سخنرانی
زمان: 6 آبان 1358 / 6 ذی الحجه 1399
مکان: قم
موضوع: مقایسۀ انقلاب ایران با سایر انقلابها ـ فرصت و آرامش در اصلاح امور کشور ـ اهمیت کشاورزی و تمدن اسلامی شرق
حضار: نمایندگان دانش آموزان تبریز و جهاد سازندگی فیروزآباد
بسم الله الرحمن الرحیم
مقایسه بین انقلاب ایران و سایر انقلابها
من اول تشکر کنم از همۀ خواهرها و برادرها که از راههای دور آمده اند تا در این اتاق کوچک با من ملاقات کنند و مطالب خودشان را بگویند؛ و من هم تا آنجایی که می توانم مطالبی به آنها عرض کنم.
من مطّلعم از اینکه گرفتاری زیاد است. و مطّلعم از اینکه در همه جا الآن آشفتگیهایی هست، و البته اینطور آشفتگیها دنبال یک انقلاب بزرگ هست، قابل اجتناب نیست. در همۀ انقلابات دنیا آشفتگیها هست، و بحمدالله آشفتگیهایی که در ایران پس از انقلاب هست خیلی زیاد نیست؛ چشمگیر نیست؛ موجب خوف نیست، لکن هست و اسباب زحمت است. خیلی انقلابها را اگر ملاحظه کرده باشید، بعد از گذشتن سالهای طولانی، باز هم آرامش در مملکتها نیست. دنبال سرِ بعضی انقلابات، تمام احزاب را از فعالیت باز داشتند؛ تمام روزنامه ها را توقیف کردند؛ تمام اجتماعات را منع کردند؛ به اسم اینکه انقلاب است، و انقلاب معنایش این است که هیچ کس حق هیچ نفس کشیدن ندارد.
اما شما ملاحظه کردید که انقلاب ایران، همان روز انقلاب، همۀ گروهها را فرصت داد؛ همۀ روزنامه ها را اجازه داد؛ همۀ اجتماعات را اجازه داد فعالیت کردند؛ چند ماه هم فعالیت کردند تا آنکه به ملت ثابت شد که بعضی از جناحها مخالف مسیر ملت هستند و به ضدِّ انقلاب عمل می کنند و توطئه ها دارند. از آنها بعضیشان جلوگیری شد، و مشغول
صحیفه امامجلد 10صفحه 379
بررسی هستند.
باید گفت که انقلاب ایران بهترین انقلابی بوده است که در دنیا تاکنون پیدا شده است. و نکته اش هم این است که ملت مسلمان انقلاب کردند. انقلاب مربوط به حزبی ـ مثلاً فرض کنید ـ نبوده است؛ مربوط به یک کودتایی نبوده است؛ از طرف نظامی یا از طرف حزب، بلکه مال خود ملت بوده است و خود ملت قیام کرده است، و خود ملت پیش برده است و طرف را شکست داده است، و ملت هم ملت اسلامی بوده. از این جهت که ملت یک ملت مسْلم بوده است، بی جهت نمی خواسته است که اشخاصی را بِکُشد، اشخاصی را حبس کند، اشخاصی را منع کند از فعالیت، هیچ ابداً نظر به این معانی نبوده است. از این جهت، یک انقلاب بسیار آرامی بوده است، ولو اینکه الآن مَفْسَده جوها کارشکنیهایی می کنند، لکن خوب، اینها اشخاصی هستند که ضد انقلاب هستند؛ و ریشه دار هم نیست؛ فعالیتهاشان یک فعالیت های سطحی است که اصلاح می شود ان شاءالله .
دانشگاهها در رژیم شاه
و شما می دانید که یک مملکتِ اینطور خرابی که برای شماها گذاشته اند ـ که همه جایش آشفتگی بود و خرابی بود و عقب ماندگی بود ـ این بخواهد اصلاح بشود، به طریق عادی یک زمان طولانی می خواهد تا اصلاح بشود. اینها همه چیز را خراب کردند. و بالاتر از همه چیز که خراب کردند، دانشگاهها و مراکز تحصیل بود. اینها از باب اینکه می ترسیدند که در دانشگاه، اشخاص صحیح تربیت بشود و مقابلشان بایستد، نمی گذاشتند که دانشگاهها آنطوری که باید مشغول کار بشوند. تحت نظر خودشان اداره می شد، و تحت نظر خودشان تعلیمات به آن قدری که مفید به خودشان بود فعالیتها هم به همان حد بود. و روی این اصل، نیروی انسانی ما را نگذاشتند که ترقی بکند و رشد بکند. و حالا که مجالی اگر بگذارند پیدا بشود، باید از سر شروع کنند.
نیاز به فرصت در اصلاح فرهنگ و امور جامعه
طرح برنامه هایی برای فرهنگ و اصلاح فرهنگ، و تصفیۀ از اشخاصی که باز هم در
صحیفه امامجلد 10صفحه 380
فرهنگ یا در جاهای دیگر هست، که این همه باید با تدریج درست بشود. فوراً نمی شود پشت سر انقلاب، این کارها درست بشود. این کارها کارهایی است که باید به تدریج درست بشود. و ان شاءالله امیدواریم که درست بشود.
وقتی یک مجلس شورا با خود ملت، با رأی خود ملت ان شاءالله تحقق پیدا کرد و یک حکومت مستقر و مستمری به وسیلۀ مجلس درست شد، بسیاری از کارها آن وقت اصلاح می شود. لکن البته مهلت می خواهد. نمی شود، یک آدم ممکن است یک سرما بخورد و به چند دقیقه سرما خوردن مریض می شود، این را بخواهند صحیحش کنند گاهی یک ماه، دو ماه طول می کشد تا این چند دقیقه ای که این سرماخورده جبران کند. یک مملکتی که دو هزار و پانصد سال زیر ظلم این رژیم سلطنتی بوده، و آن قدری که ما شاهد بودیم، پنجاه و چند سال زیر ستم بوده است، و همۀ اشخاص، دولتهای بزرگ در او تصرف داشتند، در برنامه هایش تصرف داشتند در همه چیزش، و همه چیزش را آشفته کردند، این البته باید با یک مدت طولانی اصلاح بشود. لکن امید است که اصلاح بشود؛ برای اینکه ـ بحمدالله ـ مملکت ما الآن همه جا وقتی که بروید می بینید که همه توجه به اسلام دارند، و توجه به اینکه باید از زیر بار ظلم بیرون بروند، از زیر بار اجانب خارج بشوند. این یک مطلبی شده است، دیگر عمومی شده. بچه های کوچک هم می گویند؛ پیرمردهای افتاده هم می گویند؛ جوانها هم که باید بگویند. بحمدالله این روشنی و این بیداری که برای ملت ما حاصل شده است، امیدبخش است. همان طوری که شما ملت با نداشتن تجهیزاتی غلبه کردید بر این قدرت بزرگ که همۀ قدرتها دنبالش بودند؛ یعنی نه فقط اَبرقدرتها، قدرتهای دیگر همه دنبالش بودند، حکومتهای اسلامی هم دنبالش بودند، لکن وقتی ملت یک چیزی را خواست، نتوانستند حفظش بکنند؛ و با قدرت ملت و با توجه ملت به اسلام و خدای تبارک و تعالی این سد بزرگ را شکستند.
اصلاح مملکت در گرو آرامش
من امیدوارم که این ملت با همین بیداری و یک قدری اغماض کردن از مشکلات،
صحیفه امامجلد 10صفحه 381
یک قدری توجه به اینکه کار باید با تدریج انجام بگیرد، کار باید با یک قدری حوصله، یک قدری صبر، یک قدری توجه به اینکه مشکلات کم نیست، زیاد است [انجام شود] نباید هر قشری هِی فکر کنند که یک مشکلاتی ما داریم، چرا الآن درست نمی شود. این اسباب این می شود که نتوانند آنهایی که می خواهند رفع مشکلات را بکنند، نتوانند رفع بکنند. و لهذا، من از همۀ قشرها، خصوصاً از جوانهای دانشگاهی و دانشسرایی و محصِّلین، خواهش می کنم یک قدری توجه داشته باشند به اینکه آلتِ دست، یک وقت واقع نشوند که با یک طوری که خود شماها هم نمی توانید مطّلع بشوید چه است، همچو مطلب را درست می کنند که هر که اعتقاد کند که نه، الآن باید اعتصاب کرد، الآن باید ریخت در خیابان! اگر نریزیم در خیابان، چه خواهد شد. شما بدانید که هر چه آرامتر باشد مملکت، بهتر می شود اصلاحش کرد.
در یک محیطی که توی خیابان بریزند به جان هم، نمی شود اقتصادش را درست کرد؛ نمی شود دانشگاهش را درست کرد. وقتی محیط آرام باشد، توجه بکنند که باید آرام بشود، محصِّلین سر کلاس بروند، مشغول کارشان بشوند، معلمین مشغول کارشان بشوند، اساتید مشغول کارشان بشوند، زارع مشغول کارش بشود، کارگر مشغول کارش بشود، آرامش در یک مملکتی پیدا بشود، آن وقت کسانی که می خواهند خدمت بکنند، می توانند خدمت بکنند. اما اگر آرامش نباشد، مثلاً فرض کنید که کردستان، که این اشخاص فاسد ریختند و به همش زدند، خوب، کردستان که نمی شود با اینکه به هم خورده است اسفالت بشود. جایی که دارند جنگ با هم می کنند دیگر اسفالت معنا ندارد یا مریضخانه درست بشود، این باید آرامش پیدا بشود تا بتوانند آنهایی که می روند برای اصلاح، اصلاح بکنند، مثلاً آقایان که در جهاد سازندگی رفتند ـ و خداوند همه شان را حفظ کند ـ یک همچو کار بزرگی را مشغول شده اند و یک همچو فداکاری می کنند جوانها، می روند در جهاد سازندگی، کار بسیار باارزش است، لکن اگر یک وقتی فرض کنید در آنجا هم آمدند یک شلوغکاری کردند، یک کاری کردند که نگذارند کار انجام بشود، خوب، محیط وقتی به هم خورده بشود، آنها هم نمی توانند کارشان را انجام
صحیفه امامجلد 10صفحه 382
بدهند.
ما به همۀ ملت باید عرض بکنیم که ملت باید بداند که الآن مملکت مال خودش است. یک مملکتی که مال خودش است باید آرامش را خودش حفظ بکند، تا آنهایی که مشغول اند به اینکه کار را انجام بدهند بتوانند مجال پیدا کنند که انجام بدهند. اگر این آرامشهای محل درست نباشد، کارها درست نمی شود. به هم ریختنِ مثلاً فرض کنید که دانشگاهها، ریختن در خیابانها، نرفتن سر کلاسها، کار را درست نمی کند. کار وقتی درست می شود که اینها مطالبی که دارند بگویند، با آرامش بگویند، تا رسیدگی بشود به آن مطالب، و ان شاءالله با آرامش عمل بشود به آن. شما خیال نکنید که دولت یک دولتی است که می خواهد کارشکنی بکند؛ خودش می خواهد خیانت بکند. این حرفها نیست در کار. خوب، این اشخاص معلوم است اشخاصی اند که می خواهند کار انجام بدهند. البته کار کار بزرگی است، و به این زودی نمی توانند انجام بدهند. نه این است که نخواهند انجام بدهند، نمی توانند انجام بدهند. کار کاری است که یک قشر نمی تواند انجام بدهد. اگر همۀ ملت با هم دست به هم ندهند و کمک نکنند به هم، نمی شود انجام داد. باید کمک کرد به هم.
اهمیت کشاورزی در قطع وابستگی ها به خارج
کشاورزها کمکشان به این است که کشاورزیشان را زیاد بکنند. ما اگر کشاورزیمان طوری نشود که خودمان برای خودمان بتوانیم وسیلۀ معاش تهیه کنیم و دستمان پیش امریکا باشد که نان ما را بده، خوب، این پیوستگی است به آنها. و آنها هر روز جلویش را گرفتند، ما ناچاریم که هر چه تحمیل بکنند قبول کنیم و از آنها، تا اینکه نان به ما بدهند. در صورتی که آنها به ما خیانت خواهند کرد. باید ما کاری بکنیم که در معاشمان احتیاج به کسی نداشته باشیم. و به این قدرت این کشاورزهاست. الآن وقت تخمکاری پاییزی است؛ کشاورزی پاییزی است؛ می گذرد وقت؛ الآن وقت این است که فعالیت بکنند، از آن طرف، دولت همراهی بکند و کمک بکند و رفع گرفتاریها را بکند. از آن طرف هم،
صحیفه امامجلد 10صفحه 383
آنها مشغول فعالیت بشوند و کشاورزیشان را توسعه بدهند. خوب، شما دیدید در این سال گذشته که یک قدری توسعه دادند، خوب، خیلی فرق کرد با سالهای قبل. و من امیدوارم به اینکه این کشاورزها روزبروز رو به رشد بروند، به طوری که ما صادرکننده باشیم. مملکت ما یک مملکتی است که می تواند صادرکننده باشد. زمین دارد، آب دارد، همه چیز دارد؛ مخازن همه جور دارد. و ما می توانیم که در این امور صادرکننده باشیم. و نباید دستمان دراز باشد پیش غیر که به ما گندم بدهید، به ما جو بدهید! در صورتی که مملکت ما باید صادر کند. باید همه دست به هم بدهند کمک بکنند. همین جهاد سازندگی یک کمک بزرگی است، که اینها در همه چیز کمک باید بشود، و همۀ قشرها باید کمک بکنند، تا این مملکت را نجات بدهند. یک مملکتی که بخواهید از خودتان باشد و دیگر نتوانند در آن دخالت کنند، اول باید آن چیزی که مربوط به ارزاق خودتان است، احتیاج از حیث رزق، ما به دیگران نداشته باشیم؛ نان ما را دیگران ندهند. آخر برای ما عیب است که ما بنشینیم و نانمان را دیگران بگویند که ما به شما می دهیم، یا ما به شما نمی دهیم. باید خودمان تهیه کنیم، و این به این است که کشاورزی را توسعه بدهیم. اگر قبلاً کم کاری می کردند، حالا زیادتر کار بکنند. اشخاص کمک کنند به آنها، و دولت کمک شایان به آنها بکند، و از همه اطراف کمک بشود، تا این کشاورزی بخوبی راه بیفتد. وقتی که راه افتاد، ما احتیاجمان را از غیر در جهت اقتصاد بریده بشود، آن وقت در همۀ کارها می توانیم با آنها مقابله کنیم، الآن هم ـ الحمدلله ـ می توانیم. در هر صورت، همۀ قشرها الآن موظف اند که کوشش کنند برای حفظ آرامش و فعالیت کنند، بیکار ننشینند، فعالیت بکنند، کار بکنند، تا اینکه بتوانند مملکت خودشان را نجات بدهند.
حرکت دانشگاهها در راستای استقلال کشور
و همین طور این دانشگاهها باید یک دانشگاههایی باشد که ما دیگر احتیاج به خارج پیدا نکنیم، که دستمان در آن وقتی که می خواهیم یک کسی را معالجه کنیم به دیگران دراز کنیم که بیایید بروید آنجا معالجه تان بکنند. باید دانشگاههای ما و همۀ قشرها کاری
صحیفه امامجلد 10صفحه 384
بکنند که لااقل ما محتاج به غیر نباشیم. اینطور نباشد که اگر یکی مریض می شود، بگویند اینجا نمی شود معالجه اش کرد. اینطور نباشد که اگر یک گرفتاری بشود، بگوید که نه، نمی شود دیگر درستش کرد. خودمان روی پای خودمان بایستیم، شرق باید سر پای خودش بایستد. اگر شرق بخواهد باز وابستگی فکری داشته باشد به آنها و گمان کند که همه چیز از آنجا باید بیاید، باید تا آخر وابسته باشد.
فرهنگ اسلامی شرق، مترقیترین فرهنگ
شرق یک فرهنگ اسلامی دارد که بلندترین فرهنگ، مترقیترین فرهنگ است. با این فرهنگ اسلامی باید تمام احتیاجاتش را اصلاح کند، و دستش را پیش غرب دراز نکند، پیش این غرب و از غرب یک چیزی بخواهد، خودش باید درست بکند. سابق اینطور بوده است که کتب طبی شرق در اروپا رفته است، و اروپا را طبیب کرده و آن طبیبهای بزرگ را درست کرده ـ کتب شرق بوده است؛ کتاب شیخ الرئیس بوده، کتب رازی بوده است؛ و اینها کار کردند ـ حالا چه شده است که ما حالا باید بعد از اینکه تمدن از شرق طرف غرب رفته، شرق تمدن را صادر کرده به غرب، حالا ما به واسطۀ یک کارهای ناشایسته ای باید عقب افتاده باشیم و دستمان را طرف غرب دراز کنیم.
باید شرق سر جای خودش بایستد و خودش را بیابد. تبلیغات زیاد، اسباب این شده است که شرق خودش را گم کرده، ما خودمان را گم کردیم. هر چیز را صحبت می شود، می گوید باید شما ببینید. اسمائی که در اینجا متعارف بود، می گذاشتند، داروخانه باید اسمش اروپایی باشد؛ خیابان هم باید اسم یکی از اروپاییها یا امریکاییها تویش باشد. هر جا می رفتی باید این باشد. اجناس هم که درست می کردند، خود ایران جنس می بافت، بعد آن کنارش باید خط انگلیسی باشد، یا خط لاتین باشد، تا بگویند از انگلستان آمده است این! گم کردیم ما خودمان را. باید پیدا کنیم خودمان را، باید از همۀ این خیابانها، از
صحیفه امامجلد 10صفحه 385
همۀ این داروخانه ها، از همۀ این مؤسسات، این اسماء نحس ِ خارجیها زدوده بشود. چیزهایی که مربوط به رژیم خارج است، طاغوتی است، تمام اینها باید زدوده بشود. تا اینکه کم کم افکار متوجه خودمان بشود که ما خودمان دارا هستیم؛ و فرهنگ دارد شرق؛ فرهنگ غنی دارد. کسی که فرهنگ غنی دارد چرا برود سراغ دیگران و از دیگران بخواهد فرهنگ را بگیرد؟ و دیگران هم به ما فرهنگ نمی دهند. نافرهنگی می دهند! دیگران به ما نخواهند یک مطلبی که به درد ما بخورد به ما بدهند. آنها چیزهایی که به درد خودشان نمی خورد به ما می دهند. شواهد زیاد است در اینکه هر چه به درد خودشان نمی خورده است اینجا فرستادند، در صورتی که آن چیزها ممکن است تباه کند ما را.
خودشناسی شرق؛ راهی به سوی استقلال
باید اگر ما بخواهیم استقلال پیدا کنیم، آزادی پیدا کنیم، مملکت خودمان را خودمان اداره کنیم، باید خودمان را پیدا کنیم، گم کردیم ما خودمان را، باید پیدا بکنیم خودمان را، باید از این غربزدگی بیرون برویم. خیال نکنیم همه چیز آنجاست، و ما هیچ نداریم. خیر، ما همه چیز داریم و فرهنگمان فرهنگ غنی است، باید پیدایش کنیم این فرهنگ را. خوب، بالاخره هر کاری مبدئی لازم دارد، ابتدائی لازم دارد؛ الآن ابتدا این است که ما باید برویم دنبال اینکه همه چیز از خود ما باشد.
ان شاءالله خداوند همه تان را تأیید کند؛ همیشه موفق کند و گرفتاریها را رفع بکند؛ و همۀ مسائل را به قدرت خودش حل بکند.
صحیفه امامجلد 10صفحه 386