پیام

پیام به ملت ایران به مناسبت شهادت آقای مفتح (محکومیت ترور)

پیام

‏زمان: 27 آذر 1358 / 28 محرّم 1400‏

‏مکان: قم‏

‏موضوع: محکومیت ترور‏

‏مناسبت: شهادت آقای محمد مفتح‏

‏مخاطب: ملت مسلمان ایران‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

انالله و اناالیه راجعون‎[1]‎

‏    ‏‏آنگاه که منطق قرآن، آن است که ما از خداییم و به سوی او می رویم و مسیر اسلام،‏‎ ‎‏بر شهادت در راه هدف است، و اولیای خدا ـ علیهم السلام ـ شهادت را یکی از دیگری‏‎ ‎‏به ارث می بردند، و جوانان متعهد ما برای نیل شهادت در راه خدا درخواست دعا‏‎ ‎‏می کرده و می کنند، بدخواهان ما که از همه جا وامانده دست به ترور وحشیانه می زنند، ما‏‎ ‎‏را از چه می ترسانند؟ امریکا خود را دلخوش می کند که با ایجاد رعب در دل ملت ـ که‏‎ ‎‏سربازان قرآنند ـ می تواند وقفه ای در مسیر حق و عقبگردی از جهاد مقدس در راه خدا‏‎ ‎‏ایجاد کند؛ غافل از اینکه ترس از مرگ برای کسانی است که دنیا را مقرّ خود قرار داده و‏‎ ‎‏از قرارگاه ابدی و جوار رحمت ایزدی بی خبرند. اینان از کوردلی، صحنه های شورانگیز‏‎ ‎‏ملت عزیز و شجاع ما را در هر شهادتی، پس از شهادتی که در پیش چشمان خیرۀ آنان‏‎ ‎‏منعکس است نمی بینند. ‏صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لایَعْقِلُونَ‎[2]‎‏ اینان می بینند که هزار و سیصد سال‏‎ ‎‏بیشتر از صحنۀ حماسه آفرین کربلا می گذرد و هنوز خون شهیدان ما در جوش و ملت‏

صحیفه امامجلد 11صفحه 320
‏عزیز ما در حماسه و خروش است. جناب حجت الاسلام دانشمند محترم آقای مفتح و‏‎ ‎‏دو نفر پاسداران عزیز اسلام ـ رحمة الله علیهم ـ به فیض شهادت رسیدند و به بارگاه‏‎ ‎‏ابدیت بار یافتند، و در دل ملت و جوانان آگاه ما حماسه آفریدند و آتش نهضت اسلامی‏‎ ‎‏را افروخته تر و جنبش قیام ملت را متحرکتر کردند. خدایشان در جوار رحمت واسعۀ‏‎ ‎‏خود بپذیرد و از نور عظمت خود بهره دهد. امید بود از دانش استاد محترم و از زبان و‏‎ ‎‏علم او بهره ها برای اسلام و پیشرفت نهضت برداشته شود؛ و امید است از شهادت امثال‏‎ ‎‏ایشان بهره ها برداریم. من شهادت را بر این مردان برومند اسلام، تبریک و به بازماندگان‏‎ ‎‏آنان و ملت اسلام تسلیت می دهم. سلام بر شهیدان راه حق.‏

‏27 / 9 / 58  /  28 محرّم الحرام 1400‏

‏روح الله الموسوی الخمینی‏

‎ ‎

صحیفه امامجلد 11صفحه 321

  • ـ بخشی از آیۀ 156 سورۀ بقره: «همه از خداییم و به سوی او باز می گردیم».
  • ـ سورۀ بقره، آیه 171: «وَ مَثَلُ الَّذینَ کَفَرُواکَمَثَلِ الَّذی یَنْعِقُ بِما لا یَسْمَعُ إلاّ دُعاءً وَ نِداءً صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لایَعْقِلُونَ» و مثل کافران در شنیدن سخن انبیا و درک نکردن معنای آن، چون حیوانی است که آوازش کنند، از آن آواز معنایی درک نکرده، جز صدایی نشنود، و کفار هم از شنیدن و گفتن و دیدن حق، کر و لال و کورند، زیرا عقل خود را در کار نمی بندند.