را اینطور متزلزل می کردند. حواس را می بردند دنبال این مسائل، که مبادا راجع به آن مسائلی که مربوط است به زندگی شان، مربوط به مسائل انسانی شان هست، مربوط به استقلال مملکتشان است، مبادا متوجه به او بشوند، و همین طور هم هست. توفیق هم یافتند که اصلاً در طول این پنجاه و چند سال، الاّ کمی از اوقات، آن هم کمی از مردم، باقی توجه به این مسائل اصلاً نداشتند.
تبلیغات دامنه دار و مسموم علیه روحانیت
از آن طرف، تبلیغات دامنه دار که طبقۀ روحانی را جدا کنند از مسائل روز. آنچنان تبلیغ کرده بودند که اوایلی که من ـ همان سال اول و دوم ـ آمدم به قم، در قم وضع جوری بود که یکی از روحانیون که رئیس بود، مورد طعن مردم بود، می گفتند: در منزلش روزنامه پیدا می شود! روزنامه پیدا شدن در منزل یک روحانی را نقصش می دانستند. فلان آخوند «سیاسی» است! طعن می زدند به اینکه فلان آخوند «سیاسی» است. جدا می کردند روحانیون را، محدودشان می کردند به همان مسائل شخصی؛ و از مسائل اجتماعی و مسائل سیاسی همچو جدا می کردند، و تبلیغات همچو بود که یک آخوندی اگر چنانچه می خواست در این امور دخالت کند می ترسید از مردم؛ مطعون می شد؛ کنار گذاشته می شد، اینطور درست کرده بودند. این هم یک باب واسعی بود برای جدا کردن روحانیون از مسائل روز. یک باب واسع هم جدا کردن روحانیون از دانشگاه بود که این هم نقشه بود، برای اینکه مِنْ باب اتفاق اینها به نظر نمی آید باشد، همۀ اینها طرحهایی بود که درست کرده بودند برای اینکه استفاده ها را ببرند و کسی حرف نزند.
جدا کردن روحانیون از دانشگاه، پیش روحانیون اینطور منعکس می کردند که
صحیفه امامجلد 9صفحه 243
دانشگاهیها یک دسته فُکُلی نمی دانم کذا و کذا. پیش آنها هم می گفتند: آخوندها یک دسته درباری هستند! این دو تا قشر را از هم جدا می کردند. نه فقط جدا، دشمن؛ این به او بد می گفت؛ او به این بد می گفت. [با] درگیری تبلیغاتی جدا می کردند این دو طایفه را از هم. طرحها بود برای این جدایی، در قبل از ماه رمضان که وقت اجتماعات است، و قبل از ماه محرّم که وقت اجتماعات است. اینها یک طرحی درست می کردند ـ ماها غافل و بیچاره! ـ طرحی درست می کردند که تمام ماه مبارک مردم را در منابر، سر آن طرح با هم دعوا می داد. دانشگاهی به اینها حمله می کرد؛ اینها به دانشگاهی. تمام ماه مبارک را به یک مسائلی که ربطی نداشت به مسائل روز و زندگی، سرِ اینها را گرم می کردند به این، و آن کنار می نشستند و به ماها می خندیدند. ما اینطور بی اطلاع از مسائل روز و بی اطلاع از نقشه های شوم آنها. این هم یک باب واسعی بود که اینطور [کاری] کرده بودند؛ و همین طور امثال اینها.
لزوم حفظ هوشیاری در برابر توطئۀ دشمنان
حالا باید ما به فکر این مسائل باشیم، هم طبقۀ روحانیون، و هم طبقۀ دانشگاهی و دانشجو، و سایر طبقات باید به فکر این مطلب باشیم که الآن که اینها احساس کرده اند، لمس کردند که اتصال مردم به هم آنها را شکست داد و نتوانستند مقاومت کنند، روی وحدت کلمۀ جامعه نتوانستند مقاومت کنند، با تمام جدیتی که امریکا به صراحت و انگلستان به صراحت و شوروی هم برای حفظ این جرثومۀ فساد [کردند] نتوانستند حفظش کنند، و فهمیدند که این برای این بود که قشرهای مختلف با هم مجتمع شدند و مقصود همه هم، یک حکومت عدل اسلامی بود و مجتمع شدند در این مسئلۀ حق، الآن بیشتر ما احتیاج به این داریم که خودمان را حفظ کنیم و مجهز باشیم. پیشترها اینها همۀ کارها را البته می کردند، لکن مسائل کلی در نظرشان بود. اینکه شاید اینها با هم مجتمع بشوند، شاید این دو قوۀ متفکر روحانی و دانشگاهی با هم بشوند، شاید توده های مردم با اینها بشود، «شاید»ها بود، و روی شایدها اینهمه نقشه ها بود! حالا
صحیفه امامجلد 9صفحه 244
احساس کردند، در این نهضت عیناً دیدند که مسئله چه بود، دیدند که همۀ قدرتها در مقابل قدرت ایمان و اجتماع مردم بر امر اسلامی فَشَل شده است، الآن بیشتر، نقشه های شیطانی در کار است، الآن بیشتر ما باید هوشیار باشیم. گمان نکنیم به اینکه ما حالا دیگر این سد را شکستیم و تمام شد. الآن اینها مشغول تجهیزند، اجتماعات، اتصالات و اشخاصی که با هم اصلش دوستی نداشتند، گروههایی که با هم هیچ ابداً ارتباط نداشتند، حالا پیوند کردند و پیوند می کنند. شما روزنامه ها را بخوانید، در همین قضیۀ قانون اساسی و خبرگان، ببینید چه گروههایی با هم مجتمع شدند برای اینکه کاندیدا بدهند.
ویژگیهای نمایندگان مجلس خبرگان
توجه داشته باشید کاندیداهایتان اسلامی باشند. ما می خواهیم یک مملکت اسلامی درست بکنیم. یک مملکت غربی نمی خواهیم درست کنیم. مملکت اسلامی قانونش باید اسلامی باشد. باید هم آن کسانی را که تعیین می کنید، برای خُبره بودن و برای بررسی، خبرۀ اسلامی باشد. مثل این می ماند که مثلاً ما بخواهیم یک کسی را معالجه کنیم، یک فقیه را چون فقیه است بیاوریم برای معالجه! باید طبیب باشد تا معالجه کند. فقیه هم هر چه فقیه باشد عقلش نمی رسد راجع به طب. ما می خواهیم یک قانون اسلامی، یک جمهوری اسلامی [داشته باشیم] این جوانهای ما در خیابانها ریختند و غلبه کرده اند بر اینها، روی آن حس اسلامیتشان بود، و الاّ اگر کلمۀ اسلام را ما برمی داشتیم کنار می گذاشتیم، مردم مگر بی عقلند که بروند جلوی توپ و تانک. مردم برای اسلام می روند. صدر اسلام سربازهای اسلامی برای اسلام جانشان را به خطر می انداختند یعنی خطر نمی دیدند، خطر برای خودشان نمی دیدند برای اینکه مردن را خطر نمی دانستند. جوانهای ما اینطور شده بودند، و الآن هم هستند.
الآن هم بعضی وقتها، شاید هر چند روز یک دفعه، یکی می آید بیخ گوش من
صحیفه امامجلد 9صفحه 245
می گوید دعا کنید من شهید بشوم. جوان اینطور آمده است الآن به میدان. این حس، حس انسانی و حس اسلامی ما را پیروز کرده است. و روی این حس است که مردم خون خودشان را دادند. حالا بعد از اینکه رسیدیم به اینجا، ما بیاییم یک قانون امریکایی درست کنیم، یک قانون اروپایی درست کنیم، یک قانون اساسی غربی درست کنیم، خون جوانهامان را هدر بدهیم! این الآن دست خودتان است. این قانون پیشنویس است، پیشنویس هیچ چیز نیست. باید رأی بدهید. باید نظر بکنید.
و مهم این است که خبرگان باید اسلامی، امین، مسلمان، متوجه، غرب و شرق و تحت تأثیر غربی و تحت تأثیر شرقی نباشند، تحت تأثیر مکتبهای انحرافی نباشند. اینهایی که می خواهید قرار بدهید اینطور نباشد که تحت تأثیر مکتب مارکس مثلاً یا امثال اینها باشند، اینها [نباید ]باشند. مجلس خبرگان را که می خواهید درست بکنید، باید افراد خبیر به احکام اسلام و اشخاصی که امین هستند و اشخاصی که تحت تأثیر مکتبهای انحرافی نیستند و اشخاصی که دلسوز به این ملت هستند و اشخاصی که دلسوز به اسلام هستند، یک همچو اشخاصی را البته اشخاص خبیر مطلع و مطلع بر اوضاع روز، اینها را باید تعیین بکنید تا بررسی بکنند و یک قانونی که مطابق با میل همۀ ملت است، که آن عبارت از قانون غیر مخالف با اسلام [است] و هیچ چیزش مخالف با اسلام نباشد، ان شاءالله درست بشود. و آن وقت به نظر همۀ مردم گذاشته بشود؛ مردم رأی به آن بدهند، و آن قانون، قانون تصویب شده باشد.
ان شاءالله که خداوند همۀ شما را حفظ کند؛ موفق کند؛ و همۀ ما را خدمتگزار اسلام [قرار دهد].
صحیفه امامجلد 9صفحه 246