سخنرانی
زمان: 8 دی 1358 / 9 صفر 1400
مکان: قم
موضوع: نیاز ملت به وحدت
حضار: اهالی میانه، کرج و محلات
بسم الله الرحمن الرحیم
خیر و پیروزی، فرجام راه الهی
من در این هوای سرد که آقایان از راههای دور تشریف آوردند، از کرج آمدند، از میانه آمدند، از جاهای دیگر آمدند، معذرت می خواهم که حالم مساعد نیست خیلی مزاحمت کنم. و علاوه آقایان در یک محل نمناک و سرد نشسته اند و سزاوار نیست که آقایان را معطل کنم. من همین قدر اعلام می کنم که دعاگوی شما هستم و خدمتگزار. و امیدوارم که این دعاگویی و خدمتگزاری تا آن وقتی که هستم مستدام باشد. و شما دوستان، آقایان، رفقا، برادرها، خواهرها، در این راهی که راه سعادت شماست و راه سعادت ملت شماست، با توفیق و تأیید و با ارادۀ مصمم این راه را طی کنید و همان طور که تاکنون این راه شریف را؛ راه الهی را طی کردید، از این به بعد هم موفق و مؤید باشید که ان شاءالله همه با هم مجتمعاً این راه را برویم و دشمنهایی که می خواهند مانع بشوند از اینکه اسلام و جمهوری اسلام در ایران تحقق پیدا بکند عقب بزنیم و ان شاءالله شما موفق خواهید شد. برای اینکه شما برای خدا مشغول زحمت هستید و آنچه برای خداست عاقبتش پیروزی است و خیر است.
وحدت، منشأ آسیب ناپذیری ملت
و من امیدوارم که اینهایی که در راه اسلام و در راه هدفهای مسلمین یک موانعی ایجاد می کنند، اینها بیدار بشوند. اینها توجه بکنند که این اعمال مخالف با مصالح کشور است. این اعمال مخالف با مصالح ملت است. امروز ملت ما احتیاج به وحدت کلمه دارد.
صحیفه امامجلد 11صفحه 481
احتیاج به این دارد که همۀ قشرها با هم به پیش بروند. این اشخاصی که توطئه می کنند و می خواهند نفاق افکنی بکنند بین قشرهای ملت، آنها را بزرگترها، عاقلترها، به آنها نصیحت کنند، و بفهمانند که همۀ این کارها بر وفق مصالح دشمن ماست و برخلاف مصالح اسلام و مسلمین است. و من امیدوارم که همه بیدار بشوند و همه توجه کنند که ما امروز که گرفتار یک مصیبتهایی هستیم، امروز که در مقابل ما یک قدرتهای بزرگ است، توطئه ها هست، با هم باید متحد بشویم و اگر متحد با هم بشویم آسیب پذیر نیستیم. از خدای تبارک و تعالی وحدت کلمۀ همه ملت و سلامت شما آقایان که از راههای دور تشریف آوردید و علمای میانه، ایّدهم الله ، که تشریف آوردند و آقایان که از کرج و از سایر جاها آمدند، توفیق همه را از خدای تبارک و تعالی خواستارم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
صحیفه امامجلد 11صفحه 482