سخنرانی در جمع مصدومان و معلولان انقلاب (افشای جنایات امریکا)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: 25 آذر 1358 / 26 محرّم 1400‏

‏‏مکان: قم ‏

‏‏موضوع: محاکمه شاه و افشای جنایات امریکا در ایران‏

‏‏حضار: مصدومان و معلولان انقلاب، پزشکان و پرستاران کمیته های امداد‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم ‏

‏‏لزوم بررسی جنایات شاه و امریکا در ایران‏

‏‏     اینکه ما اصرار داریم که در ایران محاکمه بشود این شخص جانی‏‎[1]‎‏، و محکمه‏‎ ‎‏تأسیس بشود برای اینکه بازرسی بشود به جنایات امریکا در ایران، برای این است که‏‎ ‎‏کراراً گفتیم که ما یک جنایاتی در اینجا داریم که نمی توانیم ‏‏[‏‏شاهدان‏‏]‏‏ این جنایات را‏‎ ‎‏[‏‏بفرستیم‏‏]‏‏ به امریکا مثلاً. علاوه بر اینکه مجالسی که در آنجا و سازمانهایی که در آنجا‏‎[2]‎‎ ‎‏هست همه در خدمت ابرقدرتهاست. علاوه بر این ما چطور این همه معلول را، این همه‏‎ ‎‏مادرهای داغدیده را، این همه زنهای جوان از دست داده را، ما چطور می توانیم اینها را‏‎ ‎‏به امریکا ببریم و عرضه کنیم به آنها، بگوییم که این جنایاتی که وارد کرده اند به اینها وارد‏‎ ‎‏کردند. پرونده های آنها در اینجاست؛ و ما نمی توانیم این همه پرونده ها را حمل کنیم به‏‎ ‎‏آنجا. اصرار ما برای این است. و من وقتی این اشخاص را می بینم که در این راه معلول‏‎ ‎‏شده اند، یا در این راه جوانهایشان از دست رفته است، دو احساس برای من پیدا می شود:‏‎ ‎‏یکی احساس تأثر و تألم که چرا باید یک رژیمی اینقدر از خدا بی خبر و اینقدر‏‎ ‎‏حیوان منش باشد، سبع‏‎[3]‎‏ باشد، که برای چند روز ریاست اینقدر جنایت بکند. چرا انسان‏‎ ‎‏اینقدر جنایتکار است. چرا انسان از همۀ حیوانات بدتر است، اگر از آنطرف بیفتد. این‏
‏‎

‎‏یک ‏‏[‏‏سبب‏‏]‏‏ است که انسان متأثر می شود از اینکه تعلیمات انبیا، از اول تا حالا، نتوانسته‏‎ ‎‏است که این انسانهای فاسد را اصلاح کند. این همه تعلیمات الهی نتوانسته امثال‏‎ ‎‏محمدرضا و کارتر را به راه بیاورد. ‏

‏‏تظاهر به انسان دوستی برای حفظ قدرت‏

‏‏     کارتر می رود دعا می کند! برای کی؟ وا می دارد ناقوسها را به صدا درآورند برای‏‎ ‎‏کی؟ برای به دست آوردن یک حیثیتی، به خیال خودش، که چهار پنج سال دیگر هم‏‎ ‎‏جنایت بکند. به اسم اینکه یک بیمار‏‎[4]‎‏ را من دارم نگه داری می کنم. به اسم اینکه من‏‎ ‎‏برای پنجاه نفر امریکایی‏‎[5]‎‏ دارم دعا می کنم و وادار می کنم به دعا. حالا هم افتادند دنبال‏‎ ‎‏قشرهای مختلف، و در مدرسه ها می روند و امضا می گیرند، و این مسائل. اینها نیست‏‎ ‎‏مسئله. مسئله همین است که این قدرتمندها می خواهند به قدرت خودشان تا آن اندازه که‏‎ ‎‏می توانند باقی بمانند، ولو اینکه همۀ قشرها، مظلومین، زیر پا له بشوند. اینها ادعا می کنند‏‎ ‎‏که ما این مفلوک‏‎[6]‎‏ را نگه داشتیم برای حس انسان دوستی! و در عین حال فوجهایی از‏‎ ‎‏انسانها را می کشند یا وادار می کنند به کشتن. در ویتنام آن کارها را می کنند. در ایران که ما‏‎ ‎‏خودمان شاهد هستیم چه کردند: پشتیبانی از یک نفری که جنایاتش آنطور است، و با‏‎ ‎‏دست آنها در اینجا جنایات را انجام داده است؛ یعنی پشتیبانش آنها بودند. پشتیبانی از‏‎ ‎‏یک کسی که اینقدر جنایت کرده و برای ما اینقدر معلول گذاشته است و آن قدر شهید و‏‎ ‎‏آن قدر مادر داغدیده گذاشته، اینها صحبت از انسان دوستی و بشر دوستی ‏‏[‏‏می کنند.‏‏]‏‎ ‎‏تمام مقصد این جنایتکارها رسیدن به یک نقطه است و آن قدرت است. قدرت برای‏‎ ‎‏کوبیدن هر کس در مقابلشان است. ‏

‏‏آثار جنایات شاه و امریکا در ایران‏‏ ‏

‏‏     اینکه ما می گوییم بیایند و اینجا ببینند، برای اینکه ما در اینجا داریم معلولین را. ما چه‏
‏‎

‎‏طور معلولین را از مریضخانه ها برداریم ببریم به امریکا. ما می خواهیم اینجا بیایند،‏‎ ‎‏عرضه کنیم، ببریمشان در مریضخانه ها، ببریمشان توی جاهایی که از معلولین انقلاب‏‎ ‎‏نگهداری می کنند، نشان بدهیم که اینها آثار جرم است. آثار جرم را نشان بدهیم به آنها.‏‎ ‎‏و اینکه کارتر اصرار دارد که شاه نیاید به ایران، تا می توانست در امریکا نگهش داشت،‏‎ ‎‏حالا در یک جای دیگر برده است و او را نگهداری می کند، که او هم مربوط به خودش‏‎ ‎‏است، همه برای این است که مبادا در اینجا بیاید و مسائلی در اینجا کشف بشود که در زیر‏‎ ‎‏پرده است؛ مسائلی برای ملت امریکا کشف بشود که بفهمند مستضعفین در دنیا با چه‏‎ ‎‏اشخاصی و با چه جنایتکارهایی مواجه هستند که خودشان را به صورت یک آدم انسان‏‎ ‎‏دوست می خواهند درآورند و جا بزنند، و به صورت یک کسی که به تعلیمات حضرت‏‎ ‎‏مسیح ـ سلام الله علیه ـ اعتقاد دارد و اهل این است که دعا بکند و برود کلیسا و وادار کند‏‎ ‎‏در سرتاسر امریکا کلیساها برایش ناقوس بزنند! ‏

‏‏ریاکاری شاهان پهلوی‏

‏‏     ما نظایر این را خودمان دیدیم. ما دیدیم رضاخان البته اکثر شما یادتان نیست، شاید‏‎ ‎‏بین شما یکی دو تا باشند که یادشان باشد، دیدیم که رضا خان راه می افتاد دنبال اینکه‏‎ ‎‏برود این روضه خوانی و آن تکیه و آن تکیه. و حتی می گفتند پیاده می رود آنجا ما دیدیم‏‎ ‎‏که مجلس روضه بپا می کند، و خودش وارد می شود و در مجلس روضه. بعد هم دیدیم‏‎ ‎‏که آن روزی که قدرت پیدا کرد، تمام مجالس روضۀ ما را تعطیل کرد! ما دیدیم که‏‎ ‎‏محمدرضا قرآن طبع کرد و منتشر کرد، و به اسم اسلام این کارها را کرد. و دیدیم که در‏‎ ‎‏سال یک دفعه به مشهد ‏‏[‏‏می رفت‏‏]‏‏ و آنجا با کمال بیحیایی در مقابل حضرت رضا‏‎ ‎‏می ایستاد. دلش آنجا نبود. برای اغفال ملت بود. دیدیم که همین جانی و همان جانی‏‎[7]‎‎ ‎‏در ایران چه کردند. آن که آن طور اظهار اسلامیت می کرد در جوار حضرت رضا چه کرد‏‎ ‎‏و چه قتل عامی کرد در مسجد گوهرشاد و معبد مسلمین. و دیدیم که این آدم که اظهار‏
‏‎

‎‏می کند من یک مسلمان هستم و من قرآن طبع می کنم و من متعهدم و من قسم خوردم‏‎ ‎‏ـ در نطقهایش بود که من قسم خوردم که برای شیعه خدمت بکنم ـ ما دیدیم خدمت او به‏‎ ‎‏این مملکت چه بوده است. علاوه بر این همه کشتار و این همه معلولین، تمام حیثیت‏‎ ‎‏مملکت ما را از بین برد این آدم. تمام ذخایر ما را از بین برد. تمام قدرتهای انسانی و‏‎ ‎‏نیروهای جوان ما را عقب زد و نگذاشت ترقی بکند. ما که می گوییم باید بیاید اینجا و‏‎ ‎‏اینجا رسیدگی بشود، برای اینکه اینها اموری است که اینجا باید معلوم بشود. و ما او را‏‎ ‎‏می خواهیم. از آنجا هم که رفته است باز. از امریکا می خواهیم او را که تحویل بدهد. این‏‎ ‎‏را از یک محلی به محل دیگری که مربوط به خود ‏‏[‏‏امریکا‏‏]‏‏ است برده است. ‏

‏‏مباهات به عاشورائیان انقلاب اسلامی‏

‏‏     در هر صورت، من از یک جهت متألمم برای این برادرها و فرزندها و عزیزها؛ چه‏‎ ‎‏آنها که اینجا هستند، و چه آنهایی که در مریضخانه ها هستند. و در یک جهت هم، من و‏‎ ‎‏همۀ مسلمانها مباهات می کنیم به همچو جوانهایی. مباهات می کنیم به جوانهایی که عصر‏‎ ‎‏اول اسلام را زنده کردند، مباهات می کنیم به اشخاصی که صحنۀ کربلا را در ایران ایجاد‏‎ ‎‏کردند. همان طور که آنها خدمت کردند و جان دادند و از بین رفتند، لکن اسلام را زنده‏‎ ‎‏کردند، جوانهای ما هم معلول شدند و جان دادند و همه چیزشان را از دست دادند و‏‎ ‎‏اسلام را زنده کردند. ‏

‏‏گرایش جهانی به اسلام‏

‏‏     اسلام امروز غیر از آنی است که پیشتر بود. الآن در همۀ قشرهای دنیا توجهشان به‏‎ ‎‏ایران است، به جمهوری اسلامی ایران است، که اینجا چه خواهد شد: یک دسته خوف‏‎ ‎‏اینکه مبادا این اسلام برود به جاهای دیگر. یک دسته شوق اینکه این اسلام بیاید همه‏‎ ‎‏جا. ملتهای اسلامی، اگر ملتهای مستضعف غیراسلامی هم توجه بکنند به خواسته های ما،‏‎ ‎‏همه شان عاشق این اند که این رژیمی که در اینجا ان شاءالله تحقق پیدا می کند آنجاها هم‏‎ ‎‏تحقق پیدا بکند. و آنهایی که خائن بودند و می خواستند استفاده بکنند از عدم تحقق‏
‏‎

‎‏اسلام، در غیاب اسلام می خواستند استفاده بکنند، خوف این را دارند که مبادا یک‏‎ ‎‏همچو امری تحقق پیدا کند. و از آن جمله است آقای کارتر که آن هم از آن اشخاصی‏‎ ‎‏است که می ترسد که اسلام در ایران تحقق پیدا بکند. برای اینکه اگر اسلام تحقق پیدا‏‎ ‎‏کرد، آنها تا آخر منافعشان مدفون است. ‏

‏‏     و من امیدوارم که شما آقایان، آقایانی که ‏‏[‏‏گروه‏‏]‏‏ وحدت هستند و راهپیمایی کردند و‏‎ ‎‏برای اظهار وحدت حرکت کردند و پیاده آمده اند، و برای این معلولین عزیزی که تأثر‏‎ ‎‏من دارم راجع به آنها، و برای خانمهایی که تشریف آوردند، از همه تشکر می کنم. و از‏‎ ‎‏همه امیدوارم که همۀ آنها در سلامت و صحت باشند؛ و خداوند شفا بدهد این معلولین‏‎ ‎‏ما را ‏‏[‏‏در‏‎ ‎‏]‏‏سرتاسر ایران ان شاءالله که همه تان موفق و مؤید باشید. ‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• ـ محمدرضا پهلوی.
• ـ امریکا.
• ـ درنده.
• ـ شاه.
• ـ گروگانهای جاسوس امریکایی.
• ـ محمدرضا پهلوی.
• ـ رضاخان و محمدرضا پهلوی.