سخنرانی
زمان: 25 آذر 1358 / 26 محرّم 1400
مکان: قم
موضوع: خیانتهای امریکا به ایران ـ کارشکنی و غوغاسالاریهای عمال امریکا
حضار: اعضای انجمن اسلامی پزشکان اصفهان
بسم الله الرحمن الرحیم
عناصر علیل و مفلوک بر اریکه قدرت
من از آقایان تشکر می کنم که زحمت کشیده اند آمده اند، خواهرها، برادرها، تا از نزدیک یک مطالبی که باید گفته بشود، لااقل بعضی از آن گفته بشود. شما لابد امروز از رادیو شنیدید که شاه از امریکا رفت به جای دیگر. این اثر جرم و این مجرم که باید بیاید و در اینجا محاکمه بشود تا ما پرده از روی جنایات امریکا، یعنی رؤسای جمهور امریکا که در طول این مدت که این جانی در اینجا جنایت کرده، ریشۀ اصلی اش امریکا بوده، و این یک شاخه ای از آن ریشه بوده است، اینجا فاش کنیم. اینها گمان می کنند که شاه را از امریکا که خارج کردند تمام شد قضیه. مثل اینکه وزیر خارجۀ امریکا هم گفت که حالا ببینیم عکس العمل ایران چه خواهد بود. اگر ایران تمام حرفش این بود که شاه چرا در امریکاست دیگر حالا تمام شده بود. برای اینکه شاه در امریکا نیست. اما قضیه این است که شاه؛ شاه مخلوع که الآن یک موجود مفلوکی است، و به نظر من آن وقت که در اریکۀ قدرت بود مفلوکتر بود؛ مفلوک از جهت ادراکات که نمی توانست بفهمد وظیفۀ او با ملت چیست و ملت چه مقامی دارد. در هر کشوری این معنا را ادراک نکرده بود. از این جهت مفلوک بود و حالا هم مفلوک است. چنانکه آقای کارتر هم مفلوک است. آنهایی که خودشان در اریکۀ قدرت نشستند و این نخوت قدرتمندی در مغزهایی که کوچک اند، این اسباب این می شود که هر کاری که می توانند انجام بدهند. به هر چه دستشان می رسد آن [را] انجام بدهند. هر ظلمی که می توانند بکنند. هر ملتی را که
صحیفه امامجلد 11صفحه 267
می توانند زیر پای خودشان له کنند. اینها جزء مفلوکهای عالم هستند. برای اینکه قدرت روحی ندارند که هر چه وارد در مغزشان می شود بتوانند کنترلش کنند. همان طوری که آدم مفلوک نمی تواند یک راه صحیحی را پیش بگیرد. آدم علیل نمی تواند یک راه صحیحی برود. آنها که برای خاطر قدرتمندی، کوچک بودن مغز و قدرت زیاد، در آن وارد شدند نمی توانند کنترل کنند خودشان را، و حفظ کنند مغزشان را، اینها جزء مفلوکها هستند.
زمامداران شایسته از دید اسلام
انبیا و اولیا که هر چه [بر آنها] وارد می شد، هر چه قدرت در عالم وارد می شد بر آنها، هیچ در آنها تأثیری نمی کرد. آن کسی که زمام یک مملکتی که از حجاز گرفته تا مصر و همۀ اینجاها را؛ ایران و سایر جاها تحت سلطۀ او بود، و قدرت جسمی و روحی خودش آنطور بود، می بینیم که از یکی از افراد پایین و متوسط متواضعتر است. و این قدرتها ابداً در روح او تأثیر نکرده. برای اینکه، روح این قدر بزرگ است که همۀ عالم را می گیرد. یک روح مجردی که از این آلایشها تجرد پیدا کرده است، اینقدر وسیع است که همۀ عالم مثل یک نقطه می ماند در آن. آنها لایق زمامداری اند. اسلام آنها را زمامدار کرده است. وقتی هم که دست به دامن آنها نمی رسد باید آن اشخاصی که نزدیکتر به آنها هستند از سایر افراد، آن اشخاصی که بهتر می توانند هضم کنند قدرتها را، کمتر قدرت مآبی در آنها تأثیر بکند، آنها باید زمامدار باشند. مع الأسف دستمان کوتاه است. امثال اینهایی که تا یک قدرت پیدا می کنند، مثل حیوانهای چموش شروع می کنند به شرارت. اینها مفلوک اند. همان طوری که اینها الآن اسم محمدرضا را می گویند یک مریض مفلوکی، من می گویم در آن زمان که قدرتمند به نظر شما بود مفلوکتر بود از حالا. حالا شما هم مفلوکید. و همه قدرتمندهایی که به واسطۀ یک قدرت نمی توانند خودشان را کنترل کنند و نمی توانند هضم کنند آن قدرتی که برایشان وارد می شود، اینها جزء همان مفلوکها هستند. و لهذا این مفلوکها هستند که دور هم می نشینند و به تبع آن مفلوک اصلی
صحیفه امامجلد 11صفحه 268
یک ملتی را محکوم می کنند. لابد این را هم شنیدید که لاهه، ایران را محکوم کرد. حالا دیگر خواب به چشم ایرانیها نمی رود! لاهه محکوم کرد! این لاهه مدتهاست؛ این سازمانها مدتهاست که اسرائیل را در این شرارتهایش محکوم کردند و هیچ اعتنا به آنها نکرد. هیچ غلطی هم آنها نکردند. ما که مسئله مان یک مسئلۀ حق است که می گوییم که بیایید ببینید که اینجا اصلاً سفارتخانه نیست.
لانه جاسوسی یا سفارتخانه؟!
شما می گویید که سفارتخانه باید جزء احکامی که کردند آقایان، سفارتخانه باید به تصرف امریکا داده بشود. ما مدعی هستیم که اینجا سفارتخانه نیست. اصلش قضیۀ سفارت در کار نبوده. و ما مدعی هستیم که این آدمهایی که در اینجا بودند، اینها اجزای سفارتخانه نبودند.
به اسم سفارتخانه شما یک چیزی درست کردید که لانۀ جاسوسی است. و بیایند ببینند که آیا این چیزهایی که در این سفارتخانه هست، اینها اسباب دست جاسوسهاست یا وسائلی است که سفارتخانه لازم دارد؟ بیایند سفارتخانه های دیگر را ببینند. سفارتخانه ایران را در خارج ببینند، که آیا این سفارتخانه ایران وضعش اینطور است که اینجا هست. و همین طور سفرای ایران در خارج. یا فرض کنید اجزای سفارتخانه ها را ببینید که آنها در آنجا یک همچو مسائلی دارند. و اگر یک وقتی مثلاً ایران، یا جای دیگر در امریکا یک جایی را به اسم سفارتخانه، مرکز توطئه و جاسوسی قرار بدهد، آقایان می گویند که خوب، شما چون که یک اشخاصی بودید دیپلمات، بیایید؛ تشریف ببرید. دیگر راه را باز کنند. و یا نه مسئله این نیست. شما با این حرفها می خواهید کلاه سر عالم بگذارید. و وقت دیر شده است و دیگر از شماها قبول نمی کنند این مسائل را. شما شاه را دک کردید برای اینکه مشتتان باز نشود. ما محاکمه تان می کنیم. در همین جا محاکمۀ رژیم پهلوی را. و محاکمه رژیم جمهوری امریکا را. در این مدتی که به ما، اینطور جرمها را نسبت به ما روا داشتند، و اینطور توطئه ها را کردند.
صحیفه امامجلد 11صفحه 269
مأموران سیاسی یا جاسوسی؟!
آنها گفتند که، محکوم کردند ما را به اینکه سفارتخانه ها و سفارتخانۀ امریکا باید تحویل داده بشود. و این دیپلماتها و سفرا و اجزای سفارتخانه باید راه بیندازند اینها را بیایند به امریکا. ما می گوییم که سفارتخانه نیست. اینجا شما می گویید سفارتخانه. ما می گوییم امریکا اصلاً سفارتخانه ندارد اینجا. ما می گوییم که مأمور سیاسی ندارد اینجا. اینها مأمورهای امنیتی هستند نه مأمور سیاسی. اینها از اجزای امن امریکا هستند که در اینجا بودند. اینها نیامدند برای اینکه بین ایران و امریکا را روابط سیاسی ایجاد کنند. اینها آمدند اینجا و این مرکز هم برای همین است که در ایران توطئه کنند. و حالا که شکست خوردند بیشتر توطئه کنند. حالا که آن شخص رفته است و دست آنها هم از مملکت تا حدودی بریده شده است زیادتر می خواهند توطئه کنند. ما این معنا را می گوییم. ما اشخاصی را که می خواهیم دعوت کنیم در اینجا؛ از دانشمندهای دنیا، و از سیاسیون دنیا، و از کارشناسهای دنیا، برای این است که بیایند تشخیص بدهند که این وضعی که در اینجا بوده است، و این اشخاصی که در اینجا مشغول کار بودند، این وضع سفارتخانه است؟ این وضعش وضع سفارتخانه است؟ این یک مکانی است که باید اسمش را سفارتخانه گذاشت یا نه؟ و بیایند و ببینند این اشخاص را. و بررسی کنند از پرونده هایی که اینها دارند. و از کارهایی که آنجا انجام می دادند. ببینند این کارهای سفارتخانه است یا کارهای سفارتخانه نیست. پس شما یک موضوع غلطی را، لاهه یک موضوع غلطی را حکم کرده، یک موضوعی را حکم کرده که در اینجا نیست همچو موضوعی. آن گفته است باید سفارتخانه را تحویل بدهند. ما سفارتخانۀ امریکا اینجا نداریم. کجاست این سفارتخانه؟ می گویند که باید این دیپلماتها را رها کنند. ما نمی شناسیم دیپلماتی در اینجا. آنها که نگفتند که باید مرکز جاسوسی را [تحویل بدهند]. باید یک مجلس دیگر بگیرند، آنجا هم باز به اتفاق آرا بگویند که مرکز جاسوسی را باید به امریکا تحویل
صحیفه امامجلد 11صفحه 270
بدهند و جاسوسها را باید رها کنند. اگر این را گفتند یک حکمی بر ضد ما هست. اما اینهایی که گفتید، حکمی بر ضد ما نیست. برای اینکه ما که مرکز جاسوسی را گرفتیم نه سفارتخانه را. اصلاً ما هیچ سفارتخانه ای را نگرفتیم. امریکا سفارتخانه ندارد اینجا. پس آقایان می گویند که سفارتخانه را باید تحویل امریکا داد. نه، سفارتخانه ندارد تا ما تحویل بدهیم. امریکا مأمورین سیاسی ندارد اینجا. اینکه می گویند باید مأمورین سیاسی را تحویل بدهید. مأمورین سیاسی کی است. پیدا کنند تا ما تحویل بدهیم. ما مدعی هستیم که اینها هیچ کدام مأمور سیاسی نیستند. و می گوییم بفرستید و ببینید. قضیه را بررسی کنید.
محاکمه غیابی رؤسای جمهور امریکا
و ما می آوریم بررسی می کنیم این مطلب را. ما محاکمه می کنیم اینها را. و محاکمه می کنیم رؤسای جمهور را؛ منتها محاکمۀ غیابی. دستمان به آنها نمی رسد. محاکمۀ غیابی آن مقداری از پرونده هایشان که در اینجا هست. و آن مقداری از جنایاتشان که بر ما در اینجا ثابت است. که این مقدار، من مکرر این را گفتم. اینها یک کارهای زیر پرده ای داشتند، که شاید غیر از رئیس جمهور و شاه کسی نمی دانسته آنها را. ما نمی توانیم پیدا کنیم آن مقداری که منعکس است در خارج. آن مقداری که در وزارتخانه های ما منعکس است، آن مقداری را ما می خواهیم حالا بررسی بکنیم، و پرونده هایشان را مشغول جمع آوری هستند گروههایی تا اینکه جمع بشود، و ما دعوت کنیم از اشخاص بیایند بررسی بکنند. ما یک حرف غیرحقی نداریم. ما یک حرف ساده ای که همۀ عالم این حرف را اگر بفهمند، باید بپذیرند. البته آقای کارتر نمی پذیرد. برای اینکه آقای کارتر اصلاً از آن مفلوکهایی هست که حق را نمی تواند بپذیرد. مغز او دیگر حق را نمی تواند بپذیرد. آن دارد شاه را از این دست به آن دست می گرداند. و در یک جزیره ای در آنجاها بردند و نگهداری اش می کنند که مبادا گرفتار بشود و به ایران بیاید، و مقداری که بین خودش و او هست هم کشف بشود. آن اسراری که مابین شاه و کارتر
صحیفه امامجلد 11صفحه 271
هست، و سایر چیزهای امریکا هست، باید کشف بشود. محمدرضا گفته بود که چنانچه بناست من را محاکمه کنند، باید رؤسای جمهوری امریکا هم؛ چند نفر که در زمان من بودند، محاکمه کنند. بله، باید محاکمه کنند آنها را. منتها ما دستمان به آنها نمی رسد. ما همچو قدرتی نداریم که احضار کنیم رئیس جمهور امریکا را. لکن این قدرت را داریم که در محل خودمان پرونده هایشان را رسیدگی کنیم، و اشخاص را دعوت کنیم از خارج و بیایند و رسیدگی کنند و ببینند چیست قصه. ما آنها را هم می خواهیم محاکمه کنیم. بنابراین، این فایده ندارد که ایشان بردارد این را ببرد از یک مملکتی به مملکت دیگر. و خیال کند حل شد قضایا. از اول هم همۀ حرفها این بود که اگر او را تحویل ما ندهید، ما اینهایی که اینجا هست محاکمه می کنیم. و حالا هم می گوییم که ما یک محاکمه ای از رژیم پهلوی می کنیم. و یک محاکمه هم از ... رؤسای جمهوری امریکا، از آن زمانی که این آدم در رأس امور بود تا حالا. و تا آن وقتی که اینها در اینجا هستند و بساطشان اینجا هست. بنابراین، مسائل حل نشده است.
برانگیختن مستضعفان جهان بر ضد مستکبران
آنها خیال می کنند که چنانکه این را فرستادند از آنجا، دیگر مسائل حل است. خوب، ما یک مطلب دیگری هم غیر از اینکه اساس مطلب است که می خواهیم جرم آنها را به دنیا ثابت بکنیم. [می خواهیم] مستضعفین وظیفه شان را با مستکبرین بفهمند. این مستضعفین اکثراً نمی دانند. ما هم نمی دانیم. ما هم جزء مستضعفین هستیم. نمی دانیم که اینها به سر ما چه آوردند. بعضی از ورقه های کوچکش دست ماست و می دانیم. بعضی مشاهدات ما هست و چیزهایی که به چشم دیدیم. اما مسائل زیاد زیر پرده را ما نمی توانیم بفهمیم. ما می خواهیم آن مقداری که فهمیدیم و آن مقداری که امکان دارد بفهمیم این را. درست عرضه کنیم به مستضعفین دنیا. به ممالک دنیا. تا بفهمند مستضعفین که این مستکبرین با آنها چه می کنند. این ابرقدرتها با اینها چه می کنند. ما
صحیفه امامجلد 11صفحه 272
می خواهیم بفهمانیم به خود ملت امریکا که نسبت به ملت امریکا اینها چه کردند تا حالا. اینها چه جنایاتی کردند که ملت امریکا را هم در نظر مردم دارند از بین می برند. اینها چقدر به خود امریکا لطمه وارد کردند. لطمۀ حیثیتی. لطمۀ انسانی. و چقدر به سایر کشورها و ملتها و اینها. بنابراین، مسائل به اینجا ختم نمی شود. ما یک ملت ضعیفی هستیم. ما یک ملتی هستیم که اتکالمان به خداست. و ما جمعیتمان کم است. شما جمعیتتان زیاد؛ جمعیتشان زیاد. یعنی، اینکه ملت امریکا با آنها نیست تا جمعیتشان زیاد باشد. شمایید و سرنیزه ها و فانتومها و آن بساطی که دارید، و ماییم و مشت و صدا و فریاد مظلومیت، تا ببینیم آیا چه خواهد شد. آیا غلبه با مظلومها خواهد شد، یا غلبه باز با ظالمهاست. این راجع به مسائل امروزی که به ما متوجه است.
پیروزی انقلاب با قدرت معنوی
اما مسائل داخلی خودمان. شما ملاحظه کردید که ما در آن وقتی که ملت ما با این رژیم درافتاد، یک مقابلۀ آدمی که هیچ نداشت با یک آدمی که همه چیز داشت. شما یک وقت مقابله کردید با یک رژیمی که قدرتمند بود. و مجهز به همۀ جهازات جنگی و دارای قدرت زیاد، که دنبال آن و پشتیبان آن هم قدرتهای عالم بود. یعنی شما یک طرف ایستاده بودید با دست خالی، آن طرف ایستاده بود با تمام تجهیزات، و پشت سر او، پشتوانۀ او همۀ عالم بود. شما خیال نکنید که از این همه عالم که می گویم ـ ملتها را نمی گویم ـ همیشه مقصودم دولتهاست. این دولتها ـ الاّ کمی شان ـ پشتیبانی از او می کردند. این قدرتهای بزرگ پشتیبانشان بودند. و خصوصاً امریکا و انگلستان. در یک همچو موقعی آن که شما را پیروز کرد، و اینها در عین حال که همه چسبیده بودند که این آدم را نگهش دارند در اینجا، و بعد هم بختیار را نگه دارند در اینجا که در آن هم خیلی جدیت کردند. اینکه موفق نشدند آنها، و شما موفق شدید چه بود؟ شما قدرت نظامی داشتید؟ شما اصلاً تعلیمات نظامی دیده بودید؟ ما یک دسته طلبه بودیم که نمی دانیم نظام چه می کند. شما هم یک دسته پزشک هستید که باز هم از نظام اطلاع ندارید.
صحیفه امامجلد 11صفحه 273
تعلیمات نظامی ما ندیده بودیم. ملت ما تعلیمات نظامی ندیده بودند. آنها تعلیمات نظامی داشتند، اما ما نداشتیم. هیچ هم نداشتیم. حالا هم که می بینید چهار تا تفنگ دست جوانهای ما هست، اینها غنیمتی است که از آنها گرفتند والاّ قبلاً که نداشتند. این را قبلاً با زحمت، نمی دانم، یک چیز درست می کردند، پرت می کردند، که در مقابل آنها چیزی نبود اینها. آنی که این ملت را پیش برد، آن یک قدرت غیبی بود. یک قدرت الهی بود. پای هیچ کس حساب نکنید شما. در عین حالی که تشکر می کنم از شما که این مقاله ها را خواندید. لکن تذکر می دهم این قدر تعریف نکنید از یک شخصی، برای اینکه چیزی نیست. هر چه هست، اوست. ما چیزی نیستیم. ما جز یک بندۀ ضعیف چیزی نیستیم. با یک فوت می توانستند اینها، ما را بیرون کنند. آنکه این قدرت را به این ملت داد، و آنطور وارد شد به میدان و بیرون کرد حریف خودش را، آن یک قدرت روحی بود که خدا داد به اینها. یک قدرت الهی و غیبی بود که این ملت را متحول کرد به یک چیز دیگری. این مردمی که وقتی اسم «سازمان امنیت» می آمد به خودشان می لرزیدند، ریختند و گفتند ما اصلاً نه شاه می خواهیم و نه سازمان امنیت و نه اصل رژیم شاهنشاهی را می خواهیم. و به واسطۀ این امری که خدای تبارک و تعالی انجام داد به ارادۀ مبارک خودش.
بیم و هراس در دل دشمنان
و یک نکتۀ بزرگی که شاید اکثراً از آنها غافل باشند، آن ایجاد رعبی بود که در اینها کرد. در قرآن هم هست که «نصر» گاهی به «رعب» است. گاهی جمعیت اینها را جوری می کند که به نظرشان زیاد می آید. گاهی قدرت نمایی اینها، ولو چیزی نیست، در نظر آنها بزرگ می آید. اینها همه چیز داشتند. و مطمئن باشید که اگر این رعبی که خدا در قلب اینها انداخته بود، نبود، اینها می توانستند یک شب تمام تهران را خراب کنند. همه
صحیفه امامجلد 11صفحه 274
چیز داشتند. قبلاً هم که ایشان گفته بود که اگر من بروم ایران را خرابش می کنم. خراب هم کرده. آن وقتی که اینجا بود خراب کرده. حالا که رفته. ما بتوانیم آیا آباد کنیم این خرابی را یا نه، نمی دانم. این معنا که توی دل آنها را خدا خالی کرد، و از آن طرف سربازها و درجه دارهای پایین از آنها دیگر اطاعت نکردند. اینها کارهایی بود که خدا کرد. من و شما نمی توانستیم بکنیم. اینها کارهایی بود که جز آن ردۀ اول که آنها دیگر منقلب شده بودند به یک آدم فاسد؛ به یک حیوان، رده های بعد از آن، هم افسرهایشان، و هم درجه دارهایشان، و هم سربازهایشان، اینها از آنها برگشته بودند. اگر امر هم می کردند، اطاعت نمی کردند. حتی من، آنطور که شنیدم بختیار وقتی که می خواسته برود، در همین راهی که داشته می رفته که برود، امر کرده است که به عنوان اینکه خوب، نخست وزیر هستم، امر کرده است که آن را بمباران کنید، گوش به او ندادند. این تخلف این جمعیت از آنها یک چیزی بود که خدا درست کرد برای آنها. اگر این جمعیت، این سرباز مجهز و کذا تبعیت کرده بودند از این درجۀ اولی ها، از شاه و از بختیار، و از آن بالاترها و بالاها، اگر اطاعت کرده بودند، حالا نه من اینجا نشسته بودم و نه آقا و نه جمع شما. نبودیم، یا در بیغوله ها بودیم و در حبسها بودیم یا قتل عام. ما را هم کشته بودند.
جریان رویارویی با حکومت نظامی بختیار
اما غفلت نباید بشود از این نصری که خدای تبارک و تعالی، نصرتی که خدای تبارک و تعالی نصیب ما کرد. از اینکه آنی که باید مقابل ما بایستد، به ما ملحق شد. آن شبی که می خواستند اینها کودتا بکنند، ما تهران بودیم. و یک شب بنا بود کودتا بکنند. به ما هم اطلاع دادند. حتی آمدند اصرار هم بعضی کردند که شما از این خانه بیایید بیرون. گفتم نه، من همین جا هستم. آن شبی که اینها می خواستند کودتا بکنند ... بعدها ما فهمیدیم که بنای آنها بر این بوده است که هر کس احتمال بدهند که [مؤثر] باشد بکشند او را. از بین ببرند. و اعلام کردند حکومت نظامی روز را؛ که روز هم نباید بیرون بیایید. خدا خواست که شکسته شد این. من هیچ فکر نمی کردم که این روی چیست. بعد به من گفتند
صحیفه امامجلد 11صفحه 275
کودتاست. فکر نمی کردم که این حکومت نظامی را برای چه دارند تأسیس می کنند. ما برای اینکه یک مقابله ای با آنها کرده باشیم گفتیم به این اعتنا نکنید. ... بعد معلوم شد که این را خدا خود پیش آورده که این نقشه ای که اینها کشیده بودند که حکومت نظامی روز درست بکنند و تمام خیابانها را بگیرند و تمام قدرتهایشان را در اینجاها مجهز کنند، و با هر چیزی که دارند در خیابانها نصب کنند، کودتا کنند و بساط را تمام کنند، مردم آمدند خنثی شد. مردم ریختند بیرون و خنثی کردند. اینها یک چیزهایی بود که خدا ایجاد کرد. نباید یک کسی نسبت به من یا نسبت به شما یا نسبت به کسی دیگر بدهد. همه از اوست. همه چیز از اوست. تا روحیۀ شما توجه به آن مبدأ قدرت دارد پیروزید. از آن منفصل نشوید. از این مبدأ قدرت منفصل نشوید. اتصالتان را زیاد بکنید به مبدأ قدرت.
شکست سهمگین امریکا در ایران
اینها الآن دست بردار نیستند. اینها یک چیز کمی از جیبشان نرفته. هم از حیث مال کم از دستشان نرفته، که نفتهای ما را همین طوری می خوردند. و مهمترش آن جهت سیاسی است که یک قدرتی که تحمیل کرده بود بر دنیا که دیگر مقابل این کسی نمی تواند بایستد. یک جمعیت کمی در مقابل آنها ایستاد. و حرفش را زد و بیرون کرد آنی که آنها می خواستند باشد. این شکست در این معنا یک شکست کمی و آسانی برای آنها نبود، که آن وضع که آنها پیش آورده بودند، که به همۀ مغزها تحمیل کرده بودند که شما هیچ کاری نمی توانید بکنید. تا ما حرکتی بکنیم چه خواهد شد. سابق اینطور بود. اگر یک کاری می خواستند بکنند، یک قراردادی، یک کاری و ایران یک اهمالی می کرد، یک کشتی از انگلستان می آمد طرفهای خرمشهر و آنجاها خودش را نشان می داد تمام می شد. آن قرارداد بسته می شد به هر طوری که آنها می خواستند. اگر یک کشتی از امریکا می آمد در نزدیکیهای خلیج، مطلب تمام بود. دیگر همه دستشان را روی دست هم می گذاشتند. اما حالا می بینند اینطور شده است که یک جمعیتی در این طرف دنیا قیام کرده است، و کشتیهای اینها همه اش می آید اینجا و سرگردان دارد می گردد. اینها هیچ
صحیفه امامجلد 11صفحه 276
اعتنا نمی کنند. نشستند همین طور نگاه می کنند. اعتنا به آن نمی کنند. تشر می زند، به تشرش اعتنا نمی کنند. تا ملزم بشود به اینکه شاه را از آنجا ببرد. خوب، این یک شکستی بود. ایشان می خواست نگه دارد. مهمان عزیزش! را می خواست نگه دارد آنجا. دنبال این بود که او را نگه دارند. معالجه کنند. یک مفلوکی را معالجه بکنند. این یک قدم را که عقب رفت که از آنجا شرّ این را از سر خودش کند.
راه حل اختلافات ایران و امریکا
اگر عقل حسابی، سرش بیاید و آن نخوت قدرت را کنار بگذارد، با قدرتمندی نخواهد پیش برود، به طور سیاسی پیش برود نه سیاست باصطلاح آنها، با سیاست سالم پیش برود ممکن است مسائل را بشود تا یک حدودی حل کرد. و آن این است که به آن که گفته است آن را ببر آنجا. به او بگوید که ببرش بده به ایران دیگر. برایش هم خیلی خیلی ننگ نیست. برای اینکه آن وقت می گفتند ننگ است و سر لج ایستاده بود که از امریکا راست بیاید اینجا. این را به شما عرض بکنم که یک نفر آدم پیش من گفت که اینها حاضرند. الآن یادم نیست که از کجا آمده [بود]. یکی از خارج آمد اینجا به من گفت ـ شاید بیست روز پیش از این ـ که اینها حاضرند که این شاه را بنشانند توی طیاره ای به اسم یک جایی ببرند و بعد چند نفر از اینهایی که طیاره ها را می ربایند، اینها بربایند و بیاورند اینجا. حاضرند این کار را بکنند برای حل مسئله. من خیلی زودباور نیستم. گفتم نه. ما این کار را نمی کنیم. ما می خواهیم تحویلش بدهند. اگر اینها درست توجه بکنند به مصالح و مفاسد ملت خودشان. نه اینکه فقط فکر این باشد که من قدرتمندم، هر کاری دلم می خواهد می کنم. و بفهمند که این معنا در این زمان دیگر اینطور نیست که قدرتمند هر کاری دلش می خواهد بکند. قدرتمند خیلی زیاد هست در دنیا که مقابلتان می ایستند، نمی گذارند بکنید. همچو نیست که اگر تو از آن طرف صدایت درآید رفیقت از آن طرف صدایش درآید. آن رقیبت از آن طرف صدایش دربیاید. آنها هم صداشان درمی آید. بنابراین مطرح نیست این معنا که تو بتوانی با قدرت نظامی پیش ببری. حالا اگر
صحیفه امامجلد 11صفحه 277
درست سر عقل بیاید و آنها هم که آن وقت هی می ترساند ما را، خیال می کرد که مثل سابق است که تا کشتی بیاید آنجا ما بگوییم آقا، بفرمایید هر کاری می خواهید بکنید، و تا یک کلمۀ نظامی پیش بیاید ما از آن بترسیم، حالا آن وقت گذشته، و ملت ما حاضر به شهادت است. کفنپوش شده است. [اگر کارتر] سر عقل بیاید، مسائل را می تواند حل بکند. اموال این را الآن هر چه آنجا دارد بدهند. اموال خود ملت است.
قصۀ رضاخان
ما مدعی هستیم که، یعنی تاریخ هست، کتاب هست، رضا خان که آمد در این اراک بوده است. یک وقتی، در شرح احوالش هست، در یک کتابی که پیش من آوردند، در این اراک بوده رضا خان و یک سربازی، یک همچو چیزی بوده. آنجا شرح حال خودش را برای اینها نقل کرده است. خودش نقل کرده است که من در اراک بودم و ماهی نمی دانم چقدر داشتیم و ما [دائماً] دنبال این بودیم که اول ماه بیایند این را دست ما بدهند ما زندگیمان را بکنیم. ماهی هفت تومان، چقدر، چیز کمی بوده. این در آن گفتگویش که در آن وقت با وزرای خودش صحبت می کرده این قصه را، گفته و این را گفته. پس رضا خان خودش گفته که ما هیچ نداشتیم. همه ما می دانیم که یک آدم مجهولی بود. و نه مالک بود و نه ـ عرض می کنم که ـ کاسب بود و نه تاجر بود. هیچ اینها نبود. این در این حال آمد اینجا. و بسیاری از شما شاید یادتان باشد. و اکثرتان یادتان نیست که وقتی رضا شاه آمد مازندران را می خواست، تمامش را برای خودش قباله کند. آن وقت به من گفتند که وقتی که بردند صورت مازندران را آنجایی که این طرف شمال را که این می خواست بگیرد، وقتی بردند آنجا نگاه کرد دید، بعضی جاهایش یک خطی مثلاً چطوری غیر از جاهای دیگرش. گفت اینها چیست؟ گفتند اینهاست که تا حالا نشده است. یعنی به ملک شما درنیامده. نه اینکه خریدیم از آنها. مردم را به قباله کردن الزام کردند. انداخته دور. گفت ببرید تمامش کنید. وقتی که آمد اینجا هیچ نداشت. مازندران را یا شمال را؛ هر جا که توانست این املاک را گرفت. خوب، البته بعدش دیگر نتوانستند
صحیفه امامجلد 11صفحه 278
نگه دارند. آن بعدش ایشان نتوانست نگه دارد. ایشان هم وارث یک آدمی است که هیچ چیز نداشته. حقوق سلطنتی هم که به زور، بیخودی می برده است. برای اینکه سلطان قانونی نبوده است. من مکرراً این را اثباتش کردم. این قانونی نبوده است. آن حقوق سلطنتی هم ببینند چقدر بوده است. خرج ایشان چقدر بوده. حقوقش چقدر بوده. حساب کنند ببینند که این اموالی که الآن در خارج دارد. اینکه در بانکهای همه جا. تقریباً در بانکهای امریکا دارد. در سوئیس دارد. جاهای دیگر دارد. اگر طلب دارد واقعاً، خوب، به او بدهند برود. و اگر یک آدمی که هیچ نداشته و حالا اینها را دارد، خوب، ما از او می پرسیم از کجا آوردی. یک وقتی اینها می گفتند که قانون را «از کجا آورده ای»؟ حالا به خودشان می گویم که شما، از کجا اینها را آورده اید؟ جز این است که از ملت است.
ما حرفمان یک حرفی نیست که خیلی محتاج به تأمل باشد. محتاج به بررسی باشد. یک حرف روشنی است. این آقا، آن وقتی که پدرش آمده است وضعش آن بوده به اقرار خودشان. بعد هم که خودش آمده، نه تجارت و نه کسب و نه چیزی داشته، و شده است اینطوری. و این اموالی که از این ملت برده است، ما اینها را می خواهیم می گوییم بررسی کنند. ببینند اگر از ما طلب دارد به او می دهیم. اگر ما از او طلب داریم به ما بدهد. به فشار اقتصادی از بین ببرد برای یک مفلوکی حس انساندوستی این است که سی و پنج میلیون جمعیت بمیرند، یک مفلوک زنده بماند. آن خیال کرده که ما را محاصره اقتصادی بکند و ما دیگر از گرسنگی چه بشویم. او نمی داند اینها که نه نمی شود یک همچو چیزی.
کارشکنی امریکا به دست گروهکها
در هر صورت الآن اینها به واسطۀ اینکه هم از جهت جنبۀ سیاسی شکست خوردند و هم از جهت جنبۀ مادی و مالی شکست خوردند، اینها دست بردار نیستند. اینها در خارج و داخل مشغول توطئه اند. یکی از توطئه های بزرگشان این است، که نگذارند یک
صحیفه امامجلد 11صفحه 279
حکومت مستقری ما پیدا کنیم. برای اینکه اگر یک حکومت مستقر پابرجایی پیدا کنیم، دیگر گذشته است. حالایی که بین دعوا و این چیزها هست کارشکنی کنند. شما ملاحظه کردید که از آن اولی که صحبت جمهوری اسلامی شد، اینها شروع کردند به کارشکنی. یک دسته ای را تراشیدند به اینکه ما هم بگوییم جمهوری اسلامی اش چیست. و عجب این بود که ملت ما «جمهوری» می خواهد. «جمهوری اسلامی» یعنی چه. تا اینکه نگذارند اسلام پایش تو کار بیاید. اگر «جمهوری» باشد همه کاری می شود با آن کرد. اما اگر «جمهوری اسلامی» باشد اسلام نمی گذارد کسی کاری بکند. یک دستۀ دیگر تراشیدند بگویند که «جمهوری دمکراتیک». باز از اسلامش فرار می کردند. یک دستۀ سومی هم که یک خرده می خواستند نزدیکتر بشوند و بازی بدهند ماها را می گفتند «جمهوری اسلامی دمکراتیک». این هم غلط بود. ما همۀ اینها را گفتیم ما قبول نداریم. ما دمکراتیک سرمان نمی شود. برای اینکه دمکراتیک در عالم معانی مختلفه دارد در هر جا. یک معنی ندارد. در سابق یک معنا داشته، در حالا یک معنای دیگر دارد. ما یک مطلبی که پیشمان معلوم نیست قبولش نمی کنیم. ما آنکه پیشمان معلوم است اسلام را می شناسیم. یعنی می دانیم که احکامش چیست و چه وضعی دارد. و جمهوری هم اسمش را می دانیم. می دانیم چیست اینکه می دانیم ما به آن رأی می دهیم. آنکه نمی دانیم، نمی توانیم رأی بدهیم.
اشکالتراشی و غوغا سالاری
اینها نه اینکه می خواستند واقعاً یک جمهوری پیش بیاید و یک جمهوری دمکراتیک. اینها می خواستند غائله ایجاد کنند. می خواستند وضع را طوری کنند که یک تشنجاتی پیدا بشود و یک دسته آن ور بیفتد و یک دسته از آن ور و نگذارند رأی به جمهوری اسلامی داده بشود خوب، اینجا که شکست خوردند. یعنی، صدی نود و هشت، یک قدری بیشتر، مردم رأی دادند. یعنی، یک رفراندمی که نظیرش را در دنیا یا نمی یابید یا کم می یابید. اینجا که باختند. بعد رفتند در درجۀ دوم. برای اینکه مجلس
صحیفه امامجلد 11صفحه 280
خبرگان را نگذارند وجود پیدا کند. مناقشه کردند. نگذاشتند، هی اشکال، هی اشکال. بالاخره مجلس خبرگان هم مردم رأی دادند. تعیین کردند. از آن وقتی که مجلس خبرگان تهیه شد و اینها رفتند سراغ بررسی تا حالا، همه اش اشکال می کنند. همینها یک ریشه هایی هستند از آنها که می خواهند با اشکالتراشی نگذارند این جمهوری اسلامی پیدا بشود. هر کسی یک جور اشکال می کند. یک مطلبی که به اکثریتی که نود و نه درصد راجع به قانون اساسی ملت رأی داده، یک دسته فرض کنید پنجاه هزار نفری، فرض کنید، و الاّ کی هستند این قدر، یک دسته ای، اینطوری، به اسم اینکه ما می خواهیم که مملکت دمکراسی باشد. یک پنجاه هزار نفر بر یک سی و پنج میلیون نفر می گویند تحمیل کنید به زور، بزنند و بکشند و بروند، بگیرند. مثلاً فلان جا شلوغی بکنند برای اینکه نگذارند جمهوری اسلامی تحقق پیدا کند. نگذارند قانون اساسی، قانون اساسی گذشته را دیگر بیجاست که کسی صحبتش را بکند. هر که صحبت بکند معلوم می شود به دمکراسی اعتقاد ندارد. معلوم می شود دیکتاتور است. شما همه اش می گویید که «قانون اساسی! این قانون اساسی به دیکتاتوری می رسد». یک قانون اساسی که به وفق احکام اسلام، نمایندگان خود مردم، یک سرنیزه ای که طرف مردم نبوده است که اینها را تعیین کنید. یک دولتی که تحمیل بخواهد بکند که نبوده است. تحمیلی در کار نبوده. خود مردم با آزادی رفتند یک دسته ای را تعیین کردند. این مخالف با دمکراسی است که شما می گویید؟ بعد به این اکتفا نشد.
بعضی از اینهایی که حالا اشکال می کنند، آن وقت می گفتند که لازم نیست که دیگر رفراندم بشود، همان مجلس خبرگان کافی است. بعد که مجلس خبرگان رأیش را داده و رفراندم هم شد، حالا اشکال می کنند. این جز اینکه یک مرضی تو کار هست، چیزی نیست. و آن مرض این است که مبادا یک وقت جمهوری اسلامی تحقق پیدا بکند، و دست این اربابها کوتاه بشود. این، برای خاطر این، الآن هی شلوغ می کنند این ور، آن ور. و من می دانم فردا هم که می خواهند رئیس جمهور تعیین کنند، همین بساط است. و پس فردا هم که می خواهند وکیل تعیین کنند، مصیبت آن وقت زیادتر است.
صحیفه امامجلد 11صفحه 281
انقلاب برپایه اتکال و اتحاد
ملت باید با تمام هوشیاری این مراحل را طی کند. از اینکه حالا فلان جا شلوغ است، فلان جا غیرشلوغ است، از اینها هیچ نترسید. یک انقلاب بزرگی شما ایجاد کردید که این نحو انقلاب که از خود ملت هیچ ندار انقلاب تحقق پیدا بکند. کودتا در کار نبوده. نظامی تو کار نبوده. ملت بوده است. این انقلابی که شما ایجاد کردید. و بعد از تمام انقلابهای دنیا این شلوغیها هست. وقتی که یک حکومت مرکزی قوی نباشد این شلوغیها هست. علاوه بر اینکه، شلوغیها بیشترش را همین ریشه های گندیده ای که از رژیم سابق در داخل و خارج هستند، و آنهایی که برای امریکا دارند خوشرقصی می کنند، از اینهاست. و از اینها هیچ خوفی نداشته باشید. یک ملت با یک قدرت الهی، اتکال به خدا تا اینجا آمده است. و این اتکال به خدا و قدرت الهی را حفظش کنید. و وحدت کلمه خودتان را حفظ کنید. یک عدۀ اقلیت، خیلی اقلیتی که هر چه هم نصیحتش بکنید برایشان فایده ندارد، اینها را به چیزی حساب نکنید. و من امیدوارم که همۀ قشرهای ملت، همه جاهای مملکت توجه بکنند به اینکه رژیم جمهوری اسلامی یعنی، احکام اسلام. احکام اسلام برای همه خوب است. احکام اسلام برای حتی اقلیتهای مذهبی به قدری رفاه ایجاد خواهد کرد که اینها خوابش را نمی بینند. ظلم حتی به یک نفر آدمی که منحرف است، اسلام جایز نمی داند. اصلاً ظلم پایه کن شده است در اسلام. و شما هم مطمئن باشید که چنانچه این اتکال به خدا را حفظ بکنید، و توجه به خدا را، و این وحدتتان را حفظ بکنید و این نهضت را همین طور گرم نگه دارید، ان شاءالله که امیدوارم که بزودی پیش ببرید. و اما راجع به شما، طولانی شد. ولی خوب حالا چند کلمه ای: [یکی از حضار: آقا، ما هیچ خوفی نداریم و مطمئنیم.]
امام: الحمدلله .
درستکاری، مسئولیت فردی توده ها
همه جای این مملکت را اینها خراب کردند و رفتند. یعنی هر جا دست بگذاری
صحیفه امامجلد 11صفحه 282
خرابی است. چه کسی باید این را درستش کند؟ شما خیال کردید که یک قدرتی می تواند این را درست کند الاّ ملت؟ ملت یک قدرت بزرگی است. اگر بخواهد یک کاری بکند، چون یک سی و پنج میلیون ـ فرض کنید ـ قیام به یک امری بکند، آسان عمل می شود. اگر بخواهد هر قشری بگذارد گردن دیگری، شما بگویید خوب، دولت این کار را بکند، دولت بگوید ملت، نمی شود. باید همه دست به هم بدهیم، و هر کس در هر جا هست خوب کار بکند. هر کس هر چیزی را که مشغولش هست؛ همان پست خودش را خوب انجام بدهد، نگاه نکند که کی می کند یا نه، این لازم نیست که شما بروید مناقشه کنید که در عدلیه چه خواهد شد. در نظام، در فرض کنید، که در دادگستری چه خواهد شد. اینها به ما ربط ندارد ما پزشکیم. کار پزشکیمان را خوب می کنیم. کسان دیگر نمی کنند خلاف وظیفه می کنند. آنها هم که در دادگستری است باید کار خودش را خوب انجام بدهد. آن شبیه خوانهای سابق را یادتان است که شبیه می خواندند. حالا هم خیلی می پرسند. و ما هم می گوییم بهتر این است روضه بخوانند. شمر خوب آن بود که در شمری خوب باشد. و شبیه سیدالشهدای خوب این بود که شبیه او را خوب درآورد. در این امور آن کسی که کار خودش را، این تصرف در کار او نکند. آن هم تصرف در کار او نکند. هر کسی کار خودش را خوب انجام بدهد. اگر هر کسی خودش را موظف داشت به اینکه آن کاری که محول به اوست خوب انجام بدهد، خواهد خوب انجام گرفت.
روح تعاون و برادری، زمینه بازسازی
شما پزشکید، خداوند حفظتان کند، شما مثل یک پدری نسبت به مریضها باید باشید که علاقه مند به این باشید که این خوب بشود. همان طور که اگر خدای نخواسته فرزندتان مریض بشود، چطور علاقه مند و از روی محبت این کار را می کنید. اینها هم برادر شما هستند. خواهر شما هستند. خداوند عقد اخوت بین همه مؤمنین انداخته: المؤمِنونَ اِخوَةٌ برادر شما هست مریض شده. اینجا خواهر شماست مریض شده. این را باید با کمال
صحیفه امامجلد 11صفحه 283
رأفت، محبت، انجام بدهید. پرستارها اینطوری. آنکه می خواهد اداره کند فرض کنید این بیمارستان را، آن هم باید با علاقه که می خواهد یک خانه خودش را اداره کند، به علاقه این کار را بکند. هر کسی باید آن کار که به او محول می شود خوب انجام بدهد. دیگری انجام می دهد یا نمی دهد، به من چه، من کار خودم را خوب انجام می دهم، او مسئول است، نباید اگر یکی دیگر کار را بد انجام داده، به من سرایت بکند، که من کار را بد انجام بدهم، باید کار خوب شما را دیگران سرمشق قرار بدهند. نه، کار بد دیگران را شما سرمشق قرار بدهید. اگر یک همچو روحیه ای در ملت پیدا شد و بحمدالله پیدا شده است، یک همچو مسائلی الآن پیدا شده، یک همچو حس تعاونی الآن در ملت ما هست، و باید تقویت کرد این حس را. خوب، ملاحظه می کنید که الآن اشخاصی که اهل مثلاً این کار نبودند که بروند در بیابانها درو بکنند، یا بروند خانه بسازند یا برای ... الآن اشخاصی که از مدارس می روند آنجا، فرض کنید که، پزشک است، دکتر است، چه هست، پا می شود می رود آنجا مشغول می شود به همان کارها. این حس تعاونی است که اگر تقویت بشود، این حس تعاون، به زودی این خرابیها، اینها مرمت ان شاءالله خواهد شد. خداوند ان شاءالله همۀ شما را حفظ کند و موفق و مؤید باشید.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
صحیفه امامجلد 11صفحه 284